کتاب مزامیر

مزمور یکصد و بیست و نهم

رهایی از دشمنان

​۱چه بسیار از طفولیتم مرا اذیت رسانیدند. حال اسرائیل بگوید: ​۲«چه بسیار از طفولیتم مرا اذیت رسانیدند. لیکن بر من غالب نیامدند. ​۳قلبه کنندگان بر پشت من قلبه کردند و زخم های عمیق به آن گذاشتند. ​۴اما خداوند عادل است و مرا از بندهای شریران رهایی داد.»

​۵کسانی که از سهیون نفرت دارند رسوا و مغلوب شوند. ​۶مثل گیاهی باشند که روی بامها می روید؛ که پیش از آنکه آنرا بچینند، خشک می گردد. ​۷هیچ درونده ای دست خود را از آن پُر نمی تواند کرد و نه خوشه چین آغوش خود را. ​۸هیچ کسی به او نگوید: «خداوند به تو برکت بدهد و ما هم بنام خداوند به تو برکت می دهیم!»