۱دَ فسح دَ اختر نه شپږ ورځے مخکښے عيسىٰ بيت عنياه ته راغے چرته چه لعزر نومے سړے اوسيدو، څوک چه هغۀ دَ مړو نه بيا ژوندے کړے وو. ۲هلته ئے دَ هغۀ ميلمستيا کړے وه چه مرتا په کښے خدمت کاوو اَؤ لعزر دَ عيسىٰ سره په نورو ميلمنو کښے کښيناستو. ۳بيا مريم ښۀ قيمتى عطر چه نيم سير قدرے وُو راؤړل، اَؤ دَ عيسىٰ په پښو ئے توئے کړل اَؤ هغه ئے بيا په خپلو ويښتو وُچ کړل تر دے چه ټول کور دَ خوشبوئ نه ډک شو. ۴خو په دے يهوداه اِسکريوتى چه دَ عيسىٰ يو مُريد وو اَؤ په دَۀ به ئے مُخبرى کوله، ووئيل چه ۵”دا عطر په دريو سوو دينارو خرڅ ولے نۀ کړے شول چه خوارانو غريبانو ته ورکړے شوے وے؟“ ۶هغۀ دا خبره په دے ونۀ کړه چه ګنى هغه دَ خوارانو غم خور وو خو ځکه چه هغه په خپله غل وو. هغۀ به هغه پيسے پټولے کُومے چه په کڅوړه کښے جمع کيدے اَؤ دَ هغۀ په حوالے وے.
۷عيسىٰ ووئيل چه ”هغه خپلے خوښے ته پريږدئ اَؤ پريږدئ چه دا زما دَ ښخولو دَ ورځے پورے وساتى. ۸ځکه چه خواران خو په مُدام تاسو سره وى خو زَۀ به مُدام تاسو سره نۀ يم.“
۹ډير يهوديان په دے خبر شُو چه هغه راغلے دے، اَؤ يواځے دے ته نۀ راتلل چه عيسىٰ ووينى بلکه دَ لعزر دَ کتو تلوسه ئے هم وه چه دَ مړو نه ئے بيا ژوندے کړے وو. ۱۰مشرانو کاهنانو بيا دا فيصله وکړله چه لعزر هم مړ کړئ، ۱۱ځکه چه دَ هغۀ په وجه ډير يهوديان عيسىٰ له ورځى اَؤ په هغۀ ايمان راؤړى.
۱۲په بله ورځ ګڼ خلق چه اختر له راغلى وُو چه هغوئ دَ دے نه خبر شول چه عيسىٰ هم بيتُ المُقدس ته راروان دے، ۱۳نو هغوئ دَ کجورے څانګے واخستے اَؤ دَ هغۀ مخے ته ورووتل اَؤ دا نعرے ئے وهلے، ”دَ خُدائے ثنا دِ وى! مُبارک دے هغه څوک چه دَ رب په نُوم راځى، دَ اِسرائيلو بادشاه دِ مُبارک وى.“
۱۴اَؤ عيسىٰ يو خر ومُوندلو اَؤ په هغۀ سور شو، لکه چه په صحيفو کښے ليکلى دى :
۱۵”ئَاے دَ صيون لُورے! نوره ويره مه کوه!
وګوره، ستا بادشاه په يو کُوچى سور روان دے.“
۱۶هغه وخت خو دَ عيسىٰ مُريدان په دے پوهه نۀ شول، خو کله چه عيسىٰ خپل جلال ته ورسيدلو نو دوئ ته بيا ياد شول چه دا خو دَ هغۀ په حقله ليکلى شوى وُو اَؤ هم دغه د هغۀ سره شوى وُو.
۱۷نو کُوم خلق چه په هغه ځائے کښے موجُود وُو کله چه عيسىٰ لعزر له قبر نه راوبللو اَؤ له مړو نه ئے بيا ژوندے کړو، نو هغوئ چه څۀ ليدلى اَؤ آؤريدلى وُو په هغے ئے ګواهى وکړله. ۱۸هم دغه وجه وه چه ډير مخلُوق دَ هغۀ دَ اِستقبال دَ پاره ورووتل، هغوئ دَ عيسىٰ دَ ښودلے شوے مُعجزے په حقله آؤريدلى وُو. ۱۹فريسيانو يو بل ته ووئيل، ”تاسو ګورئ چه ستاسو نه هيڅ نۀ کيږى، ټوله دُنيا په هغۀ پسے تلے ده.“
۲۰دَ اختر په موقع چه څوک عبادت ته راتلل په هغوئ کښے څۀ يُونانيان هم وُو. ۲۱هغوئ فيليپوس ته راغلل څوک چه دَ بيتِ صيدا دَ ګليل اوسيدُونکے وو اَؤ هغۀ ته ئے ووئيل، ”صاحبه! مُونږ عيسىٰ ليدل غواړُو.“ ۲۲فيليپوس لاړو اَؤ اندرياس ته ئے ووئيل اَؤ دا دواړه لاړل چه عيسىٰ خبر کړى. ۲۳بيا عيسىٰ جواب ورکړو، ”هغه وخت راغلے دے چه اِبن آدم به لوئى مُومى. ۲۴رښتيا رښتيا زَۀ تاسو ته وايم چه دَ غنمو يوه دانه تر هغے يکه يوه دانه وى تر څو چه هغه په خاؤرو کښے پرے نۀ وزى اَؤ خاؤرے نۀ شى، خو که هغه خاورے شى نو دَ هغے نه ډيرے دانے راوټُوکيږى. ۲۵هغه سړے چه دَ ځان سره مينه لرى ورک دے، خو هغه څوک چه په دے دُنيا کښے دَ ځان نه نفرت کوى، هغه به دَ تل ژوندُون دَ پاره امانت وساتى. ۲۶که څوک زما خدمت کوى هغه دِ ماپسے راځى اَؤ چرته چه زَۀ يم هلته به زما خادم هم وى. هر څوک چه زما خدمت کوى هغۀ ته به زما پلار عزت ورکړى.
۲۷اوس مے زړۀ پريشان دے اَؤ زَۀ څۀ ووايم؟ چه اَئے پلاره! ما له دے ساعت نه بچ کړه؟ بلکه زَۀ په دے وجه دے ساعت ته رارسيدلے يم. ۲۸اَئے پلاره! خپل نُوم ته جلال ورکړه.“
دَ آسمان نه يو آواز راغے، ”ما جلال ورکړے دے اَؤ زَۀ به بيا هم جلال ورکړم.“
۲۹هغه موجُودو خلقو دا خيال وکړو چه ګنى آسمان وګړزيدو خو نورو ووئيل چه ”فرښتے ورسره خبرے کړے دى!“ ۳۰عيسىٰ ووئيل چه ”دا آواز زما دَ پاره نه بلکه ستاسو دَ پاره وو. ۳۱اوس دَ دے دُنيا دَ پاره دَ عدالت وخت دے اَؤ دَ دے دُنيا سردار به بهر وويستلے شى. ۳۲اَؤ کله چه زَۀ دَ مزکے نه وخيژولے شم نو زَۀ به ټول ځان ته راکاږم.“ ۳۳دا هغۀ هغه خبرے ته اِشاره وکړه چه هغه به په کُوم قِسم مرګ مړ شى.
۳۴خلقو جواب ورکړو چه ”زمُونږ شريعت دا وائى چه مسيح به تل تر تله وى، نو بيا ستا دَ دے وئيلو نه څۀ مطلب دے چه اِبن آدم به پورته وخيژولے شى؟ دا اِبن آدم څوک دے؟“
۳۵عيسىٰ هغوئ له جواب ورکړو، ”رڼا لا تاسو سره شته خو دَ ډيرے مُودے دَ پاره نه. تر څو چه تاسو سره رڼا ده، په رڼا کښے ځئ، هسے نۀ چه تيارۀ مو راګير کړى اَؤ څوک چه په تيارۀ کښے ځى، هغه په دے نۀ وى خبر چه کُوم پلَو روان دے. ۳۶تر څو چه تاسو سره رڼا ده، په رڼا يقين لرئ دَ دے دَ پاره چه تاسو په رڼا کښے اوسئ،“
دَ دے خبرو نه پس عيسىٰ دَ هغوئ نه لاړو اَؤ چرته پټ شو. ۳۷سره دَ ډيرو مُعجزو چه عيسىٰ دَ هغوئ دَ وړاندے ښکاره کړے وے هغوئ په هغۀ باندے ايمان رانۀ وړو.
۳۸ځکه چه دَ يشعياه نبى دا خبره پُوره شى چه :
”اَئے ربه! زمُونږ په خبرو چا يقين کړيدے
اَؤ دَ رب لاس چا ته څرګند شوے دے؟“
۳۹په دے وجه هغوئ ايمان راوړلے نۀ شو ولے چه دَ يشعياه نبى دا خبره هم پُوره شى.
۴۰”هغۀ دَ هغوئ سترګے ړندے کړى دى
اَؤ زړُونه ئے ورله سخت کړى دى،
هسے نه چه هغوئ په خپلو سترګو ووينى
اَؤ په خپلو زړونو کښے پرے پوهه شى
اَؤ دَ رغيدو دَ پاره ما ته راوګرزى
اَؤ زَۀ ئے روغ کړم.“
۴۱يشعياه دا خبرے ځکه کړے وے چه دَ عيسىٰ لوئى هغۀ وليدله اَؤ دَ هغۀ په حق کښے ئے خبرے کولے.
۴۲خو سره دَ دے په هغوئ کښے ډيرو يهودى مشرانو هم په هغۀ ايمان راؤړو خو بيا هم دَ فريسيانو دَ ويرے نه ئے دَ دے اِقرار نۀ شو کولے، هسے نه چه دَ عبادت خانے نه ئے خارج کړى. ۴۳ځکه چه هغوئ دَ خُدائے دَ عزت په ځائے دَ خلقو عزت خوښولو.
۴۴نو عيسىٰ په چغو ووئيل، ”کله چه يو سړے په ما ايمان راؤړى نو هغه نۀ يواځے دا چه په ما ايمان راؤړى بلکه په هغه چا هم چه زَۀ ئے را استولے يم. ۴۵اَؤ څوک چه ما وينى هغه به هغه څوک ووينى چه زَۀ ئے را استولے يم. ۴۶زَۀ دُنيا ته لکه دَ رڼا راغلے يم دَ دے دَ پاره چه څوک په ما ايمان لرى هغه به په تيارۀ کښے پاتے نۀ شى. ۴۷خو هر څوک چه زما کلام آؤرى اَؤ اِطاعت کوى، زَۀ دَ هغۀ عدالت نۀ کوم، زَۀ دَ دُنيا عدالت کولو دَ پاره نۀ يم راغلے بلکه دَ دُنيا دَ خلاصُون دَ پاره راغلے يم. ۴۸څوک چه زما نه اِنکار کوى اَؤ څوک چه زما خبرے نۀ قبلوى، دَ هغۀ دَ پاره مُنصف شته يعنے هغه کلام چه ما کړے دے، هغه به په آخرى ورځ دَ هغۀ عدالت کوى. ۴۹زَۀ په خپل اِختيار خبرے نۀ کوم خو پلار چه زَۀ را استولے يم هغۀ ما ته حُکم کړے دے چه څۀ ووايم اَؤ څنګه ئے ووايم. ۵۰زَۀ خبر يم چه دَ هغۀ حُکم دَ تل عُمرى ژوندُون دے، نو ځکه څۀ چه پلار ما ته وئيلى دى، هم هغه څۀ زَۀ وايم.“