۱وای بر شما که در شب نقشه های شوم میکشید و وقتی که صبح میشود، آنها را عملی میسازید. در هر فرصتی که به دست آورید، مرتکب کارهای زشت میشوید. ۲به زمین و خانۀ مردم طمع میکنید و آنها را از ایشان بزور میگیرید. مال و خانۀ هیچ کسی از دست شما در امان نیست.
۳بنابران خداوند میفرماید: «من تصمیم گرفته ام بر سر شما چنان بلایی را نازل کنم که نتوانید از آن فرار کنید. به روزگار بد گرفتار میشوید و دیگر با کبر و غرور قدم بر نمی دارید. ۴در آن زمان، شما مثال و زبانزد مردم میشوید. با تلخی نوحه سرایی میکنید و میگویید: ما بکلی تباه شدیم، زیرا خداوند سرزمین ما را از ما گرفت و بین مردمی تقسیم کرد که ما را به اسارت بردند.»
۵پس آن وقتی که سرزمین را به قوم برگزیدۀ خود بازگردانم، شما از آن سهمی نمیگیرید.
۶اما مردم به من میگویند: «برای ما موعظه نکن و این حرفها را بزبان نیاور. خدا نمیخواهد که ما خوار و رسوا شویم.
۷ای خاندان یعقوب، آیا میدانید که مورد نفرین خداوند قرار گرفته اید؟ آیا فکر میکنید که صبر او تمام شده است؟ آیا او واقعاً با شما چنین رفتار میکند؟ خیر، سخنان او به کسانی که اعمال و کردار درست داشته باشند، نیکوست.»
۸خداوند میفرماید: «اما شما بر ضد قوم برگزیدۀ من برخاسته و دشمن آنها شده اید. مردانی که از میدان جنگ بر میگردند، به این امید میباشند که در وطن خود در امان خواهند بود، اما شما لباس شان را میدزدید و آنها را برهنه میکنید. ۹زنان قوم برگزیدۀ مرا از خانه های عزیز شان بیرون میرانید و کودکان آنها را از حق و برکاتی که من به آنها داده ام، برای همیشه محروم میکنید. ۱۰برخیزید و بروید! دیگر در این جا در امان نخواهید بود، زیرا به خاطر گناهان شما این جا محکوم به فنا شده است.
۱۱اگر شخص دروغگو و فریبکاری بیاید و با شما درباره کیف و لذت شراب صحبت کند، فوراً او را به پیامبری میپذیرید.
۱۲ای یعقوب، من تمامی خاندان تو را جمع میکنم و بازمانده گان اسراییل را فراهم آورده و مانند گوسفندان در طویله بر میگردانم. جمعیت آنها افزایش مییابد و شور و غوغای شان دشت و دمن را پُر میکند. ۱۳راه را برای شان باز میکنم. آنها را از اسارت نجات داده به سرزمین خود شان هدایت مینمایم و من، خداوند پادشاه و پیشوای آنها میشوم.»
