کتاب هوشع نبی

فصل سیزدهم

داوری آخری قوم اسرائیل

۱ در گذشته وقتی قبیلۀ اِفرایِم سخن می‌گفت، قبایل دیگر اسرائیل از ترس به لرزه می‌افتادند اما حالا قبیلۀ اِفرایِم به‌خاطر پرستش بُتِ‌بعل محکوم به مرگ شده است. ۲ آن مردم بیشتر و بیشتر گناه می‌کنند و از نقره برای خود بُتهای ریخته‌شده می‌سازند، بتهایی که نتیجۀ فکر و ساختۀ دست انسان است. دربارۀ آنها با تمسخر گفته شده است: «کسانی که بتهای گوساله مانند را می‌بوسند، همان کسانی‌اند که به آنها قربانی هم می‌کنند!» ۳ بنابر‌این، آنها مانند غبار و شبنم صبحگاهی به زودی از بین می‌روند. مانند کاه که از خِرمن جدا می‌شود و همچون دودی که از دودکش خارج می‌شود، به زودی نابود می‌گردند.

۴ خداوند می‌فرماید: «من خداوند، خدای شما هستم، همان خدایی که شما را از مصر بیرون آورد. به غیر از من خدای دیگری نیست و من یگانه نجات‌دهندۀ شما هستم. ۵ من بودم که در بیابان خشک و بی‌آب از شما غمخواری کردم. ۶ اما وقتی خوردید و شکم‌تان سیر شد، مغرور شدید و مرا فراموش کردید. ۷ پس من مانند شیری بر شما حمله می‌آورم و مانند پلنگی بر سر راه‌تان در کمین می‌نشینم. ۸ همچون خرسی که چوچه‌هایش ربوده شده باشند، بر شما حمله می‌کنم و پردۀ دل‌تان را پاره می‌کنم. آنگاه مانند یک شیر، شما را می‌بلعم و مانند حیوانات وحشی، شما را پاره می‌کنم.

۹ ای اسرائیل، تو را از بین می‌برم! آنگاه چه کسی می‌تواند به تو کمک کند؟ ۱۰ تو خواستی که پادشاه و رهبرانی داشته باشی، پس حالا آنها کجا هستند تا تو را در شهرهایت نجات بدهند؟ ۱۱ در خشم خود به تو پادشاه دادم و در غضب خود او را پس گرفتم.

۱۲ خطاها و گناهان اسرائیل ثبت شده و برای روز مجازات ذخیره گردیده است. ۱۳ با اینهم فُرصتی برای زنده ماندن دارد، ولی او مانند طفل نادانی است که در وقت ولادت نمی‌خواهد از رَحِم مادر خود بیرون شود. ۱۴ آیا او را از دنیای مُرده‌گان برهانم و از چنگال مرگ نجات بدهم؟ ای مرگ، بلاهایت را نشان بده و ای دنیای مُرده‌گان، نابودی و هلاکت را بیاور، زیرا دیگر رحم نمی‌کنم. ۱۵ هر چند اِفرایِم در بین قبیله‌های دیگر مانند علفهای با ثمر باشد اما من باد سوزان شرقی را از بیابان می‌فرستم تا منابع آب و چشمه‌هایش را خشک ساخته و ثروت و اشیای نفیس و گرانبهایش را به‌تاراج ببرد. ۱۶ شهر سامره باید سزای گناهان خود را ببیند، زیرا در مقابل من سرکشی کرده است. ساکنان آن با دَم شمشیر به قتل می‌رسند، کودکان آنها تکه‌تکه و شکم زنان حاملۀ‌شان پاره می‌شود.»