۱وختِیکه دُو نفر قد یگدِیگِه خُو دعوا دَره، اُونا باید دَ محکمه بوره و قاضی دَ بَینِ ازوا فَیصَله کده آدمِ عادِل ره بےگُناه اِعلان کنه و آدمِ مُجرِم ره محکُوم کنه. ۲اوخته اگه آدمِ مُجرِم سزاوارِ قَمچی خوردو بَشه، قاضی اُو ره قد رُوی شی خاوَلجی کنه و اَمر کنه که دَ پیشِ رُوی شی اُو ره دَ مُطابِقِ جُرمِ ازُو دَ حِساب قَمچی بِزَنه. ۳اُو ره تا چِل قَمچی زَده مِیتَنه، ازُو کَلو نَه، چُون اگه ازُو کده کَلو بِزَنه، بِرارِ اِسرائیلی شُمو دَ نظرِ شُمو خار-و-حقِیر مُوشه.
۴دانِ گاو ره دَ غَیتِ جُغُول کدو بسته نَکُو.
۵اگه چند بِرار یگجای زِندگی کنه و یکی ازوا بےاَولاد بُمُره، اوخته خاتُونِ امزُو بِرارِ فَوت شُده، بُرو از خانَوار شی دَ آدمِ بیگَنه دَده نَشُنه، بَلکِه بِرارِ شُوی شی قد ازُو یگ جای شُده اُو ره خاتُو کُنه و بَلدِه ازُو حقِ ایوَری ره پُوره کنه. ۶و اوّلِین باچِه که اُو مِیزَیه باید دَ نامِ بِرارِ فَوت شُده وارِث شُنه تا نامِ ازُو از اِسرائیل گُل نَشُنه. ۷لیکِن اگه امُو مَرد راضی نَشُنه که خاتُونِ بِرار خُو ره بِگِیره، اوخته خاتُونِ بِرار شی باید دَ درگِه شار دَ پیشِ رِیش سفیدا بوره و بُگیه: ’ایوَر مه نَمیخایه که نامِ بِرار شی دَ اِسرائیل باقی بُمنه و وظِیفِه ایوَری ره بَلدِه ازُو دَ جای بیره.‘ ۸بعد ازُو رِیش سفیدای شار شی امُو آدم ره کُوی کنه و قد ازُو توره بُگیه. اگه اُو تاکِید کده بُگیه: ’ما نَمیخایُم که اُو ره بِگِیرُم،‘ ۹اوخته خاتُونِ بِرار شی دَزُو نزدِیک شُنه و دَ حُضُورِ رِیش سفیدا کَوشَرِه شی ره از پای ازُو بُر کده دَ رُوی شی تُف پورته کنه و دَ جواب شی بُگیه: ’اینی کار دَ حقِ کسی شُنه که خانِه بِرار خُو ره آباد نَمُونه.‘ ۱۰و خانَوارِ ازُو دَ اِسرائیل، دَ نامِ «خانَوارِ کَوشَره-بُر-شُده» کُوی شُنه.
۱۱اگه دُو مَرد قد یگدِیگِه خُو جنگ کُنه و خاتُونِ یکی ازوا پیش بییه تا شُوی خُو ره از چنگِ آدمِ زَدَنی خلاص کُنه و دِست خُو ره دِراز کده شرمگاهِ ازُو ره بِگِیره، ۱۲دِستِ ازُو ره باید مُنٹی کُنِید و دَزُو رَحم نَکُنِید.
۱۳شُمو نَباید دَ خلتِه خُو دُو رقم سنگِ تَرازُو دَشته بَشِید که یگ شی گِرَنگ و دِیگِه شی سُبُک بَشه. ۱۴شُمو نَباید دَ خانِه خُو دُو رقم مَنَک دَشته بَشِید که یگ شی کٹه و دِیگِه شی ریزه بَشه. ۱۵بَلکِه سنگِ تَرازُوی صَحیح و پُوره دَشته بَشِید و مَنَک شُمو ام صَحیح و پُوره بَشه تا دَ سرزمِینی که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو مِیدیه، عُمرِ دِراز دَشته بَشِید. ۱۶چُون ھر کسی که امی کارا ره کنه، یعنی هر کسی که دَغَلی کُنه، خُداوند، خُدای شُمو ازُو بَد مُوبره.
۱۷دَ یاد خُو بیرِید که عمالیقیا دَ غَیتِ بُرو اَمَدون شُمو از مِصر دَ راه قد شُمو چِیز کار کد، ۱۸چِطور اُونا دَ راه دَ بَلِه شُمو حَمله کد؛ دَ حالِیکه شُمو ضعِیف و مَنده بُودِید، اُونا تمامِ کسای ره که از حال رَفتُد و پس مَندُد زَد و از خُدا نَترسِید. ۱۹پس وختِیکه خُداوند، خُدای شُمو، شُمو ره از شَرِ پگِ دُشمنای گِرد-و-بَر شُمو دَ سرزمِینی که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو دَ عِنوانِ مُلکیَت مِیدیه تا اُو ره تَصَرُف کُنِید، خلاص کده آرامی بخشِید، اوخته شُمو باید نامِ عمالیق ره از تَی آسمو گُل کُنِید؛ اِی ره پُرمُشت نَکُنِید.