کتاب مزامیر

مزمور هشتاد و چهارم

اشتیاق برای خانۀ خدا

(مزموری از بنی قورح)

​۱ای خداوند قادر مطلق، چه دلپذیر است مسکن های تو! ​۲جان من اشتیاق شدید برای صحنهای خداوند دارد. دلم و تمام وجودم با آواز بلند خدای زنده را ستایش می کند. ​۳در کنار قربانگاه های تو ای خدای قادر مطلق، که پادشاه من و خدای من هستی، حتی گنجشک نیز برای خود خانه ای پیدا کرده است و غُچی برای خویشتن آشیانه ای تا چوچه های خود را در آن بگذارد. ​۴خوشا به حال کسانی که در خانۀ تو ساکن هستند و همیشه سرود ستایش تو را می خوانند. ​۵خوشا به حال مردمانی که قوّت ایشان در تو است و طریق های تو در دلهای ایشان. ​۶وقتی که از وادی بکاء یعنی بیابان خشک عبور می کنند، آنجا چشمه سار می شود و باران آنرا با برکات پُر می کند. ​۷از قوّت تا قوّت می خرامند و هر یک آن ها در سهیون نزد خدا حاضر می شوند.

​۸ای خداوند، خدای قادر مطلق، دعای مرا بشنو! ای خدای یعقوب، به من گوش بده! ​۹ای خدایی که سپر ما هستی، ببین و به روی مسیح خود نظر انداز. ​۱۰یک روز در صحنهای تو بهتر است از هزار در جای دیگر. ایستادن بر آستانۀ خانۀ خدای خود را بیشتر می پسندم تا ساکن شدن در خیمه های شریران. ​۱۱زیرا خداوند، خدا آفتاب و سپر است. خداوند فیض و جلال خواهد داد و هیچ چیز نیکو را منع نخواهد کرد از آنانی که پیرو راستی هستند. ​۱۲ای خداوند قادر مطلق، خوشا به حال کسی که بر تو توکل دارد.