۱اوخته یوشِع رئوبینیا، جادیا و نِیم طایفِه مَنَسّی ره کُوی کد ۲و دَزوا گُفت: ”هر چِیزی که مُوسیٰ خِدمتگارِ خُداوند دَز شُمو اَمر کدُد، شُمو دَ جای اَوُردِید و از مه ام دَ تمامِ چِیزای که دَز شُمو اَمر کدُم، اِطاعَت کدِید؛ ۳شُمو بِرارون خُو ره دَ دَورونِ امزی روزای کَلو تا اِمروز ایله نَکدِید، بَلکِه وظِیفِه ره که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو دَده بُود، انجام دَدِید. ۴آلی خُداوند، خُدای شُمو دَ بِرارون شُمو آرامی دَده، امُو رقم که دَزوا وعده کدُد. پس آلی شُمو مِیتنِید دَور بُخورِید و دَ خَیمه های خُو دَ سرزمِینی که مُلک شُمو اَسته بورِید، دَ سرزمِینی که مُوسیٰ خِدمتگارِ خُداوند دَ اُو طرفِ دریای اُردُن دَز شُمو دَد. ۵لیکِن خُوب فِکر خُو ره بِگِیرِید که حُکم و شریعتی ره که مُوسیٰ خِدمتگارِ خُداوند دَز شُمو اَمر کده، دَ جای بَیرِید تا خُداوند، خُدای خُو ره دوست بِدَنِید، دَ مُطابِقِ تمامِ راه‌ها-و-طرِیق‌های ازُو رفتار کنِید، احکامِ ازُو ره نِگاه کنِید، دَزُو محکم بِچَسپِید و قد تمامِ دِل و تمامِ جان خُو اُو ره خِدمت کنِید.“ ۶پس یوشِع اُونا ره بَرکت دَده رُخصَت کد و اُونا دَ خَیمه های خُو رفت.
۷دَ نِیم طایفِه مَنَسّی، مُوسیٰ دَ باشان مُلک دَده بُود و دَ نِیمِ دِیگِه شی یوشِع دَ اِی طرفِ دریای اُردُن دَ سَمتِ غَرب دَ مینکلِ بِرارونِ اِسرائیلی ازوا مُلک دَد. وختِیکه یوشِع اُونا ره دَ خَیمه های ازوا رَیی مُوکد، اُونا ره بَرکت دَد ۸و دَزوا گُفت: ”قد مال-و-دَولتِ کَلو، قد چارپایای بےحِساب، قد نُقره، طِلّا، برونز، آیِن و کالای پِرَیمو پس دَ خَیمه های خُو بورِید و وُلجِه دُشمنای خُو ره قد بِرارون خُو تقسِیم کنِید.“ ۹پس اَولادِه رئوبین، اَولادِه جاد و نِیم طایفِه مَنَسّی از پیشِ بَنی اِسرائیل که دَ شِیلوه دَ سرزمِینِ کِنعان بُود، رَیی شُد تا دَ سرزمِینِ جِلعاد، دَ سرزمِینِ خودون خُو که دَ اَمرِ خُداوند دَ وسِیلِه مُوسیٰ صاحِب شُدُد بوره.
۱۰وختِیکه اَولادِه رئوبین، اَولادِه جاد و نِیم طایفِه مَنَسّی دَ نزدِیکِ دریای اُردُن رسِید و هنوز دَ سرزمِینِ کِنعان بُود، اُونا دَ اُونجی دَ بَغلِ دریای اُردُن یگ قُربانگاه آباد کد، یگ قُربانگاهِ غَدر کٹه و نُمایان. ۱۱بَنی اِسرائیل دَ غَربِ دریای اُردُن شِنِید که اونه، اَولادِه رئوبین، اَولادِه جاد و نِیم طایفِه مَنَسّی دَ شُروعِ سرزمِینِ کِنعان دَ نزدِیکِ دریای اُردُن دَ طرفی که از بَنی اِسرائیلِ غَربی اَسته، یگ قُربانگاه آباد کده. ۱۲وختی بَنی اِسرائیل امی خبر ره شِنِید، پگِ جماعتِ بَنی اِسرائیل دَ شِیلوه جَم شُد تا دَ خِلافِ ازوا دَ جنگ بوره.
۱۳پس بَنی اِسرائیل فِینحاس باچِه اِلعازار پیشوا ره دَ پیشِ اَولادِه رئوبین، اَولادِه جاد و نِیم طایفِه مَنَسّی دَ سرزمِینِ جِلعاد رَیی کد ۱۴و قد ازُو قَتی دَه رهبر ره رَیی کد، یعنی یگ رهبر از هر طایفِه اِسرائیل که هر کُدَمِ ازوا کٹِه اَولادِ بابِه خُو و سرکردِه دِسته های هزار نفری دَ مینکلِ بَنی اِسرائیل بُود.
۱۵اُونا دَ پیشِ اَولادِه رئوبین، اَولادِه جاد و نِیم طایفِه مَنَسّی دَ سرزمِینِ جِلعاد اَمَد و قد ازوا گپ زَده گُفت: ۱۶”پگِ جماعتِ خُداوند اینی رقم مُوگیه: ’اِی چی خیانَت اَسته که شُمو دَ ضِدِ خُدای اِسرائیل کدِید و اِمروز از پَیرَوی خُداوند رُوی گَشتَندِید؟ چرا دَ وسِیلِه آباد کدونِ قُربانگاه بَلدِه خُو اِمروز دَ ضِدِ خُداوند شورِش کدِید؟ ۱۷آیا گُناهی که دَ فِغور از مو سر زَد کم بُود، گُناهی که تا اِمروز خودون ره ازُو پاک نَکدے و بخاطرِ ازُو دَ بَلِه جماعتِ خُداوند بَلا اَمَد، ۱۸که اِمروز شُمو بسم میخاهِید از پَیرَوی خُداوند رُوی بِگردَنِید؟ اگه شُمو اِمروز دَ ضِدِ خُداوند شورِش کنِید، اُو صَباح دَ بَلِه پگِ جماعتِ اِسرائیل غَضَب مُونه.
۱۹ولے اگه زمِینِ مُلک شُمو نَجِس اَسته، دَ اُو طرف دَ سرزمِینِ خُداوند تیر شُنِید، دَ سرزمِینی که جایگاهِ خُداوند ایسته یَه و دَ مینکلِ ازمو بَلدِه خُو مُلک بِگِیرِید. لیکِن دَ ضِدِ خُداوند و دَ ضِدِ ازمو شورِش نَکنِید و بغَیر از قُربانگاهِ خُداوند، خُدای مو بَلدِه خُو قُربانگاه آباد نَکنِید. ۲۰آیا عَخان باچِه زارِح دَ بارِه چِیزای که بَلدِه نابُود شُدو وَقف شُده بُود خیانَت نَکد و غَضَبِ خُداوند دَ بَلِه پگِ جماعتِ اِسرائیل نَمَد؟ دَ یاد شُمو بَشه که تنها اُو بخاطرِ گُناهِ خُو از بَین نَرفت.‘“
۲۱اوخته اَولادِه رئوبین، اَولادِه جاد و نِیم طایفِه مَنَسّی دَ جوابِ سرکرده های دِسته های هزار نفری اِسرائیل گُفت: ۲۲”خُداوند، خُدای خُدایو! خُداوند، خُدای خُدایو! اُو مِیدَنه و اِسرائیل ام بِدَنه که اگه اِی کار مو از رُوی سرکشی یا خیانَت دَ خُداوند بُوده بَشه، اِمروز مو ره ایله نَکنه! ۲۳اگه مو بَلدِه خُو قُربانگاه ره بخاطری آباد کده بَشی که از پَیرَوی خُداوند رُوی بِگردَنی یا دَ بَلِه شی قُربانی سوختَنی، هدیِه غَلّه-و-دانه و قُربانی سلامَتی تقدِیم کنی، خُداوند خود شی از مو بازخاست کنه. ۲۴نَه! اِی کار ره مو از ترسِ ازی کدی که دَ آینده بچکِیچای شُمو شاید دَ بچکِیچای مو بُگیه، ’شُمو قد خُداوند، خُدای اِسرائیل چی رابِطه دَرید؟ ۲۵اونه، خُداوند دریای اُردُن ره دَ مینکلِ ازمو و ازشُمو سرحد قرار دَده، اَی اَولادِه رئوبین و اَولادِه جاد؛ و شُمو از خُداوند بےنصِیب اَستِید!‘ دَ امزی رقم مُوشُد که بچکِیچای ازشُمو باعِث شُنه تا بچکِیچای ازمو از ترس-و-اِحترامِ خُداوند دِست بِکشه.
۲۶امزی خاطر مو گُفتی، ’بیِید که یگ قُربانگاه آباد کنی، مگم نَه بَلدِه قُربانی سوختَنی و قُربانی های دِیگه، ۲۷بَلکِه تا دَ مینکلِ ازمو و ازشُمو و دَ مینکلِ نسل های بعد ازمو یگ شاهِد بَشه که مو ام عِبادتِ خُداوند ره دَ حُضُورِ ازُو قد قُربانی های سوختَنی و قُربانی های سلامَتی دَ جای میری، و تا دَ آینده بچکِیچای ازشُمو دَ بچکِیچای ازمو نَگیه که، شُمو از خُداوند بےنصِیب اَستِید.‘
۲۸پس مو گُفتی، اگه دَ آینده دَز مو یا دَ بچکِیچای مو امی رقم گُفته شُنه، مو مِیتنی بُگی، ’نَمُونِه قُربانگاهِ خُداوند ره توخ کنِید که بابه‌کَلونای مو آباد کده، نَه بَلدِه قُربانی سوختَنی و قُربانی های دِیگه، بَلکِه تا دَ مینکلِ ازمو و ازشُمو یگ شاهِد بَشه.‘ ۲۹از مو دُور بَشه که دَ ضِدِ خُداوند شورِش کنی و اِمروز از پَیرَوی خُداوند رُوی گَشتَنده یگ قُربانگاه بَلدِه قُربانی سوختَنی، هدیِه غَلّه-و-دانه و قُربانی های دِیگه، علاوه از قُربانگاهِ خُداوند، خُدای خُو که دَ پیشِ رُوی خَیمِه ازُو اَسته، آباد کنی.“
۳۰وختی فِینحاس پیشوا و رهبرای جماعت، یعنی سرکرده های دِسته های هزار نفری اِسرائیل که قد ازُو قتی بُود تورای اَولادِه رئوبین، اَولادِه جاد و اَولادِه مَنَسّی ره شِنِید، قِناعَتِ ازوا حاصِل شُد. ۳۱و فِینحاس باچِه اِلعازار پیشوا دَ اَولادِه رئوبین، اَولادِه جاد و اَولادِه مَنَسّی گُفت: ”اِمروز ما فامِیدُم که خُداوند دَ مینکل مو اَسته، چراکه شُمو امی خیانَت ره دَ ضِدِ خُداوند نَکدید؛ و شُمو بَنی اِسرائیل ره از دِستِ خُداوند نِجات دَدِید.“
۳۲اوخته فِینحاس باچِه اِلعازار پیشوا و رهبرا از پیشِ اَولادِه رئوبین و اَولادِه جاد از سرزمِینِ جِلعاد پس دَ سرزمِینِ کِنعان دَ پیشِ بَنی اِسرائیل اَمَد و امی خبر ره دَزوا رَسَند. ۳۳اِی خبر بَنی اِسرائیل ره خوشحال کد و بَنی اِسرائیل خُدا ره حمد-و-ثنا گُفت و دِیگه دَ بارِه جنگ کدو قد ازوا و خَراب کدونِ سرزمِینی که اَولادِه رئوبین و اَولادِه جاد دَز شی زِندگی مُوکد توره نَگُفت. ۳۴و اَولادِه رئوبین و اَولادِه جاد امُو قُربانگاه ره «شاهِد» نام ایشت و گُفت: ”اِی دَ مینکل مو شاهِد اَسته که خُداوند، خُدا یَه.“