۱اینَمیا تورای آخرِ داوُود اَسته:
”وَحی داوُود باچِه یسّی،
وَحی مَردی که بِلند مَرتبه شُد،
وَحی مَسَح شُدِه خُدای یعقُوب
و سرُودخانِ مَورِدِ پِسَندِ اِسرائیل؛
۲روحِ خُداوند از طرِیقِ ازمه توره مُوگیه
و کلامِ ازُو دَ سرِ زِبون مه اَسته.
۳خُدای اِسرائیل توره گُفت،
قادِه-و-پناهگاهِ اِسرائیل دَز مه گُفت:
’کسی که دَ بَلِه مردُم عادِلانه حُکمرانی کنه
و دَ خُدا-ترسی پادشاهی کنه،
۴اُو رقمِ روشَنی صُبح اَسته،
رقمِ آفتَوی که دَ یگ صُبحِ بےآوُر بُر مُوشه،
رقمِ روشَنی بعد از بارو
که علف ره از زمی سَوزدلجی مُونه.‘
۵آیا خانَوار مه دَ حُضُورِ خُداوند امی رقم نِییه؟
چُون اُو قد ازمه عهدِ اَبَدی بسته کده
که از هر نِگاه با ترتِیب و مُستَحکم اَسته.
آیا اُو باعِث نَمُوشه که تمامِ کامیابی مه
و تمامِ آرزوهای مه دَ ثَمر بِرَسه؟
۶لیکِن آدمای شرِیر-و-بَدکار رقمِ خار های اَسته که دُور اَندخته مُوشه،
چراکه اُونا قد دِست گِرِفته نَمُوشه.
۷کسی که میخایه دَزوا دِست بِزَنه،
باید یگ اَسبابِ آینی یا یگ چیوِ نَیزه ره اِستِفاده کنه.
اُونا دَ امُونجی که اَسته دَ امُونجی سوختَنده مُوشه.“
۸نام ھای مَردای دلیر-و-جنگی داوُود اینیا اَسته: یوشیب-بَشِبتِ تَحکِمونی که سرکردِه قومَندانا بُود، اُو نَیزِه خُو ره دَ خِلافِ هشت صد نفر باله کد و اُونا ره دَ یگ زمان کُشت.
۹بعد ازُو اِلعازار باچِه دودو نوسِه اَخوخی بُود. وختِیکه داوُود فَلَسطِینیای ره که دَ اُونجی بَلدِه جنگ جَم شُدُد دَ مُبارِزه طلب کد، اِلعازار یکی امزُو سِه نفرِ دلیر-و-جنگی بُود که قد داوُود قتی اَمَدُد. مَردای اِسرائیل عَقَب نِشِینی کد، ۱۰لیکِن اِلعازار ایسته شُده قد فَلَسطِینیا جنگ کد تا غَیتِیکه دِست شی مَنده شُد و شمشیر دَ دِست شی چسپِید. خُداوند دَ امزُو روز یگ پیروزی کٹه نصِیبِ ازوا کد. اوخته لشکر دُوباره دَ پیشِ ازُو اَمَد، لیکِن فقط بخاطرِ لُچ کدونِ کُشته شُده‌ها.
۱۱بعد ازُو شَمّه باچِه اَگے هَراری بُود. وختِیکه فَلَسطِینیا دَ لِحی جم شُد، دَ جای که یگ پَٹی زمی پُر از عَدَس بُود؛ لشکرِ اِسرائیل از پیشِ فَلَسطِینیا دُوتا کد، ۱۲لیکِن شَمّه دَ مینکلِ امزُو پَٹی زمی ایسته شُده اُو ره نِگاه کد و فَلَسطِینیا ره شِکست دَد. دَ امزی رقم خُداوند یگ پیروزی کٹه نصِیبِ ازوا کد.
۱۳دَ دَورونِ جم کدون حاصِلات سِه قومَندان از جُملِه سی قومَندان تاه شُده دَ غارِ عَدُلام دَ پیشِ داوُود اَمَد؛ دَ امزُو غَیت یگ لشکرِ فَلَسطِینیا دَ دَرِّه رِفائیم خَیمه زَدُد. ۱۴داوُود دَ اُو زَمان دَ پناهگاهِ خُو بُود و پَیره‌دارخانِه فَلَسطِینیا دَ بَیت-لَحَم قرار دَشت. ۱۵داوُود هَوَس کده گُفت: ”کشکِه یَگو کس از چاهی که دَ نزدِیکِ درگِه بَیت-لَحَم اَسته دَز مه آو بیره تا وُچی کنُم.“ ۱۶اوخته امُو سِه نفرِ دلیر-و-جنگی لشکرِ فَلَسطِینیا ره از مینکل شی شَق کده از چاهی که دَ نزدِیکِ درگِه بَیت-لَحَم بُود آو کشِید و گِرِفته دَ پیشِ داوُود اَوُرد؛ لیکِن داوُود آو ره وُچی نَکد، بَلکِه اُو ره دَ عِنوانِ هدیه بَلدِه خُداوند لَوُو کد ۱۷و گُفت: ”اَی خُداوند، از مه دُور بَشه که اِی کار کنُم! آیا اِی خُونِ امزی مَردای نِییه که جان خُو ره دَ خطر اَندخته رفتُد؟“ امزی خاطر اُو نَخاست که آو ره وُچی کنه. امی کارای بُود که امُو سِه نفرِ دلیر-و-جنگی انجام دَدُد.
۱۸اَبِیشای بِرارِ یوآب باچِه صَرُویه سرکردِه امزُو قومَندانا بُود. ۱۹اُو نامتُوتَرِینِ امزُو سِه بُود و قومَندانِ ازوا شُد، لیکِن دَ سِه نفرِ اوّل نَمِیرَسِید.
۲۰بِنایاه باچِه یهویاداع یگ مَردِ دلیر از قَبصئیل بُود که کارای کٹه کدُد؛ اُو دُو باچِه اَرِیئیلِ موآبی ره کُشت و دَ یگ روزِ بَرفی دَ یگ چُقُوری تاه شُده یگ شیر ره از بَین بُرد. ۲۱اُو یگ مَردِ خوش-اَندامِ مِصری ره ام کُشت. امُو مَردِ مِصری دَ دِست خُو یگ نَیزه دَشت، ولے بِنایاه قد یگ سوٹه‌چیو دَ جنگ ازُو رفت و نَیزه ره از دِستِ امزُو مِصری گِرِفته اُو ره قد نَیزِه خود شی کُشت. ۲۲امی کارای بُود که بِنایاه باچِه یهویاداع انجام دَد و رقمِ امزُو سِه نفرِ دلیر-و-جنگی نامتُو شُد. ۲۳اُو دَ مینکلِ امزُو سی نفرِ نامتُو صاحِبِ اِحترام شُد، لیکِن دَ سِه نفرِ اوّل نَمِیرَسِید و داوُود اُو ره قومَندانِ مُحافِظِین خُو مُقرَر کد.
۲۴ اینی کسا شامِلِ امزُو سی نفر بُود:
جُمله سی و ھفت نفر.