کتاب مزامیر

مزمور نود و سوم

پادشاهی خداوند

​۱خداوند پادشاه است. او ملبس با جلال می باشد. خداوند خود را آراسته و کمر خود را با قوّت بسته است. جهان را نیز با قدرت خود پایدار ساخته است که از جای خود تکان نمی خورد. ​۲تخت تو از ازل برقرار بوده و تو ابدی هستی.

​۳ای خداوند، سیلابها طغیان کرده اند. سیلابها آواز خود را برافراشته اند. سیلابها می خروشند. ​۴بالا تر از آواز آب های بسیار و مافوق امواج زورآور بحر، خداوند در جایگاه آسمانی خود زورآورتر است. ​۵شهادات تو بی نهایت امین است. ای خداوند، قدوسیت خانۀ تو را می زیبد تا ابدالآباد.