0:00 / 0:00
Next chapter

پاکێن اِنجیل چه - مَرکاسئے - کَلَما

بهر ۱۶

ایسّائے جاه جنَگ

(مَتّا ۲۸‏:۱–۱۰؛ لوکا ۲۴‏:۱–۱۲؛ یوهَنّا ۲۰‏:۱–۱۰)

۱ وهدے شَبَّتئے رۆچ هلاس بوت، مَریم مَجْدَلیَه، آکوبئے مات مَریم و سالومَها، وشبۆێن دارو گپت که ایسّائے جۆنا چرپ کننت. ۲ یکشَمبِهئے بامگواها، دێم په ایسّائے کَبرا شتنت. ۳ راها، وت‌مان‌وت هبر کنگا اَتنت که ”بارێن، کَبرئے دَپئے ڈۆکا کئے په ما لێٹێنیت و دورَ کنت؟“ ۴ بله وهدے نزّیکّ رَستنت دیستِش ڈۆک، که سکّ مزن اَت، لێٹێنگ بوتگ. ۵ کَبرا که پُترتنت، دیستِش که راستێن نێمگا یکّ اِسپێت‌پۆشێن وَرناے نِشتگ. چه آییئے گِندگا، سکّ هئیران و هَبَکَّه منتنت. ۶ وَرنایا گوَشت: ”متُرسێت، شما ایسّا ناسِریئے شۆهازا اێت که سَلیب کَشّگ بوتگ. آ زندگ بوتگ، جاهی جتگ و اِدا نه‌اِنت. بچارێت، اے هما جاگه اِنت که اِدا آییئے جۆن اێر اَت. ۷ نون شما برئوێت، پِتْرُس و آ دگه مریدان سهیگ کنێت که ایسّا چه شما پێسر، جَلیلا رئوت. اَنچُش که وت شمارا گوَشتگ‌اَتی، همۆدا آییا گندێت.“ ۸ جنێن در آتک و چه کَبرئے سرا جِستنت. آ چه تُرسا لَرزگ و درَهگا اَتنت. پمێشکا، گۆن هچکَسا هبرِش نکرت.

ایسّائے زاهر بئیگ

(لوکا ۲۴‏:۱۳–۳۵؛ یوهَنّا ۲۰‏:۱۱–۱۸)

۹ یکشَمبِهئے سَباها ماهَلّه، چه وتی جاه جنَگا رَند، ایسّا چه سجّهێنان پێسر، مَریم مَجْدَلیَهئے دێما پَدّر بوت. اے هما مَریم اِنت که ایسّایا چه آییا هپت جِنّ کَشّتگ‌اَت. ۱۰ آ شت و همایانا هالی دات که ایسّائے همراه بوتگ‌اَتنت و نون گرێوان و مۆتک آران اَتنت. ۱۱ بله وهدے آیان اے هبر اشکت که ایسّا زندگ بوتگ و مَریما دیستگ، باوَرِش نکرت.

۱۲ رَندا، ایسّا دگه شِکل و دْرۆشمێا، دو مریدئے دێما زاهر بوت که دێم په یکّ کلّگێا رئوگا اَتنت. ۱۳ آ، پدا آتکنت و اے دگه مریدِش هال داتنت، بله آیان هم باور نکرت.

ایسّا په وتی یازدهێن مریدان زاهرَ بیت

(مَتّا ۲۸‏:۱۶–۲۰؛ لوکا ۲۴‏:۳۶–۴۹؛ یوهَنّا ۲۰‏:۱۹–۲۳؛ کاسِدانی کار ۱‏:۶–۸)

۱۴ رَندا، ایسّا وتی یازدهێن مریدانی دێما، هما وهدا آتک و زاهر بوت که وراک ورگا اَتنت. ایسّایا، په آیانی کَمباوری و سِنگدلیا، آ مئیاریگ کرتنت چێا که آ مردمانی هبرِش باور نکرتگ‌اَت که ایسّااِش چه جاه جنَگا رند دیستگ‌اَت. ۱۵ گۆن آیان گوَشتی: ”شما دنیائے سجّهێن کئومانی کِرّا برئوێت و وشّێن مِستاگا سر کنێت. ۱۶ هرکَس که منی سرا باوَرَ کنت و پاکشۆدیَ کنت، آ رَکّیت. بله کَسے که منی سرا باوَرَ نکنت، مئیاریگَ بیت. ۱۷ باوَرمندان، اے نشانی گۆنَ بنت: منی نامئے سرا، جِنّان چه مردمانَ کَشَّنت، نۆک نۆکێن زبانان هبرَ کننت، ۱۸ ماران په دستَ گرنت و اگن زَهرناکێن چیزّ هم بوَرنت، آیان هچّ پرواهَ نبیت. گۆن باوَرمندانی دست پِر مُشَگا، نادْراه وشّ و دْراهَ بنت.“

ایسّا آسمانا رئوت

(لوکا ۲۴‏:۵۰–۵۳؛ کاسِدانی کار ۱‏:۹–۱۱)

۱۹ اَنچُش که هُداوندێن ایسّایا گۆن آیان وتی هبر هلاس کرتنت، آسمانا برگ بوت و هُدائے راستێن نێمگا نِشت. ۲۰ مرید، په آییئے مِستاگئے شِنگ و تالان کنگا، هر مُلک و شهرا شتنت و هُداوند هم آیانی همراه اَت و گۆن بازێن مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانیان، وتی هبرانی بَرهَکّی‌ای راست و پَدّر کرت.

Next chapter