۱ هُداوند! منا چه بدکاران پهرێز و
چه هِژمناکان برکّێن،
۲ چه همایان که وتی دلا بدێن پندلَ سازنت و
هر رۆچ جنگے پادَ کننت.
۳ وتی زبانا چۆ مارا تێزَ کننت و
گرّمارئے زهرِش لُنٹانی چێرا اِنت. اۆشت...
۴ هُداوند! منا چه بدکارانی دستا دور بدار و
چه هِژمناکان برَکّێن
که په منی پادان دام سازگا اَنت.
۵ گُروناکان په من دام چێر گێتکگ،
دامی چمّگ.
منی راها تَلکِش چێر کرتگ. اۆشت...
۶ گۆن هُداوندا گوَشان: ”تئو منی هُدا ائے.“
منی پریات و زاریا گۆش دار، او هُداوند!
۷ او هُداوند، منی مُهکمێن هُداوند و رکّێنۆک!
جنْگئے رۆچا تئو منی سرئے نِگهپانی کرت.
۸ هُداوند! بدکارانی اَرمانان پوره مکن،
وهدے اُرشَ کننت
آیانی پندلان سۆبێن بئیگا مئیل. اۆشت...
۹ آیان که منا اَنگِرّ کرتگ،
آیانی لُنٹانی بدی، آیانی جندئے سرا بکَپات.
۱۰ رۆکێن اِشکرِش سرا رِچات،
آسا دئور دئیگ باتنت و
پوجگلێن کَڈّان بُڈّاتنت و
هچبر در آتک مکناتنت.
۱۱ پلێنڈ مئے سرڈگارا آباد مباتنت،
هِژمناکانی سرا بلاهے کپات.
۱۲ منَ زانان که هُداوند په بزّگان دادرسی و
په هاجتمندان اَدل و انساپَ کنت.
۱۳ پهرێزکار زلور تئیی نامئے شُگرا گِرنت و
نێکدل تئیی بارگاها جَهمنندَ بنت.