کتاب امثال سلیمان

فصل بیست و سوم

​۱وقتی با شخصی مهمی غذا می خوری، بخاطر داشته باش که با چه کسی نشسته ای. ​۲اگر شخص پُرخوری هستی، کارد را بر گلوی خود بگذار ​۳و حریص غذاهای لذیذ او نباش، زیرا ممکن است ترا فریب بدهد.

​۴عاقل باش و برای کسب ثروت، خود را خسته نکن، ​۵زیرا ثروت پایدار نیست و مانند عقاب می پرد و ناپدید می شود.

​۶از خوان شخص خسیس غذا نخور و برای طعام های لذیذ او حریص نباش، ​۷زیرا او حساب هرچه را که بخوری در فکر خود نگاه می دارد. او تعارف می کند و می گوید: «بخور و بنوش»، اما این را از صمیم دل نمی گوید. ​۸لقمه ای را که خورده ای استفراغ خواهی کرد و تشکرات تو برباد خواهند رفت.

​۹آدم احمق را نصیحت نکن، زیرا او سخنان حکیمانۀ ترا بی اهمیت می شمارد.

​۱۰سرحد مُلک خود را که از قدیم تعیین شده تغییر نده و زمین یتیمان را بزور نگیر، ​۱۱زیرا خداوند «حامی» آن ها باقدرت است و به داد آن ها می رسد.

​۱۲وقتی معلم‏ ترا تعلیم می دهد، از صمیم دل به سخنان آموزندۀ آنها‏ گوش بده.

​۱۳از تأدیب کردن فرزند خویش کوتاهی نکن، زیرا تنبیه او را نمی کشد، ​۱۴بلکه جان او را از هلاکت نجات می دهد.

​۱۵فرزندم، اگر حکمت بیآموزی، دل من شاد می شود، ​۱۶و هنگامی که سخن راست بگوئی تمام وجودم به وجد می آید.

​۱۷به بدکاران حسادت نورز، بلکه آرزوی تو اطاعت از خداوند باشد، ​۱۸زیرا در اینصورت آیندۀ خوبی خواهی داشت و امید تو برباد نخواهد رفت.

​۱۹فرزندم، عاقل باش و به سخنانم گوش بده. در راه راست قدم بردار ​۲۰و با مردم شرابخور و شکم پرست معاشرت نکن، ​۲۱زیرا کسانی که کارشان فقط خوردن و خوابیدن است، فقیر و محتاج می شوند.

​۲۲به نصیحت پدرت که ترا به وجود آورده است، گوش بده و مادرت را هنگامی که پیر می شود، خوار نشمار. ​۲۳در پی حقیقت باش و حکمت و ادب و دانش را کسب کن و به هیچ قیمتی آن ها را از دست نده. ​۲۴‏-۲۵فرزند راستکار و دانا باش تا باعث خوشی و خوشنودی پدر و مادرت شوی.

​۲۶فرزندم، سخنان مرا بشنو و زندگی مرا سرمشق خود قرار ده. ​۲۷بدان که زن بدکاره دام خطرناکی است. ​۲۸او مانند راهزن در کمین قربانی های خود می نشیند و به تعداد مردم خیانتکار می افزاید.

​۲۹مصیبت و بدبختی نصیب چه کسی می شود؟ آن کیست که همیشه جنگ و دعوا برپا می کند، بی جهت زخمی می شود و چشمانش تار می گردند؟ ​۳۰کسی که دایم شراب می خورد و بدنبال میگساری می رود. ​۳۱پس فریفتۀ شراب گلگون نشو که در پیاله به تو چشمک می زند و بعد آهسته از گلویت پائین می رود، ​۳۲در آخر، مثل مار کشنده ترا نیش می زند و مانند کفچه مار ترا می گزد. ​۳۳چشمانت چیزهای عجیب و غریب می بینند و گرفتار وهم و خیال می گردی. ​۳۴مانند کسی می شوی که در بحر خوابیده و با امواج آن دست و پنجه نرم می کند. ​۳۵می گوئی: «مرا زدند، اما دردی را احساس نمی کنم. چه وقت به هوش می آیم تا یک پیالۀ دیگر بنوشم؟»