۱وختِیکه صُبح شُد، تمامِ پیشوایونِ عالی مقام و رِیش سفیدای قَوم دَ بارِه عیسیٰ جلسه کد و تصمِیم گِرِفت که اُو ره بُکُشه. ۲بعد ازُو عیسیٰ ره بسته کده بُرد دَ پیلاتُس، والی رُومی تسلِیم کد.
۳یهُودا که عیسیٰ ره تسلِیم کدُد، وختی دِید که اُو محکُوم شُد، اُو پشَیمو شُده امُو سی سِکِه نُقره ره دَ پیشوایونِ عالی مقام و رِیش سفیدا پس دَد ۴و گُفت ”ما گُناه کدیم، چراکه آدمِ بیگُناه ره تسلِیم کدیم.“ ولے اُونا گُفت: ”دَز مو چی غَرَض، تُو مُوفامی و کار تُو.“ ۵پس یهُودا امُو نُقره ره دَ خانِه خُدا پورته کده رَیی شُد و رفته خود ره دَ دار اَوزو کد.
۶مگم پیشوایونِ عالی مقام نُقره ره باله کده گُفت: ”پورته کدونِ امزی نُقره دَ خزانِه خانِه خُدا جایز نِیَسته، چراکه اِی خُونبَها اَسته.“ ۷بعد از مشوَره کدو، اُونا قد امزُو پَیسه زمِینِ کُوزه‌گَر ره خرِید تا بَلدِه بیگَنه‌گو قبرِستو بَشه. ۸دَ امزی دلِیل امُو زمی تا اِمروز دَ نامِ «زمِینِ خُون» مشهُور اَسته. ۹دَ امزی رقم تورِه که دَ وسِیلِه اِرمیا پَیغمبر گُفته شُدُد پُوره شُد که مُوگیه:
”اُونا سی سِکِه نُقره ره گِرِفت،
قِیمَتِ کسی ره که قِیمَت شی دَ وسِیلِه بَنی اِسرائیل دَ سرِ ازُو ایشته شُدُد؛
۱۰و اُونا امُو نُقره ره بَلدِه زمِینِ کُوزه‌گَر دَد،
امُو رقم که خُداوند دَز مه اَمر کدُد.“
۱۱اوخته عیسیٰ دَ حُضُورِ والی رُومی ایسته شُد و والی ازُو پُرسان کد: ”آیا تُو پادشاهِ یهُودیا اَستی؟“ عیسیٰ گُفت: ”خود تُو مُوگی.“ ۱۲مگم وختِیکه پیشوایونِ عالی مقام و رِیش سفیدا دَ بَلِه ازُو تُهمَت کد، اُو هیچ جواب نَدَد. ۱۳اوخته پیلاتُس دَزُو گُفت: ”آیا تُو نَمِیشنَوی که اُونا چِیقس شاهِدی ها دَ ضِد تُو مِیدیه؟“ ۱۴لیکِن عیسیٰ حتیٰ دَ یگ تورِه ازُو ام جواب نَدَد، بطَوری که والی دَزی باره غَدر حَیرو مَند.
۱۵رسم-و-رَواجِ والی اِی بُود که دَ هر عِید، یگ بَندی ره بَلدِه مردُم ایله کُنه، هر کسی ره که اُونا میخاست. ۱۶دَ امزُو غَیت یگ بَندی نامی دَ نامِ باراباس دَ بَندی‌خانه بُود. ۱۷وختِیکه مردُم جَم شُد، پیلاتُس ازوا پُرسان کده گُفت: ”شُمو کُدَم شی ره میخاهِید که بَلدِه شُمو ایله کنُم؟ باراباس ره یا عیسیٰ مشهُور دَ مسیح ره؟“ ۱۸چُون اُو پَی بُرد که اُونا عیسیٰ ره از رُوی همچِشمی تسلِیم کده.
۱۹دَ حالِیکه پیلاتُس دَ چَوکی قضاوَت شِشتُد، خاتُون شی دَزُو پَیغام رَیی کده گُفت: ”قد امزُو آدمِ بیگُناه کار نَدَشته بَش، چُون اِمروز از خاطرِ ازُو دَ خاو غَدر عذاب شُدُم.“
۲۰دَ عَینِ حال پیشوایونِ عالی مقام و رِیش سفیدا مردُم ره تشوِیق کد تا اُونا درخاست کُنه که باراباس ایله شُنه و عیسیٰ کُشته شُنه. ۲۱پس والی ازوا پُرسان کد: ”کُدَمِ امزی دُو نفر ره شُمو میخاهِید که بَلدِه شُمو ایله کنُم؟“ اُونا گُفت: ”باراباس ره.“ ۲۲پیلاتُس دَزوا گُفت: ”پس قد عیسیٰ مشهُور دَ مسیح چِیز کار کنُم؟“ پگِ ازوا گُفت: ”دَ صلِیب میخکوب کُو!“ ۲۳اوخته والی گُفت: ”چرا؟ چی بَدی کده؟“ اُونا کَلوتَر چِیغ زَده گُفت: ”دَ صلِیب میخکوب کُو!“
۲۴وختی پیلاتُس دِید که کوشِش شی هیچ فایده نَدره، بَلکِه شورِش شُروع مُوشه، اُو آو طلب کد و دَ پیشِ رُوی مردُم دِست خُو ره شُشته گُفت: ”ما دَ بارِه خُونِ امزی آدم، بےگُناه اَستُم! شُمو مُوفامِید و کار شُمو!“ ۲۵تمامِ مردُم دَ جواب شی گُفت: ”خُونِ ازُو دَ گردونِ ازمو و اَولادای مو بَشه!“ ۲۶پس باراباس ره بَلدِه ازوا ایله کد و عیسیٰ ره بعد از قَمچی زَدو دَ عسکرا تسلِیم کد تا دَ صلِیب میخکوب شُنه.
۲۷اوخته عسکرای والی عیسیٰ ره دَ حَولی قصرِ والی بُرد و تمامِ عسکرای یگ قِشله دَ گِرد شی جم شُد. ۲۸اُونا عیسیٰ ره لُچ کده یگ چَپَنِ اَرغَوانی دَ جان شی دَد ۲۹و از خِمچِه خاردار یگ تاج بافته دَ سر شی ایشت و یگ نَی ره دَ دِستِ راست شی دَده دَ پیشِ رُوی ازُو زانُو زَد و رِیشخَندی کده گُفت: ”درُود دَ پادشاهِ یهُودیا!“ ۳۰اُونا دَ بَلِه ازُو تُف کد و یگ نَی ره گِرِفته دَ سر شی دَ زَدو شُد. ۳۱بعد ازی که اُو ره رِیشخَند کد، اُونا چَپَن ره از جان شی بُر کد و کالای خود شی ره دَ جان شی دَد و اُو ره بُرد تا دَ صلِیب میخکوب شُنه. ۳۲وختِیکه اُونا بُرو مورفت قد یگ آدمِ قیروانی دَ نامِ شِمعون رُوی دَ رُوی شُد و اُو ره مجبُور کد که صلِیبِ عیسیٰ ره دَ شانِه خُو بُبره.
۳۳وختی اُونا دَ یگ جای دَ نامِ گُلگُتا که معنای شی «کاسِه سر» اَسته رسِید، ۳۴اُونا شرابِ انگُور ره که قد چِیزِ تَلخ گٹ شُدُد دَزُو دَد؛ مگم وختِیکه اُو ره مَزه کد اُو نَخاست که وُچی کُنه. ۳۵امی که اُونا عیسیٰ ره دَ صلِیب میخکوب کد، اُونا پِشک اَندخته کالای شی ره مَنِه خُو تقسِیم کد ۳۶و دَ اُونجی بَلدِه نِگاهوانی ازُو شِشت. ۳۷جُرمِ ازُو ره نوِشته کده باله‌تَر از سر شی سخت کد که اینی رقم نوِشته شُدُد: ”اینَمی عیسیٰ اَسته، پادشاهِ یهُودیا!“
۳۸دَ امزُو غَیت دُو راهزَن ام قد ازُو دَ صلِیب میخکوب شُد، یکی ازوا دَ دِستِ راست شی و دِیگِه شی دَ دِستِ چَپِ ازُو. ۳۹کسای که ازُونجی تیر مُوشُد اُو ره تَوهِین-و-تحقِیر کده سر خُو ره شور مِیدَد و ۴۰مُوگُفت: ”تُو که خانِه خُدا ره خراب مُوکدی و اُو ره دَ مُدَتِ سِه روز آباد مُوکدی، خود ره نِجات بِدی. اگه تُو باچِه خُدا اَستی از صلِیب تاه بیه!“ ۴۱دَ عَینِ رقم پیشوایونِ عالی مقام، عالِمای دِین و رِیش سفیدا ام رِیشخَندی کده مُوگُفت: ۴۲”اُو دِیگرو ره نِجات دَد، مگم خود خُو ره نِجات دَده نَمِیتنه. اُو پادشاهِ اِسرائیل اَسته، امی آلی از صلِیب تا بییه و مو دَزُو ایمان میری! ۴۳اُو دَ خُدا تَوَکُل دَره، بیل که خُدا اُو ره امی آلی نِجات بِدیه، اگه واقعاً از شی راضی اَسته، چُون اُو مُوگُفت ’ما باچِه خُدا اَستُم!‘“ ۴۴امُو دُو راهزَن ام که قد ازُو دَ صلِیب میخکوب شُدُد، اُو ره دَو-و-دَشنام مِیدَد.
۴۵از ساعتِ شَشُم تا ساعتِ نُهم، ترِیکی تمامِ زمی ره گِرِفت. ۴۶و نزدِیکِ ساعتِ نُهم عیسیٰ قد آوازِ بِلند چِیغ زَده گُفت: ”ایلی، ایلی، لَمّا سَبَقتَنی؟“ یعنی ”خُدای مه، خُدای مه، چرا مَره ایله کدی؟“
۴۷بعضی کسای که دَ اُونجی ایسته بُود وختی اِی ره شِنِید، گُفت: ”اِلیاس ره کُوی مُونه.“ ۴۸فَوری یکی ازوا دَوِیده یگ اِسفنج ره گِرِفت و اُو ره پُر از سِرکِه انگُور کده دَ سرِ یگ نَی بند کد و دَزُو پیش کد که وُچی کُنه. ۴۹ولے دِیگرو گُفت: ”بیل که بِنگری که اِلیاس مییه تا اُو ره نِجات بِدیه یا نَه!“ ۵۰عیسیٰ بسم قد آوازِ بِلند چِیغ زَد و روحِ خُو ره تسلِیم کد.
۵۱دَ امزُو لحظه پردِه خانِه خُدا از باله تا زیر دُو پاره شُد؛ زمی لَرزه کد و سنگا شَق شُد ۵۲و قبر ها واز شُد و غَدر جِسم های مُقَدَّسِین که مُرده بُود دُوباره زِنده شُد. ۵۳بعد از دُوباره زِنده شُدونِ عیسیٰ، اُونا از قبر ها بُرو اَمَد و دَ شارِ مُقَدَّس داخِل شُد و دَ غَدر کسا ظاهِر شُد.
۵۴وختی قومَندان و نفرای شی که از عیسیٰ نِگاهوانی مُوکد، زِلزِله و امُو واقِعه های دِیگه ره دِید، اُونا سخت ترس خورد و گُفت: ”راستی که اِی آدم باچِه خُدا بُود.“
۵۵غَدر خاتُونو ام دَ اُونجی بُود که از دُور توخ مُوکد؛ اُونا از جلِیلیه از پُشتِ عیسیٰ اَمدُد تا اُو ره خِدمت کُنه. ۵۶دَ مینکلِ ازوا مریَمِ مَجدَلیه و مریَم آبِه یعقُوب و یوسُف بُود و امچُنان آبِه باچه های زِبدی.
۵۷دَ وختِ آفتَو شِشتو، یگ آدمِ دَولتمَند که از شارِ رامه بُود و یوسُف نام دَشت رَسِید؛ اُو ام پَیرَوِ عیسیٰ شُدُد. ۵۸اوخته اُو دَ پیشِ پیلاتُس رفت و جَسَدِ عیسیٰ ره ازُو طلب کد؛ و پیلاتُس اَمر کد که دَزُو دَده شُنه. ۵۹پس یوسُف جَسَد ره باله کده بُرد و اُو ره دَ یگ رَختِ کتانِ پاک پیچَنده ۶۰دَ قبرِ نَوی که بَلدِه خود خُو دَ قاده کَنده بُود، ایشت و یگ سنگِ کٹه ره دَ دانِ قبر لول دَد و رفت. ۶۱مریَمِ مَجدَلیه و امُو مریَمِ دِیگه ام دَ اُونجی پیشِ رُوی قبر شِشتُد.
۶۲صَباحِ امزُو روز که یگ روز بعد از روزِ آمادَگی عِید بُود، پیشوایونِ عالی مقام و فرِیسیا دَ پیشِ پیلاتُس جَم شُده ۶۳گُفت: ”صاحِب دَ یاد مو اَسته که امُو آدمِ گُمراه کُنِنده وختِیکه زِنده بُود گُفت: ’بعد از سِه روز دُوباره زِنده مُوشُم.‘ ۶۴پس اَمر کُو که تا سِه روز از قبر نِگاهوانی شُنه؛ نَشُنه که یارای شی دَ غَیتِ شاو اَمَده اُو ره دُزی کُنه و بعد ازُو دَ مردُم بُگیه که اُو از مُرده‌ها دُوباره زِنده شُده و اِی گُمراهی آخِر از اوّل کده بَدتَر بَشه.“ ۶۵پیلاتُس دَزوا گُفت: ”پَیرَدارا ره بِگِیرِید و بورِید و هر رقمِ که مِیتنِید از قبر مُحافِظَت کُنِید.“ ۶۶پس اُونا قد پَیرَدارا رفت و سنگِ دانِ قبر ره مُهر-و-لاک کد و قبر ره مُحافِظَت کد.