کتاب مزامیر

مزمور یکصد و چهل و پنجم

سرود ستایش

(سرود ستایش از داود)

​۱ای خدای من، ای پادشاه، تو را متعال می خوانم و نام تو را تا به ابد ستایش می کنم! ​۲تمامی روز تو را متبارک می خوانم و نام تو را تا به ابد سپاس می گویم. ​۳خداوند عظیم است و بی نهایت سزاوار ستایش و عظمت او را تفتیش نتوان کرد. ​۴نسل اندر نسل اعمال تو را ستایش نموده و کارهای عظیم تو را بیان می کنند. ​۵در شکوه و عظمت پُر جلال تو و در کارهای شگفت انگیز تو تفکر می کنم. ​۶در قوّت کارهای مهیب تو سخن می گویند و من عظمت تو را بیان می کنم. ​۷یادگاری کثرت احسان تو را اعلام نموده و عدالت تو را با شادمانی می سرایند. ​۸خداوند بخشنده و مهربان است، دیر غضب و بسیار رحیم. ​۹خداوند برای همگان نیکوست و رحمت هایش بر همۀ مخلوقات وی است.

​۱۰ای خداوند، جمیع مخلوقات تو، تو را حمد گویند و مقدسان تو، تو را ستایش کنند. ​۱۱دربارۀ جلالِ پادشاهی تو سخن گویند و قدرت تو را بیان کنند. ​۱۲تا کارهای عظیم تو را به بنی آدم تعلیم دهند و شکوه و عظمت پادشاهی تو را. ​۱۳پادشاهی تو، ملکوتی است بی پایان و سلطنت تو باقی تا تمام دورها. ​۱۴خداوند جمیع افتادگان را تقویت نموده و خم شدگان را بر می خیزاند. ​۱۵چشمان همگان منتظر تو می باشد و تو روزی ایشان را در موسمش می دهی. ​۱۶دست خود را باز می کنی و در رضامندی خویش همۀ زندگان را سیر می نمائی.

​۱۷خداوند عادل است در جمیع طریق های خود و رحیم در تمامی اعمال خویش. ​۱۸خداوند نزدیک است به کسانی که نزد او دعا می کنند، به آنانی که او را در راستی می خوانند. ​۱۹آرزوی ترسندگان خود را بجا می آورد و عذر و زاری آن ها را شنیده، ایشان را نجات می دهد. ​۲۰خداوند از همۀ آنهائی که او را دوست دارند حمایت می کند، اما شریران را هلاک می سازد. ​۲۱دهان من خداوند را سپاس می گوید و همۀ مخلوقات نام مقدس او را تا به ابد ستایش کنند.