۱فقط پیش از عِید پِصَح، عیسیٰ فامِید که وخت شی رسِیده تا دُنیا ره ایله کده پیشِ آتِه آسمانی بوره. اُو امُو کسای ره که دَ اِی دُنیا مربُوط شی مُوشُد، دوست دَشت؛ اَرے، اُونا ره تا آخِر دوست دَشت. ۲وختِ نانِ شاو بُود و اِبلِیس دَ دِلِ یهُودا باچِه شِمعونِ اِسخَریوطی از پیش وَسوَسه اَندختُد که عیسیٰ ره دَ گِیر بِدیه. ۳عیسیٰ مِیدَنِست که تمامِ چِیزا ره آتِه آسمانی دَ دِست ازُو تسلِیم کده و اُو از طرفِ خُدا اَمَده و پس سُونِ خُدا رفتَنی یَه. ۴اُو از سرِ دِسترخو باله شُد و کالای خُو ره بُر کده یگ دِستمال ره دَ گِردِ کمر خُو بسته کد. ۵بعد ازُو آو ره مَنِه لَگَند شیو کده دَ شُشتونِ پایای یارا شُروع کد و قد دِستمالی که دَ گِردِ کمر شی بسته بُود، پایای ازوا ره پاک کد. ۶وختِیکه دَ شِمعون پِترُس رسِید، پِترُس دَزُو گُفت: ”یا مَولا، تُو پایای ازمه ره مُوشُوی؟“ ۷عیسیٰ دَ جواب شی گُفت: ”کاری ره که ما مُونُم تُو آلی نَمُوفامی؛ مگم پسان پَی موفتی.“ ۸پِترُس دَزشی گُفت: ”هیچ اِمکان نَدره که پایای مَره بُشویی.“ عیسیٰ دَ جواب شی گُفت: ”تا وختِیکه پایای تُو ره نَشُویُم، تُو قد ازمه حِصّه نَدَری.“ ۹شِمعون پِترُس دَزشی گُفت: ”یا مَولا، پس نَه تنها پایای مَره، بَلکِه دِستا و سر مَره ام بُشوی.“ ۱۰عیسیٰ دَزشی گُفت: ”اُو کسی که غُسل کده، دَ شُشتو ضرُورَت نَدره، چُون تمامِ بَدَن شی پاک اَسته، فقط پایای شی شُشتو میخایه و بَس. و شُمو پاک اَستِید، مگم نَه تمامِ شُمو.“ ۱۱چُون اُو مُوفامِید که کِی اُو ره دَ گِیر مِیدیه و امزی خاطر گُفت: ”تمامِ شُمو پاک نِیَستِید.“
۱۲وختِیکه عیسیٰ پایای ازوا ره شُشت و کالای خُو ره پوشِیده پس دَ جای خُو شِشت، دَزوا گُفت: ”آیا شُمو مِیدَنِید که ما قد شُمو چی کار کدُم؟ ۱۳شُمو مَره معلِم و مَولا مُوگِید و شُمو دُرُست ام مُوگِید، چراکه ما اَستُم. ۱۴پس اگه ما که مَولا و معلِمِ شُمو اَستُم، پایای شُمو ره شُشتُم، شُمو ام باید پایای یگدِیگِه خُو ره بُشویِید. ۱۵ما دَز شُمو یگ مِثال-و-سرمَشق دَدُم تا امُو رقم که ما قد شُمو کدُم، شُمو ام امُو رقم بُکُنِید. ۱۶ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم: یگ غُلام از بادار خُو کده بُزُرگتَر نِییه و نَه ام یگ قاصِد از کسی که اُو ره رَیی کده. ۱۷دَ حالِیکه امی چِیزا ره پَی بُردِید، خَیر-و-بَرکت دَز شُمو اگه دَزوا عمل کُنِید.
۱۸ما اِی چِیزا ره دَ بارِه پگ شُمو نَمُوگُم، چُون کسای ره که ما اِنتِخاب کدیم مِینَخشُم. مگم نوِشتِه کِتابِ مُقَدَّس باید پُوره شُنه که مُوگیه: ’کسی که قد ازمه نان خورده، اُو دَ ضِد مه باله شُده.‘ ۱۹ما اِی ره امی آلی پیش از واقِع شُدون شی دَز شُمو مُوگُم تا وختِیکه رُخ بِدیه، شُمو باوَر کُنِید که ما اَستُم امُو که اَستُم. ۲۰ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم: هر کسی که نفرِ رَیی کدَگی مَره قبُول کُنه، اُو مَره قبُول کده؛ و هر کسی که مَره قبُول کُنه، امُو ره قبُول کده که مَره رَیی کده.“
۲۱وختِیکه عیسیٰ اِی چِیزا ره گُفت، اُو دَ روح-و-رَوان خُو کَلو کوٹیوبار شُد و بَرمَلا گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم: یکی از شُمو مَره تسلِیم مُونه.“ ۲۲یارا سُون یگدِیگِه خُو توخ کده حَیرو مَندُد و فِکر مُوکد که دَ بارِه کِی اِی توره ره گُفته بَشه. ۲۳یکی از یارای شی که عیسیٰ اُو ره دوست دَشت، دَ بَغلِ عیسیٰ تکیه کدُد. ۲۴پس شِمعون پِترُس سُونِ ازُو اِشاره کد تا اُو از عیسیٰ پُرسان کُنه که مقصد شی کِی اَسته. ۲۵و اُو دَ شانِه عیسیٰ تکیه کده دَزُو گُفت: ”یا مَولا، اُو کِی اَسته؟“ ۲۶عیسیٰ دَ جواب شی گُفت: ”اُو امُو کسی اَسته که ما یگ ٹوٹِه نان ره دَ کاسه غوٹه کده دَزُو مِیدُم.“ پس وختِیکه ٹوٹِه نان ره گِرِفته غوٹه کد، اُو ره دَ یهُودا باچِه شِمعونِ اِسخَریوطی دَد. ۲۷امی که یهُودا ٹوٹِه نان ره گِرِفت، شَیطو دَ پوست شی دَراَمد. اوخته عیسیٰ دَزُو گُفت: ”کاری ره که کدَنی اَستی، زُود بُکُو.“ ۲۸مگم هیچ کُدَمِ امزُو کسای که دَ لبِ دِسترخو شِشتُد، نَفامِید که چرا عیسیٰ اِی ره دَ یهُودا گُفت. ۲۹ لیکِن ازی که خلطه پَیسه دَ پیشِ یهُودا بُود، بعضی ازوا فِکر کد که عیسیٰ اُو ره گُفته بَشه، ” بورُو، چِیزای ره که مو دَ عِید کار دَری، بِخر.“ یا اِی که ”یَگو چِیز دَ مردُمِ نادار بِدی.“ ۳۰اوخته، بعد از گِرِفتونِ ٹوٹِه نان اُو چابُک بُرو رفت؛ وخت ام شاو بُود.
۳۱وختِیکه اُو بُرو رفت، عیسیٰ گُفت: ”آلی اَسته که «باچِه اِنسان» بُزُرگی-و-جلال پَیدا مُونه و خُدا ام دَ وسِیلِه ازُو بُزُرگی-و-جلال پَیدا مُونه. ۳۲[اگه خُدا دَ وسِیلِه ازُو بُزُرگی-و-جلال پَیدا کد،] خُدا دَ وسِیلِه خود خُو دَزُو ام بُزُرگی-و-جلال مِیدیه و امی بُزُرگی-و-جلال ره دَ زُودی دَزُو مِیدیه. ۳۳اَی بچکِیچا، ما یگ لحظِه دِیگه قد شُمو اَستُم. بعد ازُو شُمو مَره مُوپالِید و امُو رقمِیکه دَ یهُودیا گُفتُم آلی قد شُمو ام مُوگُم: ’دَ جایی که ما مورُم، شُمو اَمَده نَمِیتنِید.‘ ۳۴ما یگ حُکمِ نَو دَز شُمو مِیدیُم تا شُمو یگدِیگِه خُو ره دوست دَشته بَشِید: امُو رقمِیکه ما شُمو ره دوست دَشتُم، شُمو ام امُو رقم یگدِیگِه خُو ره دوست دَشته بَشِید. ۳۵اگه شُمو قد یگدِیگِه خُو مُحَبَت دَشته بَشِید، دَمزی رقم پگِ مردُم مِیدَنه که شُمو یارای ازمه اَستِید.“
۳۶شِمعون پِترُس دَزشی گُفت: ” یا مَولا، تُو دَ کُجا موری؟“ عیسیٰ دَ جواب شی گُفت: ”دَ جایی که ما مورُم تُو آلی از پُشت مه اَمَده نَمِیتَنی، ولے پسان از دُمبال مه مییی.“ ۳۷پِترُس دَزشی گُفت: ” یا مَولا، چرا آلی نَمِیتنُم که از دُمبال تُو بییُم؟ ما حتیٰ جان خُو ره دَ راهِ تُو مِیدُم.“ ۳۸عیسیٰ دَ جواب شی گُفت: ”آیا تُو واقِعاً جان خُو ره دَ راهِ مه مِیدی؟ ما حقِیقت ره دَز تُو مُوگُم، خرُوس بَنگ نَمِیدیه تا که تُو سِه دفعه مَره اِنکار نَکُنی.“