کتاب مزامیر

مزمور یکصد و سی ام

درخواست آمرزش

​۱ای خداوند از عمق ها نزد تو فریاد بر می آورم. ​۲ای خداوند! آواز مرا بشنو و گوشهای تو به آواز عذر و زاری من متوجه شود. ​۳ای خداوند، اگر گناهان را به نظر آوری، کیست که به حضور تو ای خداوند تواند ایستاد؟ ​۴لیکن آمرزش نزد توست تا از تو بترسند.

​۵منتظر خداوند هستم. جان من منتظر است و به کلام او امیدوارم. ​۶جان من منتظر خداوند است، زیاده از منتظران صبح، بلی زیاده از منتظران صبح. ​۷اسرائیل برای خداوند امیدوار باشد زیرا که رحمت نزد خداوند است و نزد اوست نجات فراوان. ​۸او اسرائیل را از تمام گناهان وی رهایی می دهد.