۱ بچارێت که پتا چۆنێن مِهرے مارا بَکشتگ که >هُدائے چُکّ زانگ ببێن و بێشکّ ما هُدائے چُکّ اێن. >دنیا مارا نزانت و پَجّاهَ نئیاریت چێا که دنیایا آ هم پَجّاه نئیاورت. ۲ او دُردانگان! انّون ما هُدائے چُکّ اێن، بله اَنگت زانگ نبوتگ که ما چے جۆڑ بئیگی اێن، همینچُکَ زانێن، وهدے آ زاهرَ بیت ما هم هماییئے ڈئولا بێن، پرچا که آ وهدی ما آییا هما پئیما گِندێن که آ هست. ۳ هرکَسا چه آییا چُشێن اُمێتے هست وتا پاکَ کنت، اَنچُش که آ وت پاک اِنت. ۴ هرکَس که گناهَ کنت، شَریَتئے هلاپا کارَ کنت، چێا که گناه، ناشَری اِنت. ۵ شما زانێت، آ پَدَّر بوت تان گناهان گار و بێگواه بکنت، آییا هچّ گناه نێست. ۶ آ کَس که آییئے اَرواه و جَبینا مانیت، گناهَ نکنت. هرکَس که گناهَ کنت ایسّایی ندیستگ و نزانتگی.
۷ او چُکّان! بچارێت کَسے شمارا گُمراه مکنت. هرکَس راستیئے راها رئوت، راستێن مردمے، اَنچُش که آ، پاک و راست اِنت. ۸ آ که گناهَ کنت شئیتانئے چُکّ اِنت پرچا که شئیتان چه بُنگێجا گناه کنان اِنت. هُدائے چُکّ پمێشکا پَدَّر بوت که شئیتانئے کاران بپرۆشیت و زئوال بکنت. ۹ آ که چه هُدایا پێدا بوتگ گناهَ نکنت، پرچا که هُدائے زات آییا مان اِنت. گڑا آ گناه کرتَ نکنت، چێا که چه هُدایا پێدا بوتگ. ۱۰ هُدائے چُکّ و شئیتانئے چُکّ، همے پئیما زانگ و پَجّاه آرگَ بنت، آ کَس که راستیئے راها نرئوت، هُدائے چُکّ نه‌اِنت و اَنچُش آ کَس هم که گۆن وتی براتا مِهرَ نکنت.
۱۱ آ کُلئو و پئیگام که شما چه بُنگێجا اِشکت، همش اِنت که باید اِنت یکدومیا دۆست بدارێن. ۱۲ کائِنئے ڈئولا مبێن که شئیتانئے چُکّ اَت و وتی براتی کُشت. نون چێا آ کُشتی؟ په اے سئوَبا که آییئے جندئے کار و کِرد سِلّ و شئیتانی اَتنت و براتئے کار نێک و هُدایی اَتنت.
۱۳ او براتان! چه اے هبرا هئیرت مکنێت که >دنیا گۆن شما نَپرتَ کنت. ۱۴ ما زانێن که چه مرکا گوَستگ و په زِندمانا رَستگێن، چێا که گۆن وتی براتان مِهرَ کنێن. هرکَس که مِهرَ نکنت، مرکئے ساهگا مانیت. ۱۵ کَسے که چه براتا بێزارَ بیت و نَپرتَ کنت هۆنیگے. شما زانێت، هۆنیگێن مردمے هچبر نمیرانێن زِندئے واهندَ نبیت. ۱۶ ما مِهر اے پئیما پَجّاه آورت، چێا که مَسیها وتی جان، په مئیگی نَدر کرت، تانکه ما هم وتی جانا په براتان نَدر بکنێن. ۱۷ اگن کَسێا دنیایی مال و مِلکتے ببیت و براتێا مهتاج بگندیت بله په آییا بَزّگی مبیت، گڑا هُدائے مِهر چِه پئیما چُشێن مردمێئے دلا جاگهَ کنت؟
۱۸ او دُردانگێن چُکّان! بیاێت مِهر کنێن، بله نه په دپ و هبر، په دل و سِتک و گۆن کار و کِرد. ۱۹-۲۰ چه همے کارا زانێن که ما، گۆن هَکّ و راستیا همبند و پئیوست اێن و اگن مئے دل مارا مئیاربار هم بکنت، اَنگت هُدائے دێما مُهر و دلجمَ بێن، چێا که هُدا چه مئے دل و هئیالان مستر اِنت و هر چیزّا زانت.
۲۱ او دُردانگان! اگن مئے دل و جَبین مارا مئیاربار مکنت، گڑا هُدائے گوَرا آسودگ و دلڈَڈّ اێن. ۲۲ آ وهدی هرچے چه آییا بلۆٹێن مارا رسیت، چێا که آییئے هُکم و پرمانانَ زورێن و په هماییئے وَشنۆدیا کارَ کنێن. ۲۳ آییئے هُکم همِش اِنت که آییئے چُکّ ایسّا مَسیهئے نامئے سرا >باوَرمند ببێن و وت‌مان‌وتا مِهر بکنێن، هما پئیما که مارا هُکمی کرتگ. ۲۴ هرکَس که هُدائے هُکمانی سرا کارَ کنت، آییئے اَرواه و جَبینا مانیت و هُدا هم آ مردمئے دلا جاگهَ کنت. وتی روهی مارا بَکشتگ و اے پئیما زانێن که آ مئے دلا مانیت.