0:00 / 0:00

کتاب مزامیر

مزمور نود و هفتم

قدرت و عظمت خداوند

۱خداوند پادشاه است، پس زمین خوشی کند و جمیع جزیره ها شادمان باشند. ۲ابر ها و ظلمتِ غلیظ گرداگرد اوست. عدالت و انصاف اساس تخت اوست. ۳آتش در پیشروی او می رود و دشمنانش را که در اطراف او هستند، می سوزاند. ۴برقهای او جهان را روشن می کند و زمین آنرا می بیند و به لرزه می آید. ۵کوهها در حضور خداوند گداخته می شوند، در حضور خداوند تمام جهان. ۶آسمان ها عدالت او را اعلام می کنند و همه اقوام جهان جلال او را می بینند.

۷تمام بت پرستان خجل و شرمنده می شوند، زیرا آن ها به بتهای خود می بالند. ای جمیع خدایانِ امت ها، در حضور خداوند سجده کنید. ۸سهیون این را می شنود و شادمان می شود و شهرهای یهودا مسرور می گردند. به سبب داوری های تو، ای خداوند. ۹زیرا که تو ای خداوند بر تمامی روی زمین متعال هستی و برتر از همه خدایان.

۱۰ای شما که خداوند را دوست دارید، از بدی نفرت کنید. او حافظ جانهای مقدسان خود می باشد و آن ها را از دست شریران نجات می دهد. ۱۱نور بر عادلان می تابد و شادمانی برای راستکاران. ۱۲ای عادلان، در خداوند شادمان باشید و نام مقدس او را سپاس گوئید.