۱اوخته کلامِ خُداوند دَفعِه دوّم دَ یونُس نازِل شُده گُفت: ۲”باله شُو، دَ نینوا، دَمزُو شارِ کٹه بورُو و پَیغامی ره که ما دَز تُو مُوگُم، دَ اُونجی جار بِزَن!“
۳اوخته یونُس باله شُد و دَ مُطابِقِ اَمرِ خُداوند دَ نینوا رفت. نینوا یگ شارِ غَدر کٹه بُود که سِه روز پیده رَوی کار دَشت. ۴یونُس دَ شار داخِل شُده یگ روز پیده رَوی کد و جار زَده گُفت: ”بعد از چِل روز نینوا سرنِگون مُوشه!“
۵مردُمِ نینوا دَ خُدا ایمان اَوُرد و روزه اِعلان کده پگ شی از ریزه تا کٹه پلاس پوشِید.
۶وختِیکه پادشاهِ نینوا ازی توره خبر شُد، اُو از تَخت خُو باله شُده چَپَنِ پادشاهی ره از جان خو بُر کد و پلاس پوشِیده دَ بَلِه خگِشتر شِشت. ۷اوخته پادشاه دَ نینوا یگ فرمان صادِر کده گُفت: ”پادشاه و کٹه‌کَلونای شی اینی رقم اَمر مُونه: هیچ اِنسان و حَیوان، دَ شُمُولِ گله و رمه، چِیزی ره دَ دان خُو نَزَنه؛ نَه نان بُخوره و نَه آو وُچی کُنه. ۸اِنسان ها و حَیوانا باید پلاس بُپوشه و دَ پیشِ خُدا سخت عُذر-و-زاری کُنه. پگِ مردُم راه های بَد خُو و ظُلمی ره که از دِستِ ازوا سر مِیزَنه ایله بِدیه. ۹کِی مِیدَنه، شاید خُدا از قار خُو پس تاو بُخوره و از شِدَّتِ خَشم خُو تاه بییه تاکه مو نابُود نَشُنی.“
۱۰وختی خُدا اعمالِ ازوا ره دِید که اُونا راه های بَد خُو ره ایله کده، خُدا از قار خُو پس تاو خورد و بَلای ره که گُفته بُود دَ سرِ ازوا میره، اُو ره دَ سرِ ازوا نَوُرد.