۱ هرکَسا اے باوَرمندی ببیت که ایسّا هما >مَسیه اِنت، آ چه هُدایا پێدا بوتگ. هرکَسا که پت دۆست اِنت، چُکّا هم دۆستَ داریت. ۲ وهدے گۆن هُدایا مِهرَ کنێن و آییئے هُکمان کارَ بندێن، زانێن که هُدائے چُکّان مِهرَ کنێن. ۳ هُدادۆستی همِش اِنت که هُدائے هُکمان کار ببندێن و آییئے هُکم گرانێن بارے هم نه‌اِنت. ۴ چێا که هرچے چه هُدایا پێدا بوتگ، دنیائے سرا بالادست و سۆبێنَ بیت و مئے باور و ایمان همے بالادستی اِنت که دنیایا اێردستَ کنت. ۵ اَبێد چه آ کَسا که باوَرَ کنت ایسّا هُدائے چُکّ اِنت، دگه کئے دنیایا اێردست کرتَ کنت؟
۶ اے هما اِنت که چه آپ و هۆنا آتکگ، بزان ایسّا مَسیه، تهنا چه آپا نه، چه آپ و هۆنا. اے روه اِنت که گواهیَ دنت، چێا که روه راستی اِنت. ۷ پرچا که سئے گواه و شاهد هست: ۸ روه، آپ و هۆن. اے هر سئیێن همشئور اَنت. ۹ اگن ما انسانئے گواهیا مَنّێن، گڑا هُدائے گواهی باز مستر اِنت، چێا که هُدائے گواهی هما اِنت که وتی چُکّئے بارئوا داتگی. ۱۰ هرکَس که هُدائے چُکّئے سرا باوَرَ کنت، آییا اے گواهی وت گۆن اِنت، بله آ که هُدائے سرا باوَرَ نکنت، هُدایی درۆگبند کرتگ، چێا که هُدائے گواهی دئیگی په چُکّا باور نکرتگ. ۱۱ آ گواهی اِش اِنت که هُدایا مارا نمیرانێن زِند بَکشتگ و اے زِند چه هُدائے چُکّئے نێمگا اِنت. ۱۲ هما کَس زِندئے واهند اِنت که گۆن هُدائے چُکّا گۆن اِنت و آ که گۆن چُکّا گۆن نه‌اِنت، زِندئے واهند نه‌اِنت.
۱۳ اے چیزُّن په شما نِبشتنت که شمارا هُدائے چُکّئے نامئے سرا باور اِنت، تان بزانێت که نمیرانێن زِندئے واهُند اێت. ۱۴ چه آییا مارا اے دلڈَڈّی رَستگ، هرچے که آییئے لۆٹ و واهگئے سرا بلۆٹێن، آ اِشکنت. ۱۵ نون اگن زانێن هرچے چه آییا بلۆٹێن مارا اِشکنت، گڑا دلجم اێن که مئے لۆٹ و واهگ سَرجم بوتگ‌اَنت.
۱۶ اگن کَسے براتے بگندیت اَنچێن گناهے کنگا اِنت که مَرکئے سئوَبَ نبیت، دْوا بکنت و هُدا آییا زِندَ بَکشیت. اِشیا هما کَسئے بارئوا گوَشان که گناهی مَرکئے سئوَبَ نبیت. گناهے هست‌اِنت که مَرکئے سئوَبَ بیت، منَ نگوَشان که کَسے په چُشێن گناهێئے بَکشگا دْوا بکنت. ۱۷ هر بدێن کارے گناه اِنت، بله اَنچێن گناهے هم هست که مَرکئے سئوَبَ نبیت.
۱۸ ما زانێن هرکَس که چه هُدایا پێدا بوتگ، گناهَ نکنت، هما که چه هُدایا پێدا بوتگ هُدا وت آییئے نِگهپانیا کنت و شئیتانئے دست په آییا نرسیت. ۱۹ ما زانێن که هُدائے چُکّ اێن و سجّهێن >دنیا شئیتانئے زۆر و واکئے چێرا اِنت. ۲۰ اے چیزّا هم زانێن که هُدائے چُکّ آتکگ و مارا اے پۆه و زانتی داتگ که آ ”راستێنا“بزانێن. ما هما ”راستێنئے“اَرواه و جَبینا اێن، آییئے چُکّ ایسّا مَسیهئے اَرواه و جَبینا. راستێن هُدا و نمیرانێن زِند، هما اِنت.
۲۱ او دُردانگێن چُکّان! وتا چه بُتان دور بدارێت و بپهرێزێت.