۱ وتی چمّان دێم په تئو چستَ کنان،
تئو که اَرشا، وتی بادشاهی تهتا نِشتگئے.
۲ اَنچۆ که گُلامێئے چمّ وتی واجهئے دستا سَکّ اَنت و
مۆلدێئے چمّ وتی بانُکا
مئے چمّ هُداوندێن هُدایا سَکّ اَنت
که مئے سرا رهم بکنت.
۳ مئے سرا رهم کن، او هُداوند!
رهم کن مئے سرا،
که ما سکّ باز بےاِزّتی سَگِّتگ،
۴ آسودگێن مردمانی ریشکند و
پُرکِبرانی کلاگ
مارا په سرجمیا رستگ.