۱ او هُداوند! ترا تئوارَ کنان، زوتّ په من بیا.
وهدے ترا تئوارَ کنان، منی تئوارا گۆش دار.
۲ منی دْوا تئیی بارگاها چۆ سۆچکیا کبول بات و
منی چِست بوتگێن دست، بێگاهئے کُربانیگئے پئیما.
۳ هُداوند! په منی دپا نِگهپانے بدار و
منی لُنٹانی دروازگئے دپا پاسپانی بکن.
۴ منی دلا مئیل که دێم په بدکاریا برئوت و
من بدکارانی همراهیا سِلّێن کاران گۆن ببان،
منا آیانی وشتامێن چیزّانی ورگا مئیل.
۵ بِلّ منا پهرێزکارے شهمات بجنت، اے رهمے،
بِلّ منا هکّل بدنت، اے په منی سرا رۆگنے،
من چه اشیا انکارَ نکنان،
انگت منی دْوا، بدکارانی کارانی هلاپا بیت.
۶ اِشانی هاکم، چه تلاران جهلاد دئور دئیگَ بنت،
گڑا زاننت که منی هبر شَرّ و راست اَنت.
۷ گوَشنت: ”انچش که یکّے زمینا ننگارَ کنت و دِرّیت،
مئے هڈّ، مُردگانی جهانئے دپا شنگ و شانگ بوتگ‌اَنت.“
۸ بله منی چمّ ترا سکّ اَنت، هُداوند، او هُداوند!
تئیی مئیارَ بان،
منا مرکئے دستا مدئے.
۹ منا چه هما داما برکّێن که بدکاران چێر گێتکگ،
چه آیانی تَلکا.
۱۰ بدکار وت، وتی دامان کپاتنت و
من په سلامتی بگوزاتان.