۱پس اُونا دَ اُو طرفِ دریا، دَ سرزمِینِ جِرَسیا رفت. ۲و امی که عیسیٰ از کِشتی بُر شُد، دِستی یگ آدم که روحِ ناپاک دَشت، از مینکلِ قبرا بُر شُده قد ازُو رُوی دَ رُوی شُد. ۳اُو آدم دَ مینکلِ قبرا زِندگی مُوکد و هیچ کس نَمِیتنِست که اُو ره دَ بَند نِگاه کُنه، حتیٰ قد زنجِیرا ام نَه؛ ۴چراکه اُو چندِین دفعه قد زنجِیر و زَولانه بسته شُدُد، مگم زنجِیرا ره مُنٹی و زَولانه ها ره مَیده کدُد و هیچ کس تَوانایی ازی ره نَدَشت که اُو ره رام کُنه. ۵اُو شاو و روز دَ مینکلِ قبرا و دَ بَلِه تِپه ها چِیغ مِیزَد و خود ره قد سنگ زَده زخمی مُوکد. ۶وختِیکه اُو عیسیٰ ره از دُور هُوش کد، اُو دَوِیده اَمَد و دَ پیشِ رُوی شی سَجده کد ۷و قد آوازِ بِلند چِیغ زَده گُفت: ”اَی عیسیٰ، باچِه خُدای مُتعال، دَز مه چی غَرَض دَری؟ تُو ره دَ خُدا قَسم مِیدیُم که مَره عذاب نَکُنی.“ ۸چُون عیسیٰ دَزُو گُفتُد: ”اَی روحِ ناپاک، ازی آدم بُر شُو!“ ۹اوخته عیسیٰ ازُو پُرسان کد: ”نام تُو چی یَه؟“ اُو دَ جواب شی گُفت: ”نام مه «لشکر» اَسته، چراکه مو کَلو اَستی.“ ۱۰اُو دَ پیشِ عیسیٰ غَدر عُذر-و-زاری کد که اُونا ره ازُو منطقه بُر نَکُنه. ۱۱دَ اُونجی یگ گَلِه کٹِه خُوک دَ بغلِ تِپه مِیچَرِید؛ ۱۲اوخته اَرواحِ ناپاک دَ پیشِ ازُو عُذر-و-زاری کده گُفت: ”مو ره دَ مَنِه خُوک ها رَیی کُو؛ بیل که دَ پوستِ ازوا داخِل شُنی.“ ۱۳عیسیٰ دَزوا اِجازه دَد و اَرواحِ ناپاک بُر شُده دَ پوستِ خُوک ها داخِل شُد و گَلِه که تقرِیباً دُو هزار خُوک بُود، از سرشیوَکی تِپه خود ره دَ دریا پورته کد و دَ دریا غَرق شُد.
۱۴چوپونوی خُوک ها دُوتا کد و اِی توره ره دَ شار و آغِیلای اَطراف نَقل کد. اوخته مردُم اَمَد تا بِنگره که چی واقِعه رُخ دَده. ۱۵اُونا پیشِ عیسیٰ اَمَد و امُو آدمِ جِندی ره دِید که دَ اُونجی شِشته، کالا پوشِیده و هُوشیار شُده؛ امُو آدم ره که سابِق گِرِفتارِ جِنیات بُود. پس اُونا ترس خورد. ۱۶کسای که اِی واقِعه ره دِیدُد، دَ مردُم نَقل کد، یعنی چِیزی ره که قد آدمِ جِندی و خُوک ها رُخ دَدُد. ۱۷اوخته اُونا دَ پیشِ عیسیٰ عُذر کد که از منطقِه ازوا بوره.
۱۸وختِیکه عیسیٰ دَ کِشتی سوار مُوشُد، امُو آدم که سابِق جِندی بُود دَ پیشِ عیسیٰ زاری کد که اُو ره بیله تا قد شی قَتی بوره. ۱۹مگم عیسیٰ اُو ره نَه‌ایشت، بَلکِه دَزُو گُفت: ”خانِه خُو بورُو دَ پیشِ قَومای خُو و بَلدِه ازوا نَقل کُو که خُداوند چِیقس کارِ کٹه بَلدِه تُو کده و چی رقم دَ بَلِه تُو رَحم کده.“ ۲۰اوخته اُو رفت و دَ منطقِه دیکاپولِیس دَ اِعلان کدونِ هر چِیزی که عیسیٰ بَلدِه ازُو کدُد شُروع کد و تمامِ مردُم حَیرو مَند.
۲۱وختِیکه عیسیٰ بسم قد کِشتی دَ دِیگه طرفِ دریا رفت، یگ جمعیَتِ کٹه دَ گِرد شی جم شُد و اُو دَ لبِ دریا ایسته بُود. ۲۲اوخته یکی از رهبرای عِبادت خانه دَ نامِ یایروس اَمَد و امی که عیسیٰ ره دِید دَ پیشِ پای شی اُفتَد ۲۳و دَ پیش شی عُذر-و-زاری کده گُفت: ”دُخترِ ریزِه مه دَ حالِ مُردو یَه. لُطفاً بیه و دِست خُو ره دَ بَلِه ازُو بیل تا اُو جور شُنه و زِنده بُمَنه.“ ۲۴پس عیسیٰ قد ازُو رفت و یگ جمعیَتِ کٹه ام از پُشت شی رَیی شُد و اُونا دَ بَلِه ازُو تُشه-و-تیله مُوکد.
۲۵دَ اُونجی یگ خاتُو بُود که مُدَتِ دوازده سال خُونریزی دَشت. ۲۶اُو از دِستِ طبِیب های کَلو غَدر رَنج-و-عذاب کشِیدُد و تمامِ دارایی خُو ره خَرچ کدُد، لیکِن هیچ دَز شی فایده نَکدُد، بَلکِه بَدتَر شُدُد. ۲۷وختِیکه اُو دَ بارِه عیسیٰ شِنِید، اُو دَ مینکلِ جمعیَت دَ پُشتِ سرِ عیسیٰ اَمَد و دَ چَپَن شی دِست زَد. ۲۸چُون اُو قد خود خُو گُفتُد: ”اگه فقط دَ کالای شی دِست بِزنُم خُوب مُوشُم.“ ۲۹امُو لحظه خُونریزی شی قُوی شُد و اُو دَ جان خُو فامِید که امزُو مَرَض شفا پَیدا کده. ۳۰عیسیٰ فَوری پَی بُرد که ازُو یگ قُدرت خارِج شُده. اوخته اُو رُوی خُو ره دَ مینکلِ جمعیَت دَور دَده گُفت: ”کِی دَ کالای مه دِست زَد؟“ ۳۱یارای شی دَزُو گُفت: ”مِینگری که مردُم دَ بَلِه تُو تُشه مُونه؛ هنوز ام مُوگی که ’کِی دَز مه دِست زَد؟‘“ ۳۲مگم عیسیٰ چار طرف خُو ره توخ مُوکد تا بِنگره که کِی امی کار ره کده. ۳۳امُو خاتُو وختی فامِید که قد ازُو چِیز کار شُده، اُو قد ترس و لرز اَمَده دَ پیشِ پای عیسیٰ اُفتَد و تمامِ حقِیقت ره بَلدِه شی نَقل کد. ۳۴عیسیٰ دَزُو گُفت: ”دُختر مه، ایمان تُو، تُو ره شفا دَد، بخَیر-و-سلامَت بورُو و ازی تکلِیف آزاد بَش.“
۳۵دَ حالِیکه اُو هنوز توره مُوگُفت چند نفر از خانِه رهبرِ عِبادت خانه اَمَده گُفت: ”دُختر تُو فَوت کد. آلی دِیگه چرا اُستاد ره زَحمت مِیدی؟“ ۳۶مگم عیسیٰ تورای ره که گُفته شُدُد نادِیده گِرِفت و دَ رهبرِ عِبادت خانه گُفت: ”ترس نَخور، فقط ایمان دَشته بَش و بس.“ ۳۷اُو هیچ کس ره نَه‌ایشت که قد شی قَتی بوره بغَیر از پِترُس، یعقُوب و یوحَنّا بِرارِ یعقُوب. ۳۸وختِیکه اُونا دَ خانِه رهبرِ عِبادت خانه رسِید، عیسیٰ یگ شور-و-غَوغا ره هُوش کد و دِید که مردُم چخرا کده قد آوازِ بِلند ناله مُونه. ۳۹وختی اُو دَ خانه داخِل شُد، اُو دَزوا گُفت: ”چرا غَوغا و چخرا مُونِید؟ دُختر نَمُرده، بَلکِه خاو رفته.“ ۴۰مگم اُونا دَ بَلِه عیسیٰ خَنده کد. اوخته اُو پگِ ازوا ره بُر کد و آته و آبِه دُختر ره قد کسای که قد شی قَتی بُود گِرِفته دَ امزُو جای داخِل شُد که دُختر بُود. ۴۱اوخته اُو از دِستِ دُختر گِرِفت و دَز شی گُفت: ”طَلِیتا قُومی،“ که معنای شی اینی اَسته: ”اَی دُختر، دَز تُو مُوگیُم، باله شُو.“ ۴۲فَوری امُو دُختر باله شُده دَ راه رفتو شُد. اُو دُختر دوازده ساله بُود. و اُونا ازی کار بےاندازه حَیرو شُد. ۴۳اوخته عیسیٰ قد تاکِیدِ کَلو دَزوا اَمر کد که هیچ کس ازی واقِعه خبر نَشُنه و دَزوا گُفت که دَ دُختر یَگو چِیز بِدیه که بُخوره.