۱ھر کسی که چُوره بَشه یا آلِه تناسلی شی مُنٹی بَشه، اُو نَباید دَ جماعتِ خُداوند داخِل شُنه.
۲آدمِ حرامزاده نَباید دَ جماعتِ خُداوند داخِل شُنه؛ حتیٰ تا پُشتِ دَهُم هیچ کُدَمِ اَولادِه ازُو نَباید دَ جماعتِ خُداوند داخِل شُنه.
۳ھیچ عمونی و موآبی نَباید دَ جماعتِ خُداوند داخِل شُنه؛ حتیٰ تا پُشتِ دَهُم هیچ کُدَمِ اَولادِه ازوا هیچ وخت نَباید دَ جماعتِ خُداوند داخِل شُنه، ۴چراکه اُونا قد نان و آو دَ دَمِ راهِ شُمو نَمَد وختِیکه شُمو از مِصر بُرو اَمدِید، بَلکِه بِلعام باچِه بِعور ره از فِتور، از ارامِ نَهرَین کِرا کد تا شُمو ره نالَت کنه. ۵لیکِن خُداوند، خُدای شُمو نَخاست که تورِه بِلعام ره بِشنَوه، بَلکِه خُداوند، خُدای شُمو نالَت ره بَلدِه شُمو دَ بَرکت تبدِیل کد، چراکه اُو شُمو ره دوست دَره. ۶ پس تا زِنده اَستِید، خَیر و خُوبی ازوا ره طلب نَکنِید.
۷شُمو نَباید از اِدومیا نفرَت دَشته بَشِید، چُون اُونا بِرارون شُمو اَسته. شُمو نَباید از مِصریا نفرَت دَشته بَشِید، چُون شُمو دَ سرزمِینِ ازوا دَ عِنوانِ بیگَنه زِندگی مُوکدِید. ۸اَولادای نسلِ سِوّمِ ازوا که بَلدِه ازوا دَ دُنیا مییه، مِیتَنه دَ جماعتِ خُداوند داخِل شُنه.
۹وختِیکه قد لشکر دَ خِلافِ دُشمنای خُو مورِید، خودون ره از تمامِ چِیزای ناپاک دُور نِگاه کُنِید. ۱۰اگه کُدَم شُمو ره شَیطو بازی بِدیه و اُو ناپاک شُنه، اُو باید از خَیمه‌گاه بُرو بوره و دَ خَیمه‌گاه داخِل نَشُنه. ۱۱وختِیکه شام نزدِیک شُد، اُو باید خود ره قد آو غُسل بِدیه و غَیتِیکه آفتَو شِشت، اُو مِیتَنه پس دَ خَیمه‌گاه داخِل شُنه.
۱۲شُمو باید دَ بُرونِ خَیمه‌گاه یگ جای دَشته بَشِید تا بَلدِه رفعِ حاجت بِتنِید دَ اُونجی بورِید. ۱۳دَ بَینِ اَسباب خُو باید یگ بیلچه دَشته بَشِید، تا وختِیکه بَلدِه رفعِ حاجت مِیشِنِید قد ازُو زمی ره بِکَنِید و بعد ازُو چٹلی خُو ره بُپوشَنِید، ۱۴چراکه خُداوند، خُدای شُمو دَ مَنِه خَیمه‌گاهِ شُمو دَ حَرکت اَسته تا شُمو ره نِجات بِدیه و دُشمنای شُمو ره دَ دِست شُمو تسلِیم کنه. پس خَیمه‌گاهِ شُمو باید پاک-و-مُقَدَّس بَشه تا خُداوند دَ مینکل شُمو نجاسَت ره نَنگره و از شُمو رُوی‌گردو نَشُنه.
۱۵غُلامی که از پیشِ بادار خُو دُوتا کده دَ پیشِ ازتُو مییه، اُو ره پس دَ بادار شی تسلِیم نَکُو. ۱۶اُو قد تُو دَ مینکل شُمو دَ هر جای که دِل شی مُوشه و دَ هر شاری که اِنتِخاب مُونه، زِندگی کنه. دَ سرِ ازُو ظُلم نَکُو.
۱۷از دُخترونِ اِسرائیلی هیچ کُدَم شی فاحِشِه بُت‌خانه نَبَشه و از باچه های اِسرائیلی ام هیچ کُدَم شی فاحِشِه بُت‌خانه نَبَشه. ۱۸عایدِ خاتُونِ فاحِشه و مَردِ فاحِشه ره بَلدِه پُوره کدونِ هیچ نَذر دَ خانِه خُداوند، خُدای خو نَیرِید، چراکه هر دُوی شی دَ پیشِ خُداوند، خُدای شُمو نَجِس اَسته.
۱۹دَ بِرارِ اِسرائیلی خُو که قرض مِیدِید، سُود نَگِیرِید، نَه سُود از پَیسه، نَه سُود از خوراکه و نَه سُود از هر چِیزی که سرِ سُود دَده مُوشه. ۲۰دَ یگ بیگَنه مِیتنِید سرِ سُود قرض بِدِید، لیکِن بِرارِ اِسرائیلی خُو ره که قرض مِیدِید، سُود نَگِیرِید تا خُداوند، خُدای شُمو دَ سرزمِینی که بَلدِه تَصَرُف کدون شی داخِل مُوشِید، شُمو ره دَ هر کار که دِست خُو ره دِراز کُنِید، بَرکت بِدیه.
۲۱وختِیکه بَلدِه خُداوند، خُدای خُو نَذر مِیگِیرِید، بِدُونِ طال-و-طُول اُو ره اَدا کُنِید، چراکه خُداوند، خُدای شُمو حتماً اُو ره از شُمو طلب مُونه، اوخته شُمو گُناهکار مُوشِید. ۲۲لیکِن اگه از نَذر کدو خودداری کُنِید، مُرتکِبِ گُناه نَمُوشِید. ۲۳ھر چِیزی که از دان شُمو بُر مُوشه، اُو ره دَ دِقَت دَ جای بیرِید، مُطابِقِ هر چِیزی که دَ رضای خُو بَلدِه خُداوند، خُدای خُو نَذر کدِید و قد زِبون خُو گُفتِید، عمل کُنِید.
۲۴وختِیکه دَ باغِ انگُورِ همسایِه خُو داخِل مُوشِید، از انگُور شی تا سیر نَشُدید بُخورِید، لیکِن دَ ظرف خُو اَندخته نَبرِید. ۲۵وختِیکه دَ زمِینِ همسایِه خُو داخِل مُوشِید، مِیتنِید خوشه ھا ره قد دِست خُو بِچِینِید، مگم داس ره دَ کِشتِ همسایِه خُو دَ کار نَبرِید.