۱اگه یگ مَرد قد یگ خاتُو توی کنه و امُو خاتُو دَ نظر شی خوش نَخوره بخاطری که دَزُو یَگو چِیزِ خَراب پَیدا کده، اوخته اُو یگ طلاق‌نامه نوِشته کده دَ دِستِ ازُو بِدیه و اُو ره از خانِه خُو هَی کنه. ۲وختِیکه اُو خانِه ازُو ره ایله کد، اُو مِیتَنه بوره و خاتُونِ یگ مَردِ دِیگه شُنه. ۳اگه شُوی دوّمی ام ازُو خوش شی نَیه و یگ طلاق‌نامه نوِشته کده دَ دِستِ ازُو بِدیه و اُو ره از خانِه خُو هَی کنه یا امُو شُوی دوّمی که اُو ره خاتُو کده، بُمُره؛ ۴اوخته شُوی اوّلی که اُو ره ایله کده، حق نَدره که اُو ره بسم بِگِیره و خاتُون خُو کنه، چُون اُو ناپاک شُده و اِی کار دَ نظرِ خُداوند زِشت اَسته. پس دَ بَلِه سرزمِینی که خُداوند، خُدای شُمو دَ عِنوانِ مُلکیَت دَز شُمو مِیدیه، گُناه نَیرِید.
۵وختِیکه یگ آدم نَو توی مُونه، اُو نَباید قد لشکر دَ جنگ بوره و نَباید یَگو وظِیفه بَلدِه شی دَده شُنه؛ اُو باید بَلدِه یگ سال آزاد بَشه تا دَ خانِه خُو بِشِینه و خاتُونی ره که گِرِفته، خوش نِگاه کنه.
۶ھیچ کس نَباید آسیا یا سنگِ بَلنِه آسیا ره گِرَو بِگِیره، چُون اِی کار مِثلِ ازی اَسته که یگ زِندگی ره دَ گِرَو بِگِیری.
۷اگه یَگو نفر پَیدا شُنه که یگ بِرارِ اِسرائیلی خُو ره اِختِطاف کنه و دَ بَلِه شی ظُلم کنه یا اُو ره سَودا کنه، امُو اِختِطافچی باید کُشته شُنه. دَ امزی رقم شرارَت-و-بَدی ره از مینکل خُو پاک کُنِید.
۸فِکر خُو ره بِگِیرِید که دَ بارِه مَرَضِ کولی هر چِیزی که پیشوایونِ لاوی دَز شُمو هِدایَت مِیدیه، اُو ره دَ دِقَت انجام بِدِید. اَرے، هر چِیزی که ما دَزوا اَمر کدیم، دَ مُطابِقِ ازوا دَ دِقَت عمل کُنِید. ۹دَ یاد خُو بیرِید که خُداوند، خُدای شُمو دَ راه دَ حقِ مِریَم چِیز کار کد، غَیتِیکه شُمو از مِصر بُرو اَمَدِید.
۱۰وختِیکه دَ همسایِه خُو قرض مِیدی، هر رقم قرض که بَشه، نَباید دَ خانِه ازُو داخِل شُنی که یَگو چِیزِ ازُو ره گِرَو بِگِیری، ۱۱ بَلکِه دَ بُرو ایسته شُو تا امُو نفر که بَلدِه شی قرض مِیدی، چِیزی گِرَوی ره بَلدِه تُو دَ بُرو بیره. ۱۲اگه امُو نفر غرِیب بَشه، دَ رختِ گِرَوی ازُو خاو نَکُو، ۱۳بَلکِه دَ غَیتِ آفتَو شِشتو حتماً رَختِ گِرَوی ره بَلدِه ازُو پس بِدی تا اُو دَ مَنِه رَخت خُو خاو کنه و بَلدِه تُو دُعای خَیر-و-بَرکت بِدیه؛ و اِی کار بَلدِه تُو دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای تُو یگ عملِ عادِلانه حِساب مُوشه.
۱۴دَ بَلِه مُزدُورکار که غرِیب و مُحتاج اَسته ظُلم نَکُو، چی از جمِ بِرارونِ اِسرائیلی تُو بَشه، چی از جمِ بیگَنه‌گونی که دَ سرزمِین شُمو دَ یکی از شارای شُمو زِندگی مُونه. ۱۵مُزدِ ازُو ره ھر روز پیش از آفتَو شِشتو بَلدِه شی بِدی، چراکه اُو غرِیب اَسته و زِندگی ازُو دَ امزُو بسته یَه؛ اگه نَه، اُو دَ خِلاف تُو دَ پیشِ خُداوند ناله-و-فریاد مُونه و تُو گُناهکار حِساب مُوشی.
۱۶آته‌گو نَباید بخاطرِ اَولادای خُو کُشته شُنه و نَه ام اَولادا بخاطرِ آته‌گون خُو کُشته شُنه؛ هر کس باید بخاطرِ گُناهِ خود خُو کُشته شُنه.
۱۷بیگَنه‌گو و یَتِیما ره از عدالت محرُوم نَکُنِید و کالای خاتُونِ بیوه ره گِرَو نَگِیرِید. ۱۸دَ یاد خُو بیرِید که شُمو دَ مِصر غُلام بُودِید و خُداوند، خُدای شُمو، شُمو ره ازُونجی آزاد کد. امزی خاطر ما دَز شُمو اَمر مُونُم که امی کارا ره انجام بِدِید.
۱۹وختِیکه حاصِل خُو ره از زمِین خُو دِرَو مُونی و یگ قَوده ره دَ زمِین خُو پُرمُشت مُونی، بَلدِه گِرِفتونِ ازُو پس نَرو؛ بیل که بَلدِه بیگَنه، یَتِیم و خاتُونِ بیوه بَشه تا خُداوند، خُدای تُو، تُو ره دَ تمامِ کارای دِست تُو بَرکت بِدیه. ۲۰وختِیکه دِرختِ زَیتُون خُو ره مِیتَکَنی، اُو ره بسم نَتَکَن؛ بیل که بَلدِه بیگَنه، یَتِیم و خاتُونِ بیوه بَشه. ۲۱ امی رقم وختِیکه انگُور ره از باغِ انگُور خُو مِیچِینی، بسم بَلدِه انگُور چِیندو نَرو؛ بیل که بَلدِه بیگَنه، یَتِیم و خاتُونِ بیوه بَشه.
۲۲دَ یاد خُو بیرِید که شُمو دَ سرزمِینِ مِصر غُلام بُودِید. امزی خاطر ما دَز شُمو اَمر مُونُم که امی کارا ره انجام بِدِید.