۱ مقصدِ تورِه مه اینی اَسته: تا وختِیکه وارِث ریزه اَسته، از یگ غُلام هیچ فرق نَدره، اگرچِه صاحِبِ تمامِ دارایی ام بَشه؛ ۲چُون اُو تا امزُو روزِ که آتِه شی تعیِین کده دَ زیرِ نظرِ سرپرَستا و وکِیلا مُومَنه. ۳امی رقم وختِیکه مو ریزه بُودی، مو ام غُلامِ اصُول های دُنیایی بُودی. ۴لیکِن وختِیکه زمان پُوره شُد، خُدا باچِه خُو ره رَیی کد که اُو از یگ خاتُو دَ دُنیا اَمَد و زیرِ بندِ شریعت تَوَلُد شُد، ۵تا کسای ره که زیرِ بندِ شریعت بُود آزاد کُنه و تا مو حقِ فرزندی ره دَ دِست بیری. ۶و ازی که شُمو بچکِیچا اَستِید، خُدا روحِ باچِه خُو ره دَ دِل‌های مو رَیی کد که فریاد کده مُوگیه: ”اَبّا!“ یعنی «آتَی!» ۷پس هیچ کُدَم شُمو دِیگه غُلام نِیَستِید، بَلکِه باچه اَستِید؛ و بخاطری که باچه اَستِید، وارِث ام اَستِید از طرفِ خُدا [دَ وسِیلِه مسیح].
۸دَ زمانِ سابِق وختِیکه شُمو خُدا ره نَمِیشنَختِید، شُمو بندِه چِیزای بُودِید که ذاتاً خُدایو نَبُود. ۹مگم آلی که خُدا ره مِینَخشِید یا برعکس دَ وسِیلِه خُدا شِنَخته شُدِید، چِطور مِیتنِید که بسم سُون امزُو اصُولِ ضعِیف و ناچِیز بورِید؟ آیا شُمو میخاهِید که دُوباره غُلامِ ازوا شُنِید؟ ۱۰شُمو بعضی روزها، ماه ها، فصل ها و سال ها ره خاص حِساب کده نِگاه مُونِید. ۱۱ما مِیترسُم زَحمتی که دَ بَلِه شُمو کشِیدُم بےفایده شُده بَشه.
۱۲اَی بِرارو، از شُمو خاهِش مُونُم که رقمِ ازمه اَلّی جور شُنِید، امُو رقم که ما مِثلِ ازشُمو اَلّی جور شُدیم. شُمو بَلدِه ازمه هیچ بَدی نَکدِید. ۱۳شُمو خبر دَرِید، دفعِه اوّل بخاطرِ مرِیضی جِسمی بُود که دَ منطقِه شُمو اَمدُم و خوشخبری ره دَز شُمو اِعلان کدُم. ۱۴اگرچِه وضعِ جِسمی مه بَلدِه شُمو یگ آزمایش بُود، لیکِن شُمو مَره خار حِساب نَکدِید و از مه رُوی گردو نَشُدِید، بَلکِه از مه رقمی پَذِیرایی کدِید که بُگی از ملایکِه خُدا یا مسیح عیسیٰ پَذِیرایی مُونِید. ۱۵پس کُجا شُد احساسِ خوشی شُمو؟ ما دَ بارِه شُمو شاهِدی مِیدیُم که اگه اِمکان مِیدَشت، شُمو چِیمای خُو ره بُر کده دَز مه مِیدَدِید. ۱۶آیا امزی خاطر دُشمون شُمو شُدیم که حقِیقت ره دَز شُمو مُوگیُم؟ ۱۷اُونا بَلدِه دَ چنگ اَوُردون شُمو جوش-و-خروش دَره، مگم نَه بَلدِه مقصدِ نیک، بَلکِه اُونا میخایه که شُمو ره از مو جدا کُنه تا شُمو بَلدِه ازوا جوش-و-خروش دَشته بَشِید. ۱۸جوش-و-خروش دَشتو بَلدِه مقصدِ نیک هر زمان خُوب اَسته، نَه تنها وختِیکه ما قد شُمو اَستُم. ۱۹اَی بچکِیچای مه، ما بَلدِه شُمو بسم دَردِ اَولاد مِیکشُم تا وختِیکه مسیح دَز شُمو شکل بِگِیره. ۲۰کشکِه امی‌آلی قد شُمو مُوبُودُم تا طرزِ گُفتون خُو ره تبدِیل مُوکدُم، چراکه ما دَ بارِه شُمو غَدر گِیج شُدیم.
۲۱شُمو که میخاهِید زیرِ بندِ شریعت بَشِید، دَز مه بُگِید، آیا شُمو از اَیدِ شریعت نَمُوشِید؟ ۲۲چُون نوِشته شُده که اِبراهِیم دُو باچه دَشت، یگ شی از کنِیز بُود و دِیگِه شی از خاتُونِ آزاد. ۲۳اَلبَته باچِه کنِیز مُطابِقِ خاهِشِ اِنسان تَوَلُد شُد، مگم باچِه خاتُونِ آزاد مُطابِقِ وعده. ۲۴اِی چِیزا یگ مِثال اَسته: امی دُو خاتُو دُو عهد اَسته، یگ شی مِثلِ کوهِ سِینا اَسته که بَلدِه غُلامی مِیزَیه؛ اُو هاجر اَسته. ۲۵هاجر نُمایندَگی از کوهِ سِینا مُونه که دَ عربِستان اَسته و قد اورُشَلیمِ فِعلی مُطابِقَت دَره، چُون اُو قد اَولادای خُو دَ غُلامی اَسته. ۲۶مگم اورُشَلیمِ عالمِ باله آزاد اَسته و اُو آبِه پگ مو اَسته. ۲۷چُون نوِشته شُده:
”خوش بَش، اَی خاتُونِ سَنڈه
که هرگِز اَولاد نَکدے!
چِیغ بِزَن و خوشی کُو، اَی کسی که دَردِ زَیدو ره نَدِیدے،
چراکه اَولادای خاتُونِ بےکس از اَولادای خاتُونِ شُوی‌تُو کده کَلوتَر اَسته.“
۲۸ فِعلاً شُمو اَی بِرارو، رقمِ اِسحاق اَلّی بچکِیچای وعده اَستِید. ۲۹دَ اُو زمان باچِه که مُطابِقِ خاهِشِ اِنسان تَوَلُد شُدُد، باچِه ره که مُطابِقِ خاستِ روح اُلقُدس تَوَلُد شُدُد، آزار-و-اَذیَت مُوکد؛ اِمروز ام امُو رقم اَسته. ۳۰مگم نوِشتِه مُقَدَّس چِیز مُوگیه؟ مُوگیه: ”کنِیز و باچِه شی ره از خانه بُر کُو، چراکه باچِه کنِیز قد باچِه خاتُونِ آزاد دَ میراث شرِیگ نِییه.“ ۳۱دَ امزی حِساب اَی بِرارو، مو بچکِیچای کنِیز نِیَستی، بَلکِه بچکِیچای خاتُونِ آزاد اَستی.