۱ پس بیایید تا درسهای ابتدایی دربارۀ مسیح را پشت سر گذاشته و به‌سوی بالغ شدن پیش برویم. ما نباید در همان تعالیم ابتدایی مانند توبه از کارهای بی‌فایده، ایمان به خدا، ۲ تعلیم دربارۀ انواع غسل‌تعمید، دستگذاری، برخاستن مُرده‌گان و داوری ابدی قرار داشته باشیم. ۳ هرگاه خدا اجازه دهد، چنین خواهیم کرد.
۴ زیرا آنهایی که یک بار وجدان‌شان روشن شده است و مزۀ هدیۀ آسمانی را چشیده‌اند و در روح‌مقدس سهیم گردیده‌اند، ۵ نیکویی کلام خدا را در زندگی خود تجربه کرده و قدرت خدا را که در آینده خواهد آمد، چشیده‌اند. ۶ آنها اگر باز هم بیفتند و از ایمان دور شوند، بار دیگر آنها را به توبه آوردن نا‌ممکن است، زیرا آنها خود‌شان بار دیگر پسر‌خدا را بر صلیب میخکوب می‌کنند و او را پیش همه بی‌حرمت می‌سازند.
۷ زمینی که باران بر آن می‌بارد و باران را جذب کرده حاصل خوب برای دهقان می‌دهد، آن زمین از طرف خدا برکت می‌یابد. ۸ اما زمینی که خار و علفهای هرزه به بار می‌آورد، زمینی است بی‌ثمر و امکان دارد که مورد لعنت قرار گیرد و سرانجام سوختانده شود.
۹ ای عزیزان، با آن که چنین سخن می‌گوییم اما در مورد شما اطمینان داریم که برکت عالی همراه با نجات نصیب‌تان است. ۱۰ زیرا خدا بی‌انصاف نیست که کارهایی را که شما کرده‌اید، محبتی را که به نام او نشان داده‌اید، آن خدمتی را که به ایمانداران خدا کرده‌اید و هنوز هم می‌کنید، فراموش کند. ۱۱ آرزوی ما این‌است که هر یک از شما همان شوق را از خود نشان دهد تا در آخر، اعتماد کامل به آن امیدی که دارید، در شما ایجاد شود. ۱۲ پس تنبل نباشید، بلکه از آنهایی پیروی کنید که به وسیلۀ ایمان و صبر، وارث وعده‌های خدا می‌شوند.
۱۳ علاوه بر این وقتی خدا به ابراهیم وعده داد، به نام خود سوگند یاد کرد، زیرا کسی بزرگتر از خودش نبود که به نام او سوگند یاد کند. ۱۴ خدا فرمود: «با اطمینان به تو وعده می‌دهم که تو را به فراوانی برکت دهم و نسل تو را زیاد گردانم.» ۱۵ چون ابراهیم با صبر انتظار کشید، وعدۀ خدا را دریافت کرد. ۱۶ انسانها به کسی بزرگتر از خود سوگند می‌خورند و آن سوگند پایان اختلافات‌شان می‌باشد. ۱۷ چون خدا هم می‌خواست که به گونۀ واضح به کسانی که وعده داده بود نشان دهد که وعدۀ او غیر‌قابل تغییر است، از این رو با سوگند آن را تأیید کرد. ۱۸ پس این دو چیز یعنی وعده و سوگند غیر‌قابل تغییر می‌باشند زیرا امکان ندارد که خدا دروغ بگوید. پس ما از همه چیز فرار کردیم تا امیدی را که او در برابر ما قرار داده است، با دلگرمی زیاد به‌دست آوریم. ۱۹ امیدی را که در مسیح داریم مانند لنگر محکم و ثابت برای جانهای ماست. این امید از پردۀ خانۀ‌خدا گذشته و به مقدسترین جایگاه داخل می‌شود، ۲۰ جایی که عیسی به نماینده‌گی از ما پیش از پیش داخل گردیده و در رتبۀ مَلکیصِدِق برای همیشه کاهن‌اعظم شده است.
