۱بعد از چند وخت خشایارشاه مقامِ هامان باچِه هَمِداتای اَگاگی ره باله کد و چَوکی شی ره از تمامِ نفرای دَربار کده که قد شی بُود، باله قرار دَد. ۲پگِ خِدمتگارای پادشاه که دَ درگِه پادشاه بُود، خود ره خَم کده دَ هامان اِحترام مُوکد، چُون پادشاه دَ بارِه ازُو امُو رقم اَمر کدُد. لیکِن موردِخای نَه خَم مُوشُد و نَه دَزُو اِحترام مُوکد. ۳اوخته خِدمتگارای پادشاه که دَ درگِه پادشاه بُود، دَ موردِخای گُفت: ”چرا از اَمرِ پادشاه سرپیچی مُونی؟“ ۴اُونا هر روز دَزُو مُوگُفت، لیکِن اُو تورِه ازوا ره گوش نَمُوکد. پس اُونا دَ هامان خبر دَد تا بِنگره که تورِه موردِخای ثابِت قَدَم مُومنه یا نَه، چُون اُو دَزوا گُفتُد که اُو یگ یهُودی اَسته. ۵وختی هامان دِید که موردِخای دَ بَرابرِ ازُو خَم نَشُد و اُو ره اِحترام نَکد، هامان غَدر قار شُد. ۶لیکِن دِست باله کدو تنها دَ بَلِه موردِخای دَ نظر شی کَم معلُوم شُد، چُون اُونا دَ بارِه قَومِ موردِخای دَزُو خبر دَدُد. پس هامان قَصد کد که تمامِ یهُودیا یعنی قَومِ موردِخای ره دَ تمامِ مَملَکَتِ خشایارشاه نابُود کنه.
۷دَ ماهِ اوّل، یعنی دَ ماهِ نِیسان دَ سالِ دوازدَهُمِ حُکمرانی خشایارشاه، اُونا دَ حُضُورِ هامان بَلدِه نابُود کدونِ یهُودیا «پُور» یعنی پِشک اَندخت و اِی کار ره هر روز و هر ماه مُوکد تا پِشک دَ ماهِ دوازدهُم که ماهِ اَدار بَشه بُر شُد. ۸اوخته هامان دَ خشایارشاه گُفت: ”یگ قَوم اَسته که دَ مینکلِ تمامِ قَوم‌ها دَ تمامِ ولایت های مَملَکَت تُو تِیت شُده و جدا زِندگی مُونه؛ قَوانِین ازوا از تمامِ مردُمای دِیگه فرق دَره و اُونا از قَوانِین پادشاه اِطاعَت نَمُونه. پس اِی دَ نَفعِ پادشاه نِییه که ازی کارِ ازوا چِیم پوشی کنه. ۹اگه پادشاه راضی بَشه، بیله که یگ حُکم صادِر شُنه تا اُونا نابُود شُنه و ما دَه هزار وَزنه نُقره دَ دِستِ مسئُولِین مِیدیُم تا دَ خزانِه پادشاه بیره.“ ۱۰پس پادشاه انگُشتر خُو ره از دِست خُو بُر کد و اُو ره دَ هامان باچِه هَمِداتای اَگاگی که دُشمونِ یهُودیا بُود دَد. ۱۱بعد ازُو پادشاه دَ هامان گُفت: ”نُقرِه تُو از خود تُو بَشه و امُو قَوم ره ام دَزتُو دَدُم تا هر چِیزی که دَ نظر تُو خُوب معلُوم مُوشه دَ حقِ ازوا انجام بِدی.“
۱۲پس کاتِبای پادشاه دَ روزِ سیزدَهُمِ ماهِ اوّل کُوی شُد و یگ حُکم دَ مُطابِقِ چِیزای که هامان اَمر کدُد، دَ نُماینده های پادشاه، دَ والی های ولایت‌ها و دَ کٹه‌کَلونای تمامِ مردُم نوِشته شُد، دَ هر ولایت مُطابِقِ رسم-اُلخط شی و دَ هر قَوم مُطابِقِ زِبون شی. اِی حُکم دَ نامِ خشایارشاه نوِشته شُدُد و قد انگُشترِ پادشاه مُهر شُدُد. ۱۳فرمان‌ها دَ وسِیلِه قاصِدای تیزپای دَ تمامِ ولایت های پادشاه رَیی شُد تا اُونا پگِ یهُودیا ره گردو بِزنه، بُکُشه و نابُود کنه؛ اَرے، جوان و پِیر و بچکِیچه و خاتُو ره دَ یگ روز، یعنی دَ روزِ سیزدَهُمِ ماهِ دوازدَهُم که ماهِ اَدار بَشه از بَین بُبره و مال و دارایی شی ره غارَت کنه. ۱۴یگ نقلِ امزی فرمان دَ عِنوانِ حُکمِ قانُونی باید دَ هر ولایت، دَ تمامِ مردُمای ولایت نِشو دَده مُوشُد تا مردُم دَ امزُو روز آماده مُوبُود. ۱۵پس قاصِدای تیزپای دَ اَمرِ پادشاه رفت و اِی حُکم دَ پایتَخت یعنی دَ شُوش ام صادِر شُد. دَ حالِیکه پادشاه و هامان شِشته شراب وُچی مُوکد، شارِ شُوش پُر از شور-و-غَوغا بُود.