۱ ”اَی قَومِ اِسرائیل، پگِ احکامی ره که ما اِمروز دَز تُو اَمر مُونُم، دَ دِقَت دَ جای بَیر تا زِنده بُمَنی و کَلو شُنی و دَ سرزمِینی که خُداوند دَ بابه‌کَلونای تُو قَسم خورده وعده کد، داخِل شُنی و اُو ره تَصَرُف کُنی. ۲دَ یاد خُو بَیر که خُداوند، خُدای تُو دَ امزی چِل سال تُو ره دَ تمامِ راه دَ بیابو رهبری کد تاکه تُو ره فروتن کنه و آزمایش کده بِدَنه که دَ دِل تُو چی اَسته، آیا احکامِ ازُو ره نِگاه مُونی یا نَه؟ ۳اُو تُو ره گُشنه ایشته فروتن کد و بعد ازُو «مَن» ره دَز تُو خورَند که نَه خود تُو اُو ره مِیشنَختی و نَه بابه‌کَلونای تُو، تا دَز تُو بُفامَنه که اِنسان تنها دَ وسِیلِه نان زِنده نِییه، بَلکِه اِنسان دَ وسِیلِه هر کلامی که از دانِ خُداوند بُر مُوشه زِنده اَسته. ۴دَ اِی چِل سال کالای تُو دَ جان تُو نَشارِید و پایای تُو اَماس نَکد. ۵پس دَ دِل خُو فِکر کُو و بِدَن: امُو رقم که یگ آته باچِه خُو ره اِصلاح مُونه، خُداوند، خُدای تُو ام تُو ره اِصلاح کد. ۶امزی خاطر احکامِ خُداوند، خُدای خُو ره دَ جای بیَر و دَ مُطابِقِ راه ها-و-طرِیق های ازُو رفتار کُو و ازُو بِتَرس. ۷وختِیکه خُداوند، خُدای تُو، تُو ره دَ سرزمِینِ خُوب بُرد، دَ سرزمِینی که دریاچه ھا، چشمه ھا و جوی ھای آو از دَره ھا و کوه ھای شی جاری اَسته، ۸دَ سرزمِینی که گندُم، جَو، تاک های انگُور و دِرختای انجِیر و اَنار دَره، دَ سرزمِینی که روغونِ زَیتُون و عسل دَره، ۹دَ سرزمِینی که نان ره دَ سختی پَیدا کده نَمُوخوری و دَ اُونجی دَ هیچ چِیز مُحتاج نَمُوشی، دَ سرزمِینی که سنگای شی آیِن اَسته و از کوه های شی مِس کَنده مُونی، ۱۰و تُو نان خورده سیر شُدی و خُداوند، خُدای خُو ره بخاطرِ سرزمِینِ خُوب که دَز تُو دَده، شُکر-و-سِپاس گُفتی، ۱۱اوخته فِکر خُو ره بِگِیر، که خُداوند، خُدای خُو ره پُرمُشت نَکُنی و احکام، قانُونا و دستُورای ازُو ره که ما اِمروز دَز تُو اَمر مُونُم، دَ جای بیری. ۱۲ اَرے، غَیتِیکه خورده سیر شُدی و بَلدِه خُو خانه ھای خُوب آباد کده دَز شی جای-دَ-جای شُدی، ۱۳و گَله و رمِه تُو کَلو شُد و نُقره و طِلّای تُو پِرَیمو و پگِ دارایی تُو زیاد شُد، ۱۴اوخته دِل تُو مغرُور نَشُنه و خُداوند، خُدای خُو ره که تُو ره از سرزمِینِ مِصر از جایی که غُلام بُودی بُرو اَوُرد، پُرمُشت نَکُنی. ۱۵ اُو تُو ره دَ بیابونِ کٹه و ترسناک که خُشک و بےآو بُود و مارهای زاردار و دُمکَجَک ها دَشت، رَھبری کد؛ اُو بَلدِه تُو از سنگِ خارا آو بُر کد ۱۶و اُو دَ بیابو دَزتُو «مَن» خورَند که حتیٰ بابه‌کَلونای تُو نَمِیشنَخت، تاکه تُو ره فروتن کُنه و تُو ره آزمایش کُنه و دَ آخِر دَ حق تُو خُوبی کُنه. ۱۷پس دَ دِل خُو نَگی: ’قُدرتِ خود مه و زورِ دِست مه اِی دارایی ره بَلدِه مه حاصِل کده.‘ ۱۸بَلکِه خُداوند، خُدای خُو ره یاد کُو، چُون اُو اَسته که دَز تُو قُدرت مِیدیه تا دارایی حاصِل کُنی؛ اُو اِی کار ره مُونه تا عهد خُو ره که قد بابه‌کَلونای تُو قَسم خورده بسته کد، برقرار نِگاه کُنه، رقمی که اِمروز برقرار اَسته.
۱۹و اگه خُداوند، خُدای خُو ره پُرمُشت کُنی و از خُدایونِ دِیگه پَیرَوی کده اُونا ره پرَستِش و سَجده کُنی، ما اِمروز دَ خِلاف تُو شاهِدی مِیدیُم که حتماً نابُود مُوشی. ۲۰ اَرے، رقمِ امزُو مِلَّت ها که خُداوند دَ پیشِ رُوی تُو نابُود مُونه، تُو ام نابُود مُوشی، اگه از آوازِ خُداوند، خُدای خُو اِطاعَت نَکُنی.