۱دَ روزِ سیزدَهُمِ ماهِ دوازدَهُم که ماهِ اَدار بَشه، زمانی که حُکم و فرمانِ پادشاه نزدِیکِ اِجرا شُدو بُود و دَ امزُو روز دُشمَنای یهُودیا آرزو دَشت که دَ بَلِه یهُودیا حاکِم شُنه، اَوضاع برعکس شُد و یهُودیا دَ بَلِه مُخالِفای خُو حاکِم شُد. ۲یهُودیا دَ شارای خُو دَ تمامِ ولایت های خشایارشاه جَم شُد تا دَ بَلِه کسای دِست باله کنه که قَصد دَشت دَزوا ضرَر بِرسَنه، لیکِن هیچ کس دَ برابرِ ازوا ایسته شُده نَتنِست، چراکه ترسِ ازوا دَ بَلِه پگِ قَوم‌ها حاکِم شُدُد. ۳ دَ عَینِ حال تمامِ کٹه‌کَلونای ولایت‌ها، نُماینده های پادشاه، والی‌ها و خِدمتگارای پادشاه از یهُودیا حِمایت مُوکد، چراکه ترسِ موردِخای دَ بَلِه ازوا حاکِم شُدُد. ۴اَرے، موردِخای دَ قصرِ پادشاه مقامِ باله دَشت و آوازِه شی دَ تمامِ ولایت‌ها تِیت شُده مورفت و موردِخای روز دَ روز قُدرتمَند مُوشُد. ۵پس یهُودیا تمامِ دُشمَنای خُو ره قد دَم شمشیر زَده کُشت و نابُود کد و قد کسای که ازوا بَد مُوبُرد هر کاری که دِل شی شُد کد. ۶یهُودیا تنها دَ پایتَخت، یعنی دَ شُوش پَنج صد نفر ره کُشته از بَین بُرد. ۷اُونا پَرشَنداطا، دَلفون، اَسپاتا، ۸پوراتا، اَدلیا، اَرِیداتا، ۹پَرمَشتا، اَرِیسای، اَرِیدای و وَیزاتا، ۱۰یعنی دَه باچِه هامان باچِه هَمِداتای دُشمونِ یهُودیا ره کُشت، لیکِن دِست دَ غارَتِ مال-و-دارایی ازوا دِراز نَکد.
۱۱تِعدادِ کسای که دَ پایتَخت، یعنی دَ شُوش کُشته شُد، دَ امزُو روز دَ اِطلاعِ پادشاه رَسَنده شُد. ۱۲و پادشاه دَ مَلِکه اِستِر گُفت: ”یهُودیا دَ پایتَخت، یعنی دَ شُوش پَنج صد نفر ره قد دَه باچِه هامان کُشته از بَین بُرده. پس اُونا دَ دِیگه ولایت های پادشاه چِیز کار کده بَشه؟ دِیگه درخاست تُو چی یَه؟ بُگی، بَلدِه تُو دَده مُوشه؛ دِیگه چی خاهِش دَری؟ اُو ام بَلدِه تُو پُوره مُوشه.“ ۱۳اوخته مَلِکه اِستِر گُفت: ”اگه پادشاه راضی بَشه، بیله که دَ یهُودیای شارِ شُوش اِجازه دَده شُنه که صَباح ام دَ مُطابِقِ فرمانِ اِمروز رفتار کنه و دَه باچِه هامان ره دَ دار اَوزو کنه.“ ۱۴پس پادشاه اَمر کد که امُو رقم شُنه؛ اوخته یگ حُکم دَ شُوش صادِر شُد و دَه باچِه هامان دَ دار اَوزو شُد. ۱۵یهُودیای که دَ شُوش بُود، دَ روزِ چاردَهُمِ ماهِ اَدار ام جَم شُد و سِه صد نفر ره دَ شُوش کُشت، لیکِن دِست دَ غارَتِ مال-و-دارایی کس دِراز نَکد.
۱۶دَ عَینِ حال یهُودیای که دَ دِیگه ولایت‌های پادشاه بُود ام جَم شُد تا از جان‌های خُو دِفاع کنه و از شَرِ دُشمَنای خُو آرامی پَیدا کنه. پس اُونا ام هفتاد و پَنج هزار نفر از مُخالِفای خُو ره کُشت، لیکِن دِست دَ غارَتِ مال و دارایی کس دِراز نَکد. ۱۷ امی کار دَ روزِ سیزدَهُمِ ماهِ اَدار شُد و اُونا دَ روزِ چاردَهُم آرام-و-آسُوده شُده امُو روز ره جشن گِرِفت و خوشی کد.
۱۸لیکِن یهُودیای که دَ شُوش بُود، علاوه از روزِ سیزدَهُم دَ روزِ چاردَهُمِ امزُو ماه امجَم شُد و دَ روزِ پوزدَهُم آرام-و-آسُوده شُده امُو روز ره جشن گِرِفت و خوشی کد. ۱۹امزی خاطر یهُودیای اطراف که دَ آغِیلای دُور دِست زِندگی مُونه، روزِ چاردَهُمِ ماهِ اَدار ره روزِ خوشی و جشن و روزِ رُخصَتی مِیگِیره و بَلدِه یگدِیگِه خُو تُحفه‌ها رَیی مُونه.
۲۰موردِخای امی چِیزا ره نوِشته کد و خط‌ها ره دَ پگِ یهُودیای که دَ تمامِ ولایت‌های خشایارشاه بُود، دَ دُور و نزدِیک رَیی کد ۲۱تا دَزوا هِدایت بِدیه که روزِ چاردَهُم و پوزدَهُمِ ماهِ اَدار ره هر سال جشن بِگِیره. ۲۲ امُو روزا، روز‌های بُود که یهُودیا از شَرِ دُشمَنای خُو آرامی پَیدا کد و ماهی بُود که غَمِ ازوا دَ خوشی و ماتمِ ازوا دَ روزِ خوش تبدِیل شُد. اُو امچُنان هِدایت دَد که امُو روزا ره دَ عِنوانِ روزای جشن و خوشحالی نِگاه کنه و دَ یگدِیگِه خُو تُحفه‌ها رَیی کنه و دَ غرِیبا بخشِش‌ها بِدیه. ۲۳پس یهُودیا ام چِیزی ره که خودونِ ازوا انجام دَدون شی ره شُروع کدُد و ام چِیزی ره که موردِخای بَلدِه ازوا نوِشته کدُد، دَ عِنوانِ رسم قبُول کد.
۲۴هامان باچِه هَمِداتای اَگاگی، دُشمونِ تمامِ یهُودیا دَ خِلافِ یهُودیا نقشه کشِیدُد که اُونا ره نابُود کنه و «پُور» یعنی پِشک ام اَندختُد که اُونا ره کُفته کامِلاً از بَین بُبره، ۲۵لیکِن وختی اِستِر دَ پیشِ پادشاه اَمَد، پادشاه دَ وسِیلِه فرمان یگ حُکم صادِر کده نوِشته کد که نقشِه شرِیرانِه که هامان دَ خِلافِ یهُودیا کشِیدُد باید دَ بَلِه خود شی بییه و اُو و باچه های شی دَ دار اَوزو شُنه. ۲۶امزی خاطر امُو روزا ره «پُورِیم» نام ایشت که از کلِمِه «پُور» گِرِفته شُد. پس بخاطرِ تمامِ چِیزای که دَ امزی خط نوِشته بُود و بخاطرِ چِیزای که یهُودیا دِیدُد و چِیزای که قد ازوا رُخ دَدُد، ۲۷اُونا دَ بَلِه خودون خُو، دَ بَلِه اَولادِه خُو و دَ بَلِه تمامِ کسای که قد ازوا یگجای شُدُد، اِی رسم ره فرض قرار دَد و قبُول کد که امی دُو روز ره بِدُونِ تاخِیر هر سال امُو رقم که نوِشته شُده دَ وختِ مُعیَّن شی جشن بِگِیره. ۲۸و امی روزا ره مردُم باید یاد کنه و دَ تمامِ نسل‌ها دَ هر خانَوار، هر ولایت و هر شار برگُزار کنه؛ و امی روزای «پُورِیم» هرگِز باید از مینکلِ یهُودیا از بَین نَرَوه و یادآوَری شی دَ مینکلِ اَولادِه ازوا بَند نَشُنه.
۲۹اوخته مَلِکه اِستِر دُخترِ اَبِیحایل و موردِخای یهُودی قد تمامِ اِختیاری که دَشت امی خطِ دوّم ره نوِشته کد تا رَسمِ «پُورِیم» ره تایِید کنه. ۳۰و خط ها دَ تمامِ یهُودیای که دَ یگ صد و بِیست و هفت ولایتِ مَملَکَتِ خشایارشاه بُود-و-باش دَشت و شامِلِ تورای صُلح-آمیز و آرامبخش بُود، رَیی شُد ۳۱تا امی دُو روزِ «پُورِیم» ره دَ وختِ مُعیَّن شی برگُزار کنه، امُو رقم که موردِخای یهُودی و مَلِکه اِستِر دَ بَلِه ازوا فرض قرار دَد و امُو رقم که اُونا دَ بَلِه خودون خُو و دَ بَلِه اَولادِه خُو مُقرَراتِ روزه گِرِفتو و ناله-و-فریاد کدو ره فرض قرار دَدُد. ۳۲پس حُکمِ اِستِر امی مُقرَراتِ «پُورِیم» ره تصدِیق کد و دَ یگ کِتاب ام نوِشته شُد.