۱وختِیکه عیسیٰ امی چِیزا ره گُفت، اُو قد یارای خُو دَ اُو طرفِ قولِ قِدرون رفت. دَ اُونجی یگ باغ بُود و عیسیٰ قد یارای خُو دَ مَنِه امزُو باغ دَراَمد. ۲مگم یهُودا، امُو کسی که اُو ره دَ گِیر مِیدَد، ام امُو جای ره بَلَد بُود، چراکه عیسیٰ غَدر وختا قد یارای خُو دَ اُونجی جَم مُوشُد. ۳پس یهُودا قد یگ ڈَل عسکر و صاحِب مَنصَب از طرفِ پیشوایونِ عالی مقام و فرِیسیا قد چِراغ ها، مَشعل ها و سَلاح ها دَ اُونجی اَمَد. ۴عیسیٰ از تمام چِیزای که دَ سر شی میمَد خبر دَشت، ولے باز ام پیش اَمَده دَزوا گُفت: ”کِی ره مُوپالِید؟“ ۵اُونا دَ جواب شی گُفت: ”عیسای ناصِری ره.“ عیسیٰ دَزوا گُفت: ”ما اَستُم.“ و یهُودا که اُو ره دَ گِیر مِیدَد، ام قد ازوا ایسته بُود. ۶وختِیکه اُو دَزوا گُفت ”ما اَستُم،“ اُونا پَسکی پَسکی رفته دَ زمی اُفتَد. ۷اُو بسم ازوا پُرسان کد: ”شُمو کِی ره مُوپالِید؟“ اُونا گُفت: ”عیسای ناصِری ره.“ ۸عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”ما دَز شُمو گُفتُم که ما اَستُم. اگه شُمو مَره مُوپالِید، اَمیا ره بیلِید که بوره.“ ۹ اِی کار شُد تا کلامی که اُو گُفتُد: ”امزُو کسای که تُو دَز مه دَدے، یگ شی ره ام گُم نَکدیم“ پُوره شُنه. ۱۰اوخته شِمعون پِترُس که یگ شمشیر دَشت، اُو ره کشِیده غُلامِ پیشوای بُزُرگ ره زَد و گوشِ راست شی ره مُنٹی کد. نامِ امزُو غُلام مَلُوک بُود. ۱۱ولے عیسیٰ دَ پِترُس گُفت: ”شمشیر خُو ره دَ پوش شی بیل! آیا جامی ره که آتِه آسمانی دَز مه دَده، وُچی نَکنُم؟“
۱۲اوخته ڈَلِ عسکرا و قومَندانِ ازوا قد صاحِب مَنصَبای یهُود، عیسیٰ ره گِرِفتار کده بسته کد. ۱۳اوّل اُو ره پیشِ حنّا خُسُرِ قَیافا بُرد که قَیافا دَمزُو سال پیشوای بُزُرگ بُود. ۱۴قَیافا امُو کس بُود که یهُودیا ره مشوَره دَده گُفتُد: ”بِهتر اَسته که یگ نفر بَلدِه پگِ مردُم بُمُره.“
۱۵شِمعون پِترُس و یگ یارِ دِیگه از پسِ عیسیٰ رفت. و ازی که امُو یارِ دِیگه قد پیشوای بُزُرگ شِنَخته بُود، اُو خُن عیسیٰ قتی دَ مَنِه حَولی پیشوای بُزُرگ دَر اَمَد. ۱۶مگم پِترُس بُرو دَ دانِ درگه ایسته شُد. اوخته امُو یارِ دِیگه که قد پیشوای بُزُرگ شِنَخته بُود، بُر شُده قد کنِیزی که درگه‌وان بُود گپ زَد و پِترُس ره داخِل اَوُرد. ۱۷امُو کنِیز که درگه‌وان بُود دَ پِترُس گُفت: ”تُو از جُملِه یارای امزی آدم نِییی؟“ اُو گُفت: ” نَه، نِییُم.“ ۱۸دَمزُو غَیت نوکرا و صاحِب مَنصَبا دَ گِردِ قوغِ آتِشِ که دَر دَده بُود ایسته شُدُد، چُون هَوا یَخ بُود و اُونا خود ره گرم مُوکد. پِترُس ام قد ازوا قَتی ایسته بُود و خود ره گرم مُوکد.
۱۹پس پیشوای بُزُرگ از عیسیٰ دَ بارِه یارای شی و تعلِیمای که مِیدَد سوال کد. ۲۰عیسیٰ دَ جواب شی گُفت: ”ما دَ دُنیا بَرمَلا توره گُفتیم و همیشه دَ عِبادت خانه ها و خانِه خُدا که پگِ یهُودیا جَم مُوشه، تعلِیم دَدیم. ما هیچ چِیز ره تاشَکی نَگُفتیم. ۲۱چرا از مه پُرسان مُونی؟ از کسای که تورِه مَره شِنِیده، پُرسان کُو که ما دَزوا چِیزخیل گُفتیم، چُون اُونا مِیدَنه که ما چی گُفتیم.“ ۲۲وختِیکه عیسیٰ امی چِیزا ره گُفت، یکی امزُو صاحِب مَنصَبا که پالُوی شی ایسته بُود، اُو ره یگ چپات زَده گُفت: ”آیا تُو دَ پیشوای بُزُرگ امی رقم جواب مِیدی؟“ ۲۳عیسیٰ دَ جواب شی گُفت: ”اگه بَد گُفتیم، بَدی شی ره بُگی؛ اگه دُرُست گُفتیم، چرا مَره مِیزَنی؟“ ۲۴پس حنّا اُو ره دِست بسته دَ پیشِ قَیافا پیشوای بُزُرگ رَیی کد.
۲۵دَمزُو غَیتِ که شِمعون پِترُس ایسته بُود و خود ره گرم مُوکد، بعضی ازوا دَزشی گُفت: ”نَه که تُو ام یکی از یارای ازُو اَستی، یا نِیَستی؟“ اُو اِنکار کده گُفت: ”نَه، نِییُم.“ ۲۶یکی از خِدمتگارای پیشوای بُزُرگ قَومای امزُو کسی بُود که پِترُس گوش شی ره مُنٹی کدُد. امُو خِدمتگار گُفت: ”آیا ما تُو ره دَ باغ قد ازُو نَدِیدُم؟“ ۲۷پِترُس بسم اِنکار کد و دَ امزُو لحظه خرُوس بَنگ دَد.
۲۸بعد ازُو اُونا عیسیٰ ره از خانِه قَیافا دَ قصرِ حاکِمِ رُومی بُرد. صَباح‌گاه بُود و یهُودیا خودون شی دَ مَنِه قصر داخِل نَشُد تا نَجِس نَشُنه و از خوردونِ قُربانی عِیدِ پِصَح نَمَنه. ۲۹پس پیلاتُس دَ بُرو پیشِ ازوا اَمَده گُفت: ”دَ خِلافِ امزی آدم چی اِدعا دَرِید؟“ ۳۰اُونا دَ جوابِ ازُو گُفت: ”اگه اِی آدم بَدکار نَمُوبُود، مو اُو ره دَز تُو تسلِیم نَمُوکدی.“ ۳۱پیلاتُس دَزوا گُفت: ”شُمو اِی ره بُبرِید و دَ مُطابِقِ شریعتِ خودون خُو دَ بَلِه ازُو قضاوَت کُنِید.“ یهُودیا دَزُو گُفت: ”مو امی اِختیار ره نَدَری که یَگو کس ره اِعدام کُنی.“ ۳۲ اِی واقِعه رُخ دَد تا گُفتِه عیسیٰ که معلُومدار کدُد که دَ چی طرِیقه باید بُمُره، پُوره شُنه.
۳۳اوخته پیلاتُس پس دَ مَنِه قصر خُو رفت و عیسیٰ ره کُوی کده گُفت: ”آیا تُو پادشاهِ یهُودیا اَستی؟“ ۳۴عیسیٰ دَ جوابِ ازُو گُفت: ”آیا تُو اِی ره از پیشِ خود خُو گُفتی یا دِیگه مردُم دَ بارِه ازمه دَز تُو نَقل کده؟“ ۳۵پیلاتُس دَ جواب شی گُفت: ”آیا ما یگ یهُودی اَستُم؟ قَومِ خود تُو و پیشوایونِ عالی مقام تُو ره دَز مه تسلِیم کده؛ تُو چی کار کدے؟“ ۳۶عیسیٰ دَ جوابِ ازُو گُفت: ”پادشاهی ازمه دَزی دُنیا تعلُق نَدره. اگه پادشاهی ازمه دَزی دُنیا تعلُق مِیدَشت، نفرای مه جنگ مُوکد تا ما دَ یهُودیا تسلِیم دَده نَمُوشُدُم. مگم اُوطور نَشُد، چراکه پادشاهی ازمه دَزی دُنیا هیچ تعلُق نَدره.“ ۳۷اوخته پیلاتُس دَزشی گُفت: ”پس تُو پادشاه اَستی؟“ عیسیٰ دَ جوابِ ازُو گُفت: ”تُو دُرُست مُوگی که ما پادشاه اَستُم. ما بَلدِه امزی مقصد پَیدا شُدُم و بَلدِه امزی دَ دُنیا اَمدُم که دَ بارِه حقِیقت شاهِدی بِدُم و هر کس که طرفدارِ حقِیقت اَسته آواز مَره مِیشنَوه.“ ۳۸پیلاتُس دَزشی گُفت: ”حقِیقت چی اَسته؟“
بعد از گُفتونِ امزی توره، اُو بسم دَ بُرو پیشِ یهُودیا اَمَده دَزوا گُفت: ”ما هیچ دَلِیل بَلدِه محکُوم کدونِ امزی آدم پَیدا نَتنِستُم. ۳۹ولے شُمو یگ رسم-و-رَواج دَرِید که ما یگ نفر ره دَ عِیدِ پِصَح بَلدِه شُمو ایله کنُم؛ آیا میخاهِید که پادشاهِ یهُودیا ره بَلدِه شُمو ایله کنُم؟“ ۴۰اوخته اُونا بسم چِیغ زَده گُفت: ”اِی ره نَه، بَلکِه باراباس ره ایله کُو،“ دَ حالِیکه باراباس یگ راهزَن بُود.