۱وختی پادشاه دَ خانِه خُو جای-دَ-جای شُد و خُداوند اُو ره از شَرِ پگِ دُشمنای گِرد-و-بَر شی آرامی دَد، ۲پادشاه دَ ناتان نَبی گُفت: ”توخ کُو، ما دَ خانِه که از چیوِ سَرو آباد شُده زِندگی مُونُم، دَ حالِیکه صندُوقِ خُدا دَ مَنِه پرده های خَیمه قرار دَره.“ ۳ناتان دَ پادشاه گُفت: ”بورُو، ھر چِیزی که دَ دِل تُو اَسته انجام بِدی، چُون خُداوند قد تُو اَسته.“
۴مگم دَ امزُو شاو کلامِ خُداوند دَ ناتان اَمَده گُفت:
۵”بورُو و دَ خِدمتگار مه داوُود بُگی که خُداوند اینی رقم مُوگیه، ’تُو کسی نِیَستی که بَلدِه مه خانه آباد کنی تا ما دَز شی جای-دَ-جای شُنُم. ۶ما از روزی که بَنی اِسرائیل ره از مِصر بُرو اَوُردُم تا اِمروز دَ یگ خانه جای-دَ-جای نَشُدیم، بَلکِه دَ یگ خَیمه که جایگاهِ مه بُود دَ حَرکت بُودیم. ۷ما دَ ھر جای قد پگِ بَنی اِسرائیل دَ حَرکت بُودیم، آیا هرگِز ما یگ کلِمه دَزی باره دَ یکی از رَهبرای اِسرائیل گُفتیم؟ آیا دَ کسای که اُونا ره بَلدِه چوپونی قَوم خُو اِسرائیل مُقرَر کدُم، گُفتُم که، ”چرا بَلدِه مه یگ خانه از چیوِ سَرو آباد نَمُونِید؟“‘
۸پس آلی دَ خِدمتگار مه داوُود بُگی که خُداوندِ لشکرها اینی رقم مُوگیه، ’ما تُو ره از عَلفچَر از پُشتِ رمه گِرِفتُم تا دَ بَلِه قَوم مه اِسرائیل حُکمران شُنی. ۹دَ هر جای که مورَفتی ما قد تُو بُودُم و پگِ دُشمنای تُو ره از پیشِ رُوی تُو نابُود مُوکدُم؛ و آلی ما نام تُو ره بُزُرگ مُونُم، رقمِ نامِ بُزُرگای رُوی زمی. ۱۰ما بَلدِه قَوم خُو اِسرائیل یگ جای تعیِین مُونُم و اُونا ره دَ اُونجی جای-دَ-جای مُونُم تا اُونا دَ جای خودون خُو زِندگی کنه و دِیگه ترس-و-لرز نَدَشته بَشه؛ و مردُمای شرِیر-و-بَدکار دِیگه اُونا ره آزار-و-اَذیَت نَکنه مِثلِ که سابِق مُوکد، ۱۱یعنی دَ دَورونی که قاضی‌ها ره دَ بَلِه قَوم خُو اِسرائیل تعیِین مُوکدُم. اَرے، ما تُو ره از شَرِ پگِ دُشمنای تُو آرام مُونُم.‘
امچُنان دَزُو بُگی که خُداوند دَز تُو خبر دَده مُوگیه، ’خُداوند خانِه تُو ره آباد مُونه. ۱۲وختِیکه روز تُو پُوره شُنه و قد بابه‌کَلونای خُو تَی خاک خاو کنی، اوخته ما اَولادِه تُو ره که از پُشتِ کمر تُو دَ وجُود مییه، بعد از تُو دَ جای تُو ایستَلجی مُونُم و پادشاهی شی ره برقرار مُوکنُم. ۱۳اونَمُو بَلدِه نام مه یگ خانه آباد مُونه و ما تَختِ پادشاهی ازُو ره تا اَبَد برقرار نِگاه مُونُم. ۱۴ما آتِه ازُو مُوشُم و اُو باچِه مه مُوشه؛ لیکِن اگه خطا کنه، ما اُو ره قد تَیاقِ اِنسان ها، قد ضَربه های تَیاقِ بَنی آدم اَدَب مِیدیُم. ۱۵مگم مُحَبَت-و-رَحمت مه ازُو دُور نَمُوشه، رقمِیکه از شائول دُور کدُم، از کسی که اُو ره از پیشِ رُوی تُو باله کدُم. ۱۶خانِه تُو و پادشاهی تُو تا اَبَد دَ حُضُور مه پایَدار مُومنه و تَخت تُو تا اَبَد برقرار مُوبَشه.‘“
۱۷پس ناتان مُطابِقِ تمامِ امزی توره ها و پگِ امزی رویا قد داوُود توره گُفت.
۱۸اوخته داوُود پادشاه رفته دَ حُضُورِ خُداوند شِشت و گُفت: ”اَی خُداوند-خُدا، ما کِی اَستُم و خانَوار مه چی اَسته که تُو مَره تا اِی مقام رسَندے؟ ۱۹اِی ام دَ نظر تُو کَم اَمَد، اَی خُداوند-خُدا، چُون تُو دَ بارِه خانَوارِ خِدمتگار خُو که دَ زمانای دُور مییه ام توره گُفتی. اَی خُداوند-خُدا، آیا قد پگِ اِنسان ها امی رقم رفتار مُونی؟ ۲۰علاوه ازی داوُود دِیگه چی مِیتَنه دَز تُو بُگیه، چُون تُو خِدمتگار خُو ره مینَخشی، اَی خُداوند-خُدا. ۲۱بخاطرِ وعدِه خُو و مُطابِقِ مَیل خُو تُو پگِ امزی کارای بُزُرگ ره انجام دَدی تا خِدمتگار خُو ره از مقصد خُو باخبر کنی. ۲۲امزی خاطر تُو بُزُرگ اَستی، اَی خُداوند-خُدا، چُون امُو رقم که مو قد گوشای خُو شِنِیدے، هیچ کس رقمِ ازتُو اَلّی نِییه و غَیر از تُو دِیگه خُدا وجُود نَدره. ۲۳رقمِ قَوم تُو اِسرائیل، دَ رُوی زمی کُدَم مِلَّت اَسته که خُدا رفته اُونا ره آزاد کده بَشه و اُونا ره بَلدِه خُو قَوم جور کده بَشه؟ تُو نام خُو ره مشهُور کدی و کارای بُزُرگ و باهَیبَت بَلدِه قَوم خُو انجام دَدی وختِیکه مِلَّت ها و خُدایونِ ازوا ره از پیشِ رُوی قَوم خُو هَی کدی. ۲۴و تُو قَوم خُو اِسرائیل ره بَلدِه خُو آباد-و-اُستوار کدی تا اُونا بَلدِه همیشه قَوم تُو بَشه و تُو، اَی خُداوند، خُدای ازوا بَشی.
۲۵و آلی اَی خُداوند-خُدا، وعدِه ره که دَ بارِه خِدمتگار خُو و خانَوار شی کدی تا اَبَد برقرار نِگاه کُو و چِیزی ره که گُفتی، مُطابِقِ ازُو عمل کُو. ۲۶بیل که نام تُو تا اَبَد بُزُرگ بُمَنه و گُفته شُنه، ’خُداوندِ لشکرها خُدای اِسرائیل اَسته؛‘ و خانَوارِ خِدمتگار تُو داوُود دَ حُضُور تُو برقرار بُمنه. ۲۷چُون تُو، اَی خُداوندِ لشکرها خُدای اِسرائیل، اِی ره دَ خِدمتگار خُو بَرمَلا کده گُفتی، ’ما خانِه تُو ره آباد مُونُم.‘ امزی خاطر خِدمتگار تُو جُراَت کد که امی دُعا ره دَ حُضُور تُو بیره. ۲۸و آلی اَی خُداوند-خُدا، تنها تُو خُدا اَستی و تورای تُو حقِیقت اَسته و تُو امی چِیزای خُوب ره دَ خِدمتگار خُو وعده کدی. ۲۹پس آلی مِهربانی کده خانَوارِ خِدمتگار خُو ره بَرکت بِدی تا دَ حُضُور تُو بَلدِه همیشه باقی بُمنه، چُون خود تُو اَی خُداوند-خُدا اِی ره گُفتے؛ و قد بَرکتِ ازتُو خانَوارِ خِدمتگار تُو تا اَبَد بَرکت یافته مُوشه.“