۱ څوک چې د ډيرې رټنې باوجود بيا هم په خپل ضد قائم وى، نو هغه به ناګهانه تباه شى او هيڅ علاج به يې نۀ وى. ۲ کله چې صادقان حکومت کوى، نو خلق خوشحالى کوى، خو هر کله چې بدکاره حکومت کوى، نو خلق فرياد کوى. ۳ کوم انسان چې د حِکمت سره مينه کوى نو هغه خپل پلار خوشحالوى، خو د کنجرو دوست خپل مال حال الوځوى. ۴ په اِنصاف کولو سره يو بادشاه خپل مُلک قائموى، خو هغه څوک چې رشوت اخلى نو هغه مُلک تباه کوى. ۵ څوک چې د خپل ګاونډى خوشامندى کوى، نو دے د هغۀ د پښو دپاره دام خوروى. ۶ بدکاره انسان د خپلې ګناه په دام کښې راګېريږى، خو صادقان د خوشحالۍ سندرې وائى. ۷ صادقان د غريبانانو د حق خيال ساتى، خو بدکاران دغه شان سوچ او فکر نۀ کوى. ۸ مسخره کوونکى ښارونه راپاروى، خو هوښيار انسان غصه سړوى. ۹ کۀ يو هوښيار د يو بېوقوف خلاف د مقدمې دپاره عدالت ته روان شى نو بېوقوف به غصه شى او مسخرې به کوى نو بيا به څنګه صُلح راشى؟ ۱۰ د وينو تږى انسانان د نېک انسان نه نفرت کوى او په دې کوشش کښې وى چې صادقان ووژنى. ۱۱ کم عقل د خپلې غصې پوره اظهار کوى، خو هوښيار خپل ځان په قابو کښې ساتى. ۱۲ کۀ يو حکمران دروغو ته توجو ورکوى، نو د هغۀ ټول آفسران به بدکاران شى. ۱۳ په دې کښې غريب او ظالم دواړه يو شان دى، ځکه مالِک خُدائ دواړو ته ژوندون ورکړے دے. ۱۴ کۀ چرې يو بادشاه د غريبانانو سره اِنصاف کوى، د هغۀ بادشاهى به د تل دپاره قائمه وى. ۱۵ د تربيت چوکه حِکمت پېدا کوى، خو چې کوم بچے چې آزاد آموخته شى نو هغه به د خپلې مور د شرمولو باعث شى. ۱۶ کله چې د بدعمله حکومت راشى، نو ګناهونه عام شى، خو صادقان به د داسې خلقو خاتمه ووينى. ۱۷ د خپل زوئ ښۀ تربيت وکړه هغه به تا ته سکون او خوشحالى درکړى. ۱۸ چرته چې الهام نۀ وى نو هغه خلق سرکشه شى، خو بختور دى هغه څوک چې په شريعت عمل کوى. ۱۹ صرف په خبرو نوکر نۀ سميږى، اګر چې هغه پوهه وى خو بيا هم ستا خبرو ته پام نۀ کوى. ۲۰ څوک چې په جلدۍ کښې خبرې کوى نو هغه د کم عقل نه هم بدتر دے. ۲۱ کۀ تۀ د ورکوټوالى نه خپل نوکر نيازبين آموخته کړې، نو په آخر کښې به هغه ستا پلار شى. ۲۲ غصه ناک انسان جنګونه جوړوى، او تُند خويه نه ډېر ګناهونه کيږى. ۲۳ د انسان غرور په دۀ باندې زوال راولى، خو د انسان عاجز خوى هغۀ ته عزت ورکوى. ۲۴ د غلو ملګرے په خپله د ځان دشمن وى، هغه دا چې د قسم خوړلو نه وروستو به هم په عدالت کښې دروغ وائى. ۲۵ څوک چې د انسان نه يريږى هغه به په دام کښې ګېر شى، خو چې څوک په مالِک خُدائ توکل کوى هغوئ به په امن و امان شى. ۲۶ ډېر د دې په کوشش کښې وى چې حکمران ورسره ښۀ وى، خو دا د مالِک خُدائ د طرف نه ده چې انسان ته اِنصاف ملاويږى. ۲۷ نېکان د بېايمانانو نه نفرت کوى، او بدکاران د نېکانو نه نفرت کوى.