۱وختِیکه عیسیٰ از خانِه خُدا بُر مُوشُد، یکی از یارای شی دَزُو گُفت: ”اُستاد، توخ کُو، چی سنگای کٹِه و چی ساختُمان های باشِکوهی!“ ۲عیسیٰ دَزُو گُفت: ”امی ساختُمان های کٹه ره مِینگری؟ یگ سنگ ام دَ بَلِه سنگِ دِیگه باقی نَمُومَنه، بَلکِه پگ شی زیر-و-زَبر مُوشه.“
۳وختِیکه عیسیٰ دَ بَلِه کوهِ زَیتُون رُوی دَ رُوی خانِه خُدا شِشتُد، پِترُس، یعقُوب، یوحَنّا و اَندریاس تاشَکی ازُو پُرسان کد: ۴”دَز مو بُگی که اِی چِیزا چی وخت رُخ مِیدیه و نشانی که پگِ امزی واقِعه ها پُوره شُدون شی نزدِیک اَسته، چی یَه؟“ ۵اوخته عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”هُوش خُو ره بِگِیرِید که کس شُمو ره گُمراه نَکُنه. ۶غَدر کسا دَ نامِ ازمه مییه و مُوگیه، ’ما امُو اَستُم،‘ و غَدر کسا ره گُمراه مُونه. ۷وختِیکه دَ بارِه جنگ ها و خبرِ جنگ ها مِیشنَوِید وَرخطا نَشُنِید؛ اِی واقِعه ها باید رُخ بِدیه، لیکِن آخِر زمان هنوز نَرسِیده. ۸چُون یگ قَوم دَ ضِدِ قَومِ دِیگه و یگ مَملَکَت دَ ضِدِ مَملَکَتِ دِیگه باله مُوشه و زِلزِله ها دَ جای های مُختلِف رُخ مِیدیه و قحطی ها مییه. اِی چِیزا شُروعِ دَردِ زَیدو اَسته.
۹مگم شُمو خود ره اِحتیاط کُنِید، چراکه شُمو ره دَ محکمه ها تسلِیم مُونه و دَ عِبادت خانه ها قَمچی مِیزَنه و شُمو بخاطرِ ازمه دَ پیشِ والی ها و پادشایو ایسته مُوشِید تا بَلدِه ازوا شاهِدی بِدِید. ۱۰و اوّل باید خوشخبری دَ تمامِ قَوم ها اِعلان شُنه. ۱۱پس هر وختِیکه شُمو ره دِستگِیر کده تسلِیم مُونه، پیش از پیش غُصّه نَکُنِید که چی بُگِید، بَلکِه هر چِیزی که دَ امزُو غَیت دَز شُمو دَده مُوشه، امُو ره بُگِید، چراکه توره‌گوی شُمو نِیَستِید، بَلکِه روح اُلقُدس اَسته. ۱۲بِرار، بِرار ره و آته، باچه ره دَ مَرگ تسلِیم مُونه؛ و بچکِیچا دَ رُوی آته و آبِه خُو مِیخیزه و اُونا ره دَ کُشتو مِیدیه. ۱۳از خاطرِ نامِ ازمه تمامِ مردُم از شُمو بَد مُوبره، مگم هر کسی که تا آخِر صَبر-و-حَوصِله کُنه، نِجات پَیدا مُونه.
۱۴پس وختی شُمو زِشتِ بیروکار ره دَ جایی ایسته مِینگرِید که نَباید بَشه -- خانِنده پَی بُبره -- اوخته کسای که دَ یهُودیه اَسته باید دَ کوه ها دُوتا کُنه؛ ۱۵و هر کسی که دَ بَلِه بامِ خانه اَسته، باید تاه نَشُنه و دَ خانه داخِل نَشُنه تا یَگو چِیز ره بِگِیره. ۱۶و هر کسی که دَ سرِ کِشت اَسته باید بَلدِه گِرِفتونِ کالای خُو پس نَرَوه. ۱۷وای دَ حالِ خاتُونوی که دَ امزُو روزا شِکامتُو بَشه و یا نِلغِه شِیرخور دَشته بَشه!
۱۸دُعا کُنِید که اِی چِیزا دَ زِمِستو رُخ نَدیه، ۱۹چُون دَ امزُو روزا اُوطور رَنج-و-مُصِیبت مییه که مِثل شی از شُروعِ خِلقَتی که خُدا خَلق کد تا آلی ره نَمَده و بعد ازُو هرگِز نَمییه. ۲۰اگه خُداوند اُو روزا ره کوتاه نَمُوکد، هیچ بَشر نِجات پَیدا نَمُوکد؛ لیکِن بخاطرِ اِنتِخاب شُده های که اُو اِنتِخاب کده، اُو امُو روزا ره کوتاه کده.
۲۱دَ امزُو زمان اگه کُدَم کس دَز شُمو مُوگیه: ’اینه، مسیح دَ اِینجی اَسته!‘ یا ’اونه، مسیح دَ اُونجی یَه!‘ باوَر نَکُنِید، ۲۲چراکه مسیح های دروغی و پَیغمبرای دروغی بُر مُوشه و مُعجزه ها و چِیزای عجِیب انجام مِیدیه تا اگه اِمکان دَشته بَشه، حتیٰ اِنتِخاب شُده ها ره گُمراه کُنه. ۲۳پس اِحتیاط کُنِید، ما پگِ چِیزا ره پیش از پیش دَز شُمو گُفتُم.
۲۴مگم دَ امزُو روزا، بعد امزُو رَنج-و-مُصِیبت،
آفتَو ترِیک مُوشه
و ماه روشَنی خُو ره نَمِیدیه،
۲۵سِتاره ها از آسمو تاه موفته
و قُدرت های آسمونا تکان مُوخوره.
۲۶اوخته مردُم «باچِه اِنسان» ره مِینگره که خُن قُدرت و جلالِ بُزُرگ دَ بَلِه آوُرها مییه. ۲۷دَ امزُو زمان اُو ملایکه های خُو ره رَیی مُونه و اُونا اِنتِخاب شُده های ازُو ره از چار گوشِه دُنیا، از سر تا آخِرِ زمی و از سر تا آخِرِ آسمو جَم مُونه.
۲۸آلی از دِرختِ انجِیر یگ درس یاد بِگِیرِید: امی که شاخه های شی تازه شُده بلگ مُونه، شُمو مُوفامِید که تایستو نزدِیک اَسته. ۲۹امی رقم شُمو ام وختی مِینگرِید که اِی چِیزا واقِع مُوشه، بُفامِید که اُو نزدِیک اَسته، بَلکِه دَ دانِ درگه رسِیده.
۳۰ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، تا تمامِ امزی چِیزا واقِع نَشُنه، اِی نسل از بَین نَموره. ۳۱آسمو و زمی از بَین موره، ولے کلامِ ازمه هرگِز از بَین نَموره.
۳۲دَ بارِه امزُو روز و ساعت هیچ کس نَمِیدَنه؛ نَه ملایکه ها دَ آسمو و نَه ام باچه، بَلکِه فقط آتِه آسمانی مِیدَنه و بس.
۳۳ پس هُوشیار و بیدار بَشِید، چُون شُمو نَمِیدنِید که اُو زمان چی وخت مییه. ۳۴ اَمَدونِ امزُو روز رقمِ یگ آدم اَسته که دَ سَفر موره و غَیتِیکه از خانه حَرکت مُونه، اُو غُلامای خُو ره اِختیاردار جور مُونه و بَلدِه هر کُدَم شی یگ وظِیفِه خاص مِیدیه و دَ درگه‌وان مُوگیه که بیدار بَشه. ۳۵پس بیدار بَشِید، چُون شُمو نَمِیدنِید که صاحِبِ خانه چی وخت پس مییه، دَ وختِ شام یا دَ نِیمِ شاو، دَ وختِیکه خرُوس بَنگ مِیدیه یا دَ وختِ روز واز شُدو. ۳۶نَشُنه که اُو بےبلغه بییه و شُمو ره دَ خاو بِنگره. ۳۷چِیزی ره که دَز شُمو مُوگُم، دَ پگ مُوگُم: بیدار بَشِید!“