۱اوخته یوسُف خود ره دَ بَلِه آتِه خُو اَندخت و چخرا کده رُوی شی ره ماخ کد. ۲بعد ازُو یوسُف دَ طبِیب های که دَ خِدمت شی بُود اَمر کد تا جِنازِه آتِه شی ره مومیایی کنه. و اُونا اِسرائیل ره مومیایی کد. ۳ مومیایی کدونِ شی چِل روز ره دَربَر گِرِفت، چُون بَلدِه مومیایی کدو امِیقَس وخت ضرُورَت بُود. و مِصریا هفتاد روز بَلدِه یعقُوب ماتم گِرِفت.
۴وختِیکه روزهای ماتَم خلاص شُد، یوسُف از خانَوارِ فِرعَون خاهِش کده گُفت: ”اگه نظرِ لُطف شُمو دَ بَلِه مه اَسته، لُطفاً دَ فِرعَون بُگِید که ۵’آتِه مه مَره قَسم دَده گُفته: ”اینه، ما دَ مُردو نزدِیک شُدیم؛ مَره دَ قبری که بَلدِه خُو دَ سرزمِینِ کِنعان کَندیم، دَفن کُنِید.“ آلی دَز مه اِجازه بِدیه که بورُم و جِنازِه آتِه خُو ره دَفن کُنُم؛ بعد ازُو ما پس مییُم.‘“ ۶فِرعَون گُفت: ”بورُو و امُو رقمِیکه آتِه تُو دَز تُو قَسم دَده، جِنازِه شی ره دَفن کُو.“
۷پس یوسُف رفت تا آتِه خُو ره دَفن کنه. تمام خِدمتگارای فِرعَون، مُوی سفیدای خانِه شی و پگِ مُوی سفیدای سرزمِینِ مِصر، ۸تمامِ خانَوارِ یوسُف و بِرارون شی و خانَوارِ آتِه شی قد یوسُف رفت؛ فقط بچکِیچای ازوا، گلّه ها و رمه های ازوا دَ منطقِه جوشَن باقی مَند. ۹گاڈی ها و اَسپ سوارا ام قد یوسُف رفت و اُونا یگ جمعیَتِ بِسیار کٹه بُود.
۱۰غَیتِیکه اُونا دَ سرِ خرموجای اَطاد دَ اُو طرفِ دریای اُردُن رسِید، اُونا دَ اُونجی غَدر کَلو و بِلند چخرا کد و یوسُف مُدَتِ هفت روز بَلدِه آتِه خُو ماتمِ گِرِفت. ۱۱وختی باشِنده های امزُو منطقه یعنی کِنعانیها، امُو ماتَم ره دَ خرموجوی اَطاد دِید اُونا گُفت: ”اِی ماتمِ مِصریا غَدر کٹه اَسته!“ امزی خاطر اُونجی ره «آبِل مِصرایم» نام ایشت.
۱۲پس باچه های یعقُوب امُو رقم کد که اُو دَزوا اَمر کدُد: ۱۳اُونا جِنازِه شی ره دَ سرزمِینِ کِنعان بُرد و دَ غاری که دَ پَٹی زمِینِ مَکفیله دَ نزدِیک مَمری بُود، دَفن کد. اِبراهِیم امُو زمی ره از عِفرونِ حِتّی بَلدِه قبرِستو خرِیدُد. ۱۴وختِیکه یوسُف جِنازِه آتِه خُو ره دَفن کد، اُو قد بِرارو و پگِ کسای که بَلدِه دَفن کدونِ آتِه شی قد ازُو رَفتُد، پس دَ مِصر اَمَد.
۱۵وختی بِرارونِ یوسُف دِید که آتِه ازوا مُرده، اُونا گُفت: ”اگه یوسُف دَ برابرِ ازمو کِینه دَشته بَشه و از خاطرِ تمامِ بَدی های که مو دَ حقِ ازُو کدے مو ره جَزا بِدیه، چِطور کُنی؟“ ۱۶اوخته اُونا بَلدِه یوسُف پَیغام رَیی کده گُفت: ”آتِه تُو پیش از مُردون خُو اینی هِدایت ره دَد و گُفت که ۱۷’دَ یوسُف بُگِید: ”از تُو خاهِش مُونُم که گُناه و خطای بِرارون خُو ره بُبَخش، چراکه اُونا قد ازتُو بدرفتاری کده.“‘ پس آلی خاهِش مُونی که گُناه های غُلامای خُدای آتِه خُو ره بُبَخشی.“ غَیتِیکه قاصِدا امی توره ره دَ یوسُف گُفت، اُو دَ چخرا کدو شُد.
۱۸بعد ازُو بِرارون شی ام اَمَد و خود ره دَ پیشِ رُوی ازُو اَندخته گُفت: ”مو غُلامای تُو اَستی.“ ۱۹مگم یوسُف دَزوا گُفت: ”ترس نَخورِید، آیا ما دَ جای خُدا اَستُم؟ ۲۰شُمو دَ بارِه مه نِیَتِ بَد دَشتِید، مگم خُدا نِیَتِ نیک دَشت تا تعدادِ کَلونِ مردُم ره زِنده نِگاه کُنه، امُو رقم که اِمروز اَسته. ۲۱آلی دِیگه نَترسِید. ما بَلدِه شُمو و اَولادای شُمو هر چِیز تَهیه مُونُم.“ پس یوسُف اُونا ره دِلداری کد و تورای دِلگرم کُنِنده دَزوا گُفت.
۲۲یوسُف قد خانَوارِ آتِه خُو دَ مِصر زِندگی مُوکد. اُو یگ صد و دَه سال زِندگی کد. ۲۳یوسُف اَولادِه اِفرایم ره تا نسلِ سِوّم شی دِید و اَولادای ماخِیر باچِه مَنَسّی ام تَوَلُد شُده دَ بَلِه زانُو های یوسُف قرار گِرِفت.
۲۴دَمزُو غَیت یوسُف دَ بِرارون خُو گُفت: ”ما دَ مُردو نزدِیک شُدیم؛ مگم خُدا حتماً دَ بَلِه شُمو نظرِ لُطف مُونه و شُمو ره ازی سرزمی دَ سرزمِینی مُوبره که اُو ره دَ اِبراهِیم، اِسحاق و یعقُوب قَسم خورده وعده کد.“
۲۵بعد ازُو یوسُف دَ بَنی اِسرائیل قَسم دَده گُفت: ”خُدا حتماً دَ بَلِه شُمو نظرِ لُطف مُونه، اوخته استُغونای مَره از اِینجی قد خُو بُبرِید.“ ۲۶پس یوسُف دَ عُمرِ یگ صد و دَه سالَگی فَوت کد و مومیاییگَرا اُو ره مومیایی کده دَ سرزمِینِ مِصر دَ مَنِه یگ تابُوت ایشت.