۱بَدکارا دُوتا مُونه دَ حالِ که هیچ کس اُونا ره دُمبال نَمُونه،
مگم آدمای صادِق رقمِ شیر اَلّی دِلاوَر اَسته.
۲اگه یگ مُلک دُچارِ فِساد شُنه، حُکمرانای شی زیاد مُوشه؛
لیکِن یگ رهبرِ هُوشیار و دانا مَملَکَت ره اُستوار-و-آرام نِگاه مُونه.
۳حاکِمِ پَست که دَ بَلِه غرِیبا ظُلم مُونه
رقم بارِش تیز وَری اَسته که حاصِلات ره از بَین مُوبَره.
۴کسای که شریعت ره ایله مُونه، اُونا بَدکارا ره صِفَت مُونه،
لیکِن کسای که از شریعت اِطاعَت مُونه، دَ خِلافِ بَدکارا دَ حالِ مُبارزه اَسته.
۵بَدکارا اَرزِشِ عدالت ره نَمِیدَنه،
مگم کسای که دَ جُستُجوی خُداوند اَسته تمامِ چِیز ره مُوفامه.
۶آدمِ غرِیب که دُرُستکار بَشه
از آدمِ پُولدارِ که بیراه بَشه، بِهتر اَسته.
۷کسی که از شریعت اِطاعَت مُونه، باچِه دانا یَه،
مگم کسی که قد آدمای خراب اَنڈِیوال اَسته، آتِه خُو ره رَسوا مُونه.
۸کسی که مال-و-دَولت خُو ره از راهِ سُودخوری-و-مَنفَعت‌جویی دَ دِست میره،
اُو ره بَلدِه کسی جَم مُوکُنه که اُو دَ غرِیبا رَحم دَره.
۹آدمی که گوش خُو ره از شِنِیدونِ شریعت دَور مِیدیه،
خُداوند حتیٰ از دُعای امزُو آدم بَد مُوبره.
۱۰کسی که آدمِ دُرُستکار ره دَ راهِ بَد دعوَت مُونه
خود شی دَ چاه موفته؛
مگم پاداش-و-میراثِ خُوب نصِیبِ آدمای پاک مُوشه.
۱۱آدمِ دَولَتمَند دَ نظرِ خود خُو هُوشیار اَسته،
مگم شخصِ غرِیب که دانا بَشه، از حقِیقتِ ازُو خبر دَره.
۱۲وختِیکه آدمای نیک کامیاب مُوشه تمامِ کسا خوشی مُونه،
مگم غَیتِیکه بَدکارا دَ قُدرت مِیرَسه مردُم خود ره تاشه مُونه.
۱۳شخصی که خطای خُو ره بُپوشَنه، کامیاب نَمُوشه،
مگم هر کسی که اُو ره اِقرار کُنه و ازُو دِست بِکشه، رَحمت کَمایی مُونه.
۱۴نیک دَ بَختِ آدمِ که ترسِ خُداوند ره همیشه دَ دِل خُو دَره،
مگم کسی که سنگ دِل اَسته دَ بَلا گِرِفتار مُوشه.
۱۵آدمِ بَدکارِ که دَ بَلِه مردُمِ بیچاره حُکمرانی مُونه،
مِثلِ شیرِ دَرِنده و خِرسِ حَمله‌گَر اَسته.
۱۶حُکمرانِ کمعقل دَ سرِ مردُم خُو ظُلم مُونه،
مگم یگ پادشاه که از بےاِنصافی و رِشوَت خوری نَفرَت دَشته بَشه، حُکمرانی شی دَوام دار مُومَنه.
۱۷یگ آدم که خُونِ کُدَم کس دَ گَردون شی بَشه،
اُو تا دَمِ مَرگ فراری اَسته.
نَه ایل که کس اُو ره کومَک کُنه.
۱۸اُو کسی که دَ راهِ راست گام میله نِجات پَیدا مُونه،
لیکِن اُو کسی که دَ راه های کَج موره، یگ دَم چَپه مُوشه.
۱۹شخصی که دَ زمِین خُو کِشت-و-کار مُونه از نان سیر مُوشه،
مگم کسی که از چِیزای فضُول پَیرَوی مُونه، سخت دُچارِ غرِیبی مُوشه.
۲۰آدمِ نیک، خَیر-و-بَرکت کَلو نصِیب شی مُوشه،
مگم کسی که میخایه دَ عجَله دَولَتمَند شُنه، اُو بےجَزا نَمُومَنه.
۲۱طرفداری کدو کارِ خُوب نِییه،
لیکِن یَگو کس اَسته که حتیٰ بَلدِه یگ لُغمه نان ام، خود ره خطاکار مُونه.
۲۲آدمِ سُخ سرگَرمِ جَم کدونِ دارایی اَسته
و نَمُوفامه که اِحتیاجی-و-تنگدِستی دَ اِنتِظار شی اَسته.
۲۳کسی که یگ آدم ره سرزنِش مُونه،
دَ آخِر خَیر-و-بَرکتِ کَلو مِینگره،
نِسبَت دَزُو کسی که قد زِبون خُو چاپلُوسی کده.
۲۴کسی که آته و آبِه خُو ره چُور مُونه و مُوگه که ”اِی گُناه نِییه،“
اُو آدم رفِیقِ تَخرِیبکارا حِساب مُوشه.
۲۵آدمِ حَرِیص باعِثِ جنگ-و-جنجال اَسته،
مگم کسی که دَ خُداوند تَوَکُل کُنه، کامیاب مُوشه.
۲۶کسی که دَ خود خُو تکیه کُنه بےعقل اَسته،
لیکِن کسی که دَ راهِ حِکمت گام بیله، اُو دَ اَمن-و-سُکُون زِندگی مُونه.
۲۷شخصی که دَ مردُمِ غرِیب کومَک کُنه، دَ هیچ چِیز مُحتاج نَمُوشه،
مگم آدمی که چِیمای خُو ره ازوا پُوٹ کُنه، نالَت های کَلو دَ بَلِه شی مییه.
۲۸وختِیکه آدمای بَدکار دَ قُدرت مِیرَسه، مردُم خود ره ازوا پُوٹ مُونه،
مگم غَیتِیکه اُونا تَباه مُوشه، تعدادِ آدمای نیک بسم کَلو مُوشه.