کتاب مزامیر

مزمور پنجاهم

عبادت واقعی

(مزموری از آساف)

​۱خدا، خداوند خدا سخن می گوید و همۀ مردم روی زمین را، از شرق تا غرب، فرا می خواند. ​۲خدا در جلال خود از سهیون که کمال زیبایی است ظاهر شده است. ​۳خدای ما می آید و سکوت نخواهد نمود. آتش سوزنده پیش روی او و طوفانِ شدید گرداگرد او می باشد. ​۴او آسمان ها را از بالا و زمین را فرا می خواند تا قوم برگزیدۀ خود را داوری کند. ​۵او می فرماید: «مقدسانِ مرا جمع کنید، که عهد را با من به قربانی بسته اند.» ​۶آسمان ها از انصاف او خبر می دهند، زیرا خدا خود داور است.

​۷«ای قوم برگزیدۀ من بشنو! و ای اسرائیل تا برایت شهادت دهم که خدا، خدای تو من هستم. ​۸در مورد قربانی هایت تو را سرزنش نمی کنم و قربانی های سوختنی تو همواره در نظر من است. ​۹گاوی از خانۀ تو نمی گیرم و نه بزی از آغل تو، ​۱۰زیرا که تمامی حیوانات جنگل و رمه هائی که بر هزاران کوه می باشند، به من تعلق دارند. ​۱۱همه پرندگان کوهها را می شناسم و جانوران صحرا متعلق به من هستند. ​۱۲اگر گرسنه هم می بودم به تو نمی گفتم، زیرا که جهان و هرچه که در آن است متعلق به من است. ​۱۳مگر من گوشت گاوها را می خورم و یا خون بزها را می نوشم؟ ​۱۴قربانی واقعی تو، شکر و سپاس به خداست. به وعده های که به قادر مطلق داده ای وفا کن. ​۱۵در روز تنگی مرا بخوان تا ترا نجات دهم و تو مرا ستایش کنی.»

​۱۶اما خدا به شریر می فرماید: «ترا چه کار است که فرایض مرا بیان کنی و عهد مرا به زبان خود بیاوری؟ ​۱۷چونکه تو از تأدیب نفرت داشته ای و کلام مرا پشت سر خود انداخته ای. ​۱۸وقتی دزد را می بینی با او همراهی می کنی و با زناکاران همنشین هستی. ​۱۹دهان خود را به شرارت باز می کنی و زبان تو حیله را اختراع می کند. ​۲۰آماده هستی تا به ضد برادر خود سخن گویی و دربارۀ پسر مادر خویش غیبت کنی. ​۲۱این را کردی و من چیزی نگفتم. پس گمان کردی که من هم مثل تو هستم. لیکن ترا سرزنش می کنم و این را به ترتیب پیش نظر تو می نهم. ​۲۲ای کسانی که خدا را فراموش کرده اید، در این تفکر کنید! مبادا شما را بدرم و نجات دهنده ای نباشد. ​۲۳هر که قربانی سپاسگزاری را بگذراند مرا احترام می نماید، و آنکه طریق خود را راست سازد، نجات را از طرف خدا می بیند.»