۱نان خُو ره دَ رُوی آو پورته کُو،
چُون بعد از روزای کَلو بَلدِه تُو پس دَده مُوشه.
۲دارایی خُو ره بَلدِه هفت، بَلکِه هشت نفر بِدی،
چُون تُو نَمُوفامی که چی بَلا-و-مُصِیبت دَ بَلِه زمی مییه.
۳وختِیکه آوُرها پُر آو مُوشه،
دَ بَلِه زمی بارِش مُوبارَنه.
دِرخت چی طرفِ جنُوب چَپه شُنه، چی طرفِ شمال،
دَ امُونجی که چَپه شُده، باقی مُومنه.
۴هر کسی که سُون حَرکتِ باد توخ مُونه، اُو کِشت نَمِیتَنه،
و هر کسی که سُون آوُرها توخ مُوکُنه، اُو حاصِل دِرَو نَمِیتَنه.
۵امُو رقم که تُو نَمِیدَنی باد از کُدَم طرف مییه
و استُغونای نِلغه دَ کَورِه خاتُونِ شِکامتُو چی رقم بسته مُوشه،
امُو رقم کارِ خُدا ره که خالِقِ تمامِ چِیزا اَسته، ام نَمِیدَنی.
۶دَ غَیتِ صُبح تُخم خُو ره کِشت کُو
و دَ وختِ شاو نَیل که دِست تُو بیکار بَشه؛
چُون تُو نَمِیدَنی که کُدَم شی فایده-مَند اَسته،
اِی یا اُو و یا ام هر دُوی شی مساویانه خُوب اَسته.
۷واقِعاً روشَنی شِیرِین اَسته
و دِیدونِ آفتَو بَلدِه چِیما لِذَتبَخش.
۸حتیٰ اگه اِنسان سال های کَلو زِندگی کُنه
خُوبه که دَ پگِ امزُو سال ها خوشحال بَشه،
ولے باید دَ یاد خُو دَشته بَشه
که روزای ترِیکی کَلو یَه.
پس هر چِیزی که دَ آینده رُخ مِیدیه، بےفایده اَسته.
۹اَی جوان، دَ روزای نَوجوانی خُو خوشحال بَش و بیل که دِل تُو دَ روزای جوانی تُو، تُو ره خوش کنه. دَ مَیلِ دِل خُو و دَ مُطابِقِ چِیزای که چِیمای تُو مِینگره رفتار کُو، مگم باخبر بَش که بخاطرِ پگِ امزی کارا خُدا تُو ره قضاوَت مُونه.
۱۰پس غَم-و-غُصّه ره از دِل خُو بِکَش و دَرد ره از جِسم خُو دُور کُو، چُون نَوجوانی و قُوَتِ جوانی زُودگُذر اَسته.