کتاب امثال سلیمان
فصل هفدهم
۱خوردن نان خشک در آرامش بهتر است از خوردن غذای شاهانه در خانه ای که در آن جنگ و دعوا باشد.
۲غلام دانا بر پسر شرور آقای خود تسلط خواهد یافت و در ارثی که به او می رسد، شریک خواهد شد.
۳طلا و نقره را آتش می آزماید و دل انسان را خدا.
۴آدم بدکار از همنشینی با مردم بد لذت می برد و مرد دروغگو از همنشینی با اشخاص دروغگو.
۵مسخره کردن مردم فقیر به منزلۀ مسخره کردن خدائی است که آن ها را آفریده است. کسانی که از غم و بدبختی دیگران خوشحال می شوند، بی سزا نخواهند ماند.
۶تاج افتخارِ اشخاصِ پیر، نواسه های شان می باشند و تاج افتخار فرزندان، والدین شان.
۷شخص نجیب هرگز دروغ نمی گوید و آدم احمق هرگز حرف با منطق بر زبان نمی آورد.
۸بعضی مردم به این فکر هستند که رشوه معجزه می کند و آن ها را در هر کاری موفق می سازد.
۹کسی که تقصیر دیگران را می پوشاند، محبت ایجاد می کند، اما شخصی که آنرا آشکار می سازد، باعث جدائی دوستان می گردد.
۱۰تأثیرِ یک ملامت به شخص فهیم بیشتر است از صد ضربۀ تازیانه به آدم احمق.
۱۱مردم بدکار فقط در فکر تمرد هستند، بنابراین، بشدت مجازات خواهند شد.
۱۲روبرو شدن با ماده خرسی که چوچه هایش را از او گرفته اند، بهتر است از روبرو شدن با شخص نادانی که گرفتار حماقت شده است.
۱۳اگر خوبی را با بدی تلافی کنی، بلا از خانه ات دور نخواهد شد.
۱۴شروع کردن دعوا مانند ایجادِ رخنه در سد آب است، به جر و بحث خاتمه بده پیش از آنکه به دعوا منجر شود.
۱۵خداوند از کسانی که بیگناه را محکوم و گناهکار را تبرئه می کند، متنفر است.
۱۶صرف پول برای آموزش شخص احمق بیفایده است، زیرا او طالب حکمت نیست.
۱۷دوست واقعی در هر موقعیتی محبت می کند و اقارب برای کمک در هنگام مشکلات، تولد یافته اند.
۱۸تنها شخص بی عقل است که ضامن شخص دیگری می شود.
۱۹شخص ستیزه جو گناه را دوست دارد و آدم بلند پرواز خرابی ببار می آورد.
۲۰شخص بد اندیش کامیاب نخواهد شد و آدم فریبکار در دام بلا گرفتار خواهد گردید.
۲۱فرزند احمق مایۀ غم و غصۀ والدین خود می باشد.
۲۲خوشی دل مانند دوا شفا بخش است، اما روح پژمرده انسان را بیمار می کند.
۲۳آدم بدکار پنهانی رشوه می گیرد و مانع اجرای عدالت می شود.
۲۴هدف مردم عاقل تحصیل حکمت است، اما شخص جاهل در زندگی هیچ هدفی ندارد.
۲۵فرزند احمق مایۀ غم و اندوه پدر و تلخکامی مادر است.
۲۶مجازات کردن اشخاص بیگناه و جزا دادن مردم نجیب بخاطر صداقت شان کار درستی نیست.
۲۷شخص دانا کم حرف می زند و آدم عاقل آرام و صبور است.
۲۸حتی شخص احمق هم اگر خاموش باشد و حرف نزند، او را دانا و فهمیده می شمارند.
