۱ کلام خداوند بر من نازل شد و فرمود: ۲ «ای انسان خاکی، رو به‌سوی سرزمین ماجوج ایستاده شو و بر ضد جوج، که همچنان پادشاه ماشِک و توبال است، نبوت کن ۳ و به او بگو که خداوند متعال چنین می‌فرماید: ای جوج، پادشاه ماشِک و توبال، من دشمن تو هستم. ۴ در الاشه‌ات چنگک می‌اندازم و تو را با لشکر بزرگ و سواران و اسپهای‌شان و افراد پیاده‌ات که با زِرِه و سپر و شمشیر مسلح هستند، برای جنگ بیرون می‌آورم. ۵ فارس، حبشه و فوط، مسلح با سپر و کلاهخود با تو همدست می‌شوند. ۶ سرزمین جومِر و تمام لشکر او و همچنان اهالی کشور توجَرمه از دورترین نقاط شمال به جمع تو می‌پیوندند، یعنی قومهای بسیار همراه تو خواهند بود.
۷ پس ای جوج، آماده باش و لشکرت را تحت فرمان خود گرفته و برای جنگ آماده ساز. ۸ بعد از چند سال به تو امر می‌کنم که به کوه‌های اسرائیل یعنی به کشوری که مدتها ویران مانده بود و مردم آن از تبعید به ممالک مختلف، برگشته و در وطن خود در امنیت ساکن شده‌اند، حمله کنی. ۹ تو با لشکر و متحدینت مانند یک طوفان شدید بر آنها هجوم می‌آوری و مانند ابری کشور اسرائیل را می‌پوشانی.»
۱۰ خداوند متعال می‌فرماید: «تو ای جوج، در آن وقت نقشه‌های پلیدی را در سر می‌پرورانی ۱۱ و می‌گویی: «من به جنگ کشوری می‌روم که بی‌دفاع است و شهرهایش دیوار و دروازه‌ای ندارند. مردمش را که در حال آرامش و امنیت زندگی می‌کنند، از بین می‌برم. ۱۲ به آن شهرهایی حمله می‌کنم که در گذشته ویران بودند و حالا آباد و از مردمی که از کشورهای مختلف جهان بازگشته، پُر شده‌اند. آن شهرها مرکز تجارت روی زمین بودند، اما حالا گله‌ها و دارایی‌شان را به غنیمت می‌برم.» ۱۳ مردم سبا و دِدان و تاجران ترشیش و جوانان جنگجوی آنها به تو می‌گویند: «آیا با لشکر خود آمده‌ای که نقره و طلای‌شان را غارت کنی و گاو و گوسفند و دارایی آنها را به غنیمت ببری؟»»
۱۴ خداوند متعال به من فرمود: «ای انسان خاکی، به جوج بگو که خداوند می‌فرماید: در وقتی‌که قوم برگزیدۀ من در کشور خود در آسوده‌گی زندگی کنند، ۱۵-۱۶ تو با لشکر بزرگ و سوارانت از دورترین نقاط شمال برای حمله بر قوم برگزیدۀ من، بنی‌اسرائیل، می‌آیی و مانند ابر روی زمین را می‌پوشانی. ای جوج، هرگاه وقت معین فرا رسد، تو را برای جنگ به سرزمین خود می‌فرستم تا به‌وسیلۀ تو قدوسیت خود را در برابر چشمان قومهای جهان آشکار سازم و آنها مرا بشناسند.»
۱۷ خداوند متعال می‌فرماید: «تو همان کسی هستی که مدتها قبل خادمان من، انبیای اسرائیل، دربارۀ تو پیشگویی کردند که تو را برای حمله به اسرائیل می‌فرستم. ۱۸ در آن زمان وقتی به جنگ اسرائیل بروی، خشم من افروخته می‌شود. خداوند متعال فرموده است. ۱۹ من با غیرت و غضب گفته‌ام که زلزلۀ شدیدی سرزمین اسرائیل را تکان می‌دهد. ۲۰ در حضور من تمام ماهیهای بحر، مرغان هوا، حیوانات صحرا، خزنده‌گان و همۀ مردم روی زمین به لرزه می‌آیند. کوه‌ها سرنگون می‌شوند و صخره‌ها و دیوارها فرو‌می‌ریزند. ۲۱ ای جوج، من که خداوند هستم، تو را با هر‌گونه بلاها به وحشت می‌اندازم و شمشیر هر کس بر ضد برادرش خواهد بود. ۲۲ با مرض و خون‌ریزی تو را مجازات می‌کنم و برای از بین بُردن تو و لشکرت بارانهای سیل‌آسا و ژالۀ شدید و آتش و گوگرد را می‌فرستم. ۲۳ به این ترتیب عظمت و قدوسیت خود را به همۀ قومهای جهان آشکار می‌سازم تا بدانند که من خداوند هستم.»