نامۀ اول پولُس رسول به تسالونیکیان

فصل دوم

پولُس در تسالونیکی کار و خدمت می کند

۱ ای عزیزان! خود شما می دانید که آمدن ما نزد شما بی فایده نبوده است. ۲ طوری که می دانید با وجود همه رنجهایی که در گذشته دیده بودیم و با تمام بد رفتاری و توهینی که در شهر فیلیپی با ما شد، با آن هم به کمک خدا جرأت یافتیم که خبر خوش خدا را به شما برسانیم. ۳ زیرا اگر شما را تشویق می کنیم، از نیت بد نیست و قصد فریب دادن تان را نداریم، ۴ بلکه چون کسانی سخن می گوییم که خدا بر آنها مُهر تأیید زده و خبر خوش را به ایشان به امانت سپرده است. ما در تلاش خوشنودی انسان نبودیم بلکه خوشنودی خدا را خواستیم که هر لحظه نیت قلب ما را آزمایش می کند. ۵ همان گونه که می دانید، خدا شاهد است که ما هیچ وقت چاپلوسی نکردیم و سخنان ما از روی خودخواهی نبود. ۶ از هیچ کس نخواستیم که ما را احترام و توصیف کند، نه از شما و نه از کسی دیگر. ۷ با آن که به عنوان رسولان مسیح می توانستیم این توقع را از شما داشته باشیم، ولی این خواهش را نکردیم بلکه مانند مادری که فرزندان خود را نوازش می دهد، با شما رفتار خوب کردیم. ۸ با احساس و علاقه یی که نسبت به شما داشتیم، حاضر بودیم نه فقط خبر خوش را به شما برسانیم بلکه از جان خود نیز در راه شما بگذریم، زیرا شما برای ما بسیار عزیز بوده اید.

۹ ای عزیزان! شما خوب به یاد دارید که ما چطور شب و روز کار می کردیم و زحمت می کشیدیم تا در وقت موعظه خبر خوش خدا، بر هیچ یک از شما بار نباشیم. ۱۰ خدا شاهد است و شما هم شاهد هستید که با چه صداقت و پاکی با شما رفتار کردیم. ۱۱ شما خوب می دانید که رفتار ما با هر یک از شما، درست مانند رفتار یک پدر با فرزندانش بوده است. ۱۲ ما شما را تشویق می کردیم، دلداری می دادیم و اصرار می ورزیدیم تا زندگی و رفتار تان مورد پسند خدا باشد، زیرا او شما را به پادشاهی و جلال خود فرا می خواند.

۱۳ پس ما خدا را برای این نیز شکر می کنیم که وقتی پیام خدا را از ما شنیدید، آن را نه به عنوان پیامی از جانب انسان بلکه در حقیقت به حیث کلام خدا قبول کردید و از همین سبب است که این کلام اکنون در میان شما ایمانداران ثمر می دهد. ۱۴ ای عزیزان! شما از کلیساهای خدا در ولایت یهودیه که متعلق به عیسای مسیح هستند، تقلید نمودید زیرا شما نیز از هموطنان تان همان رنج و شکنجه را دیدید که آنها از یهودیان دیدند، ۱۵ همان یهودیانی که سَروَر ما عیسای مسیح و پیامبران را کُشتند، بر ما نیز ظلم و ستم روا داشتند. آنها، خدا را خوشنود نمی سازند بلکه با همۀ مردم دشمنی می کنند. ۱۶ آنها حتی ما را نمی گذارند که با مردم غیر یهود حرف بزنیم تا نجات یابند. آنها با این کار خود پیمانۀ گناهان خود را بیشتر پُر می سازند، ولی سرانجام آنها به غضب خدا گرفتار خواهند شد.

پولُس می خواهد یکبار دیگر تسالونیکیان را ملاقات کند

۱۷ ای عزیزان! اگر چه جسماً برای مدت کوتاهی از شما دور شدیم ولی قلباً دایم با شما بودیم. اما اکنون با اشتیاق فراوان آرزوی دیدار شما را داریم. ۱۸ من خودم، پولُس، نیز می خواستم نزد شما بیایم اما شیطان مانع آمدن ما شد. ۱۹ برای ما چه امید یا خوشی یا تاج افتخار در حضور خداوند ما عیسای مسیح به هنگام آمدن او وجود دارد؟ مگر شما نیستید؟ ۲۰ در حقیقت شما مایۀ افتخار و شادمانی ما هستید.