۱ای عزیزان! خود شما می دانید که آمدن ما نزد شما بی فایده نبوده است. ۲ طوری که می دانید با وجود همه رنجهایی که در گذشته دیده بودیم و با تمام بد رفتاری و توهینی که در شهر فیلیپی با ما شد، با آن هم به کمک خدا جرأت یافتیم که خبر خوش خدا را به شما برسانیم. ۳زیرا اگر شما را تشویق می کنیم، از نیت بد نیست و قصد فریب دادن تان را نداریم، ۴بلکه چون کسانی سخن می گوییم که خدا بر آنها مُهر تأیید زده و خبر خوش را به ایشان به امانت سپرده است. ما در تلاش خوشنودی انسان نبودیم بلکه خوشنودی خدا را خواستیم که هر لحظه نیت قلب ما را آزمایش می کند. ۵همان گونه که می دانید، خدا شاهد است که ما هیچ وقت چاپلوسی نکردیم و سخنان ما از روی خودخواهی نبود. ۶از هیچ کس نخواستیم که ما را احترام و توصیف کند، نه از شما و نه از کسی دیگر. ۷با آن که به عنوان رسولان مسیح می توانستیم این توقع را از شما داشته باشیم، ولی این خواهش را نکردیم بلکه مانند مادری که فرزندان خود را نوازش می دهد، با شما رفتار خوب کردیم. ۸با احساس و علاقه یی که نسبت به شما داشتیم، حاضر بودیم نه فقط خبر خوش را به شما برسانیم بلکه از جان خود نیز در راه شما بگذریم، زیرا شما برای ما بسیار عزیز بوده اید.
۹ای عزیزان! شما خوب به یاد دارید که ما چطور شب و روز کار می کردیم و زحمت می کشیدیم تا در وقت موعظه خبر خوش خدا، بر هیچ یک از شما بار نباشیم. ۱۰خدا شاهد است و شما هم شاهد هستید که با چه صداقت و پاکی با شما رفتار کردیم. ۱۱شما خوب می دانید که رفتار ما با هر یک از شما، درست مانند رفتار یک پدر با فرزندانش بوده است. ۱۲ما شما را تشویق می کردیم، دلداری می دادیم و اصرار می ورزیدیم تا زندگی و رفتار تان مورد پسند خدا باشد، زیرا او شما را به پادشاهی و جلال خود فرا می خواند.
۱۳پس ما خدا را برای این نیز شکر می کنیم که وقتی پیام خدا را از ما شنیدید، آن را نه به عنوان پیامی از جانب انسان بلکه در حقیقت به حیث کلام خدا قبول کردید و از همین سبب است که این کلام اکنون در میان شما ایمانداران ثمر می دهد. ۱۴ ای عزیزان! شما از کلیساهای خدا در ولایت یهودیه که متعلق به عیسای مسیح هستند، تقلید نمودید زیرا شما نیز از هموطنان تان همان رنج و شکنجه را دیدید که آنها از یهودیان دیدند، ۱۵ همان یهودیانی که سَروَر ما عیسای مسیح و پیامبران را کُشتند، بر ما نیز ظلم و ستم روا داشتند. آنها، خدا را خوشنود نمی سازند بلکه با همۀ مردم دشمنی می کنند. ۱۶آنها حتی ما را نمی گذارند که با مردم غیر یهود حرف بزنیم تا نجات یابند. آنها با این کار خود پیمانۀ گناهان خود را بیشتر پُر می سازند، ولی سرانجام آنها به غضب خدا گرفتار خواهند شد.
۱۷ای عزیزان! اگر چه جسماً برای مدت کوتاهی از شما دور شدیم ولی قلباً دایم با شما بودیم. اما اکنون با اشتیاق فراوان آرزوی دیدار شما را داریم. ۱۸من خودم، پولُس، نیز می خواستم نزد شما بیایم اما شیطان مانع آمدن ما شد. ۱۹برای ما چه امید یا خوشی یا تاج افتخار در حضور خداوند ما عیسای مسیح به هنگام آمدن او وجود دارد؟ مگر شما نیستید؟ ۲۰در حقیقت شما مایۀ افتخار و شادمانی ما هستید.