۱ هُدایا نوه و هما سجّهێن وَکشیێن هئیوان و دَلوَت یات کرتنت که نوهئے همراهیا بۆجیگا اَتنت. هُدایا زمینئے سرا گواتے راه دات و آپ اێر آیان بوت. ۲ جُهلانکیانی چَمّگ و آسمانئے دریگ بند بوتگ‌اَتنت و چه آسمانا هئورانی گوارگ هم بند بوتگ‌اَت. ۳ آپ کمّ کمّا چه زمینئے سرا کمّ بئیان بوت. یکّ سد و پنجاه رۆچا رند آپ جَهل شتگ‌اَت. ۴ هپتُمی ماهئے هَبدهُمی رۆچا بۆجیگ آراراتئے کۆهانی سرا اۆشتات. ۵ تان دَهُمی ماها آپ اَنگت کمّ بئیان اَت. دَهُمی ماهئے ائولی رۆچا کۆهانی ٹُلّ زاهر بوتنت.
۶ چِلّ رۆچا رند، نوها هما دریگ پَچ کرت که آییا بۆجیگا پِر کرتگ‌اَت. ۷ گوَراگے ڈنّا راهی دات. گوَراگا تان هما وهدا بال کرت و گَشت که زمینئے سرئے آپ هُشک بوتنت. ۸ پدا کپۆتے راهی دات تان بچاریت که آپ چه زمینئے سرا کمّ بوتگ یا نه. ۹ بله کپۆتا چُشێن جاهے ندیست که وتی پادان اێر بکنت، چێا که سجّهێن زمین اَنگت آپئے چێرا اَت. گڑا کپۆت بۆجیگا، نوهئے کِرّا پِر ترّت. نوها وتی دست شهارت، کپۆتی گِپت و بۆجیگا آورت. ۱۰ نوها دگه هپت رۆچ ودار کرت و پدا کپۆتی چه بۆجیگا راه دات. ۱۱ وهدے کپۆت بێگاها آییئے کِرّا پِر ترّت، زئیتونئے تازگێن تاکے دپا اَتی. نون نوها زانت که چه زمینئے سرا آپ کمّ بوتگ. ۱۲ نوها دگه هپت رۆچ ودار کرت و پدا کپۆتی راه دات. اے بری کپۆت آییئے کِرّا پِر نَترِّت.
۱۳ نوهئے اُمرئے شَش سد و یکُمی سالئے ائولی ماهئے ائولی رۆچا زمینئے سرئے آپ هُشک بوتگ‌اَت. نوها بۆجیگئے سرپۆش کشِّت و دیستی که زمین هُشک اِنت. ۱۴ دومی ماهئے بیست و هپتُمی رۆچا زمین سَرجما هُشک اَت.
۱۵ گڑا هُدایا گۆن نوها گوَشت: ۱۶ ”چه بۆجیگا در آ، گۆن وتی جَن و چُکّ و نِشاران. ۱۷ هما سجّهێن سَهدار که تئیی همراه اَنت، ڈَنّا بَرِش گۆن، بالی مُرگ و جانوَر و سجّهێن لاپکَشّان، تانکه زمینئے سرا رُمب و رمَگ بکننت، چُکّ و بَر بکننت و گێشا گێش ببنت.“ ۱۸ گڑا نوه گۆن وتی جَن و چُکّ و نِشاران در آتک. ۱۹ سجّهێن جانوَر و سجّهێن لاپکَشّ و سجّهێن بالی مُرگ و زمینئے سرئے سجّهێن سُرِنده چه بۆجیگا در آتکنت، هر یکّے وتی تَهرئے هسابا.
۲۰ نون نوها په هُداوندا کُربانجاهے اَڈّ کرت و چه هِلارێن هئیوان و هِلارێن بالی مُرگان لهتێنی زُرت و کُربانجاها سۆچَگی کُربانیگی کرتنت. ۲۱ اِشانی وشّێن بۆ که هُداوندئے کِرّا سر بوت، وتی دلا گوَشتی: ”من چه اِد و رند هچبر زمینا انسانئے سئوَبا نالتَ نکنان، بِلّ تُرے چه کَسانیا آییئے دلئے واهگ بَد اَنت. چه اِد و دێم هچبر سجّهێن سَهداران اے پئیما هۆریگا گار و گُمسارَ نکنان که انّون کرتگُن.
۲۲ تان هما وهدا که زمین هست‌اِنت
کِشت و کِشار و رۆن و مۆشئے وهد،
سارتی و گَرمی،
گرماگ و زمستان و
رۆچ و شپَ نه‌اۆشتنت.“