۱ یگ روز عیسیٰ دَ یارای خُو گُفت: ”اِمکان نَدره که گُمراهیا نَیه، مگم وای دَ حالِ کسی که گُمراهی دَ وسِیلِه ازُو مییه! ۲بَلدِه ازُو بِهتر اَسته که سنگِ آسیا دَ گردون شی اَوزو شُنه و اُو دَ چُقُوری دریا پورته شُنه نِسبَت دَزی که یکی امزی ریزه‌گِینا ره گُمراه کنه. ۳پس اِحتیاط کُنِید.
اگه یگ بِرارِ ایماندار تُو گُناه کنه، اُو ره سرزنِش کُو؛ و اگه توبه کد، اُو ره بُبَخش. ۴حتیٰ اگه اُو روزِ هفت دفعه دَ ضِد تُو گُناه کنه و هفت دفعه دَ پیش تُو اَمَده بُگه: ’ما توبه مُونُم،‘ تُو اُو ره بُبَخش.“
۵اوخته رسُولا دَ مَولا عیسیٰ گُفت: ”ایمان مو ره کَلو کُو.“
۶مَولا گُفت: ”اگه شُمو دَ اندازِه یگ تُخمِ شَرشَم ایمان مِیدَشتِید، مِیتنِستِید که دَمزی درختِ تُوت بُگِید، ’از رِیشِه خُو کنده شُده دَ دریا شَنده شُو،‘ و دِرخت از اَید شُمو مُوشُد.“
۷”کِی دَ مینکل شُمو دَ غُلام خُو که نَو از قُلبه کدو یا از گوسپو چَرَندو اَمَده مُوگیه، ’زُود شُو، بیه دَ سرِ دِستَرخو بِشی‘؟ ۸آیا دَز شی نَمُوگیه: ’نانِ شاو ره بَلدِه مه تَیار کُو و کمر خُو ره بسته کده مَره خِدمت کُو تا بُخورُم و وُچی کنُم؛ و بعد ازُو خود تُو بُخور و وُچی کُو‘؟ ۹آیا شُمو از غُلام خُو بخاطری که اَمر شُمو ره دَ جای اَوُرده تَشَکُری مُونِید؟ نَه. ۱۰پس شُمو ام وختی پگِ چِیزای ره که دَز شُمو اَمر شُده انجام مِیدِید، بُگِید: ’مو غُلام های ناچِیز اَستی؛ مو فقط چِیزی ره که وظِیفِه مو بُود، انجام دَدی.‘“
۱۱عیسیٰ که سُون اورُشَلیم رَیی بُود، اُو دَ وختِ تیر شُدو از سرحَدِ سامِره و جلِیلیه ۱۲دَ یگ آغِیل داخِل شُد. دَمزُو غَیت دَه نفرِ کولی‌گِرِفته دَ دَمِ رُوی شی اَمَد و دُور ایسته شُده ۱۳دَ آوازِ بِلند گُفت: ”یا مَولا عیسیٰ، دَز مو رَحم کُو!“
۱۴عیسیٰ سُون ازوا توخ کده گُفت: ”بورِید و خودون ره دَ پیشوایو نِشو بِدِید.“ اُونا دَ حالِیکه مورَفت از مَرَضِ کولی پاک شُد. ۱۵یکی ازوا وختی دِید که جور شُده، دَور خورد و قد آوازِ بِلند خُدا ره حمد-و-ثنا گُفت. ۱۶و خود ره دَ پیشِ پای عیسیٰ پورته کده از شی شُکرگُزاری کد. اِی آدم یگ سامِری بُود.
۱۷عیسیٰ پُرسان کده گُفت: ”آیا دَه نفر نَبُودِید که پاک شُدِید؟ پس امُو نُه نفرِ دِیگه کُجا اَسته؟ ۱۸آیا هیچ کس دَ مینکلِ ازوا پَیدا نَشُد که دَور خورده خُدا ره حمد-و-ثنا بُگیه بغَیرِ امزی بیگَنه؟“ ۱۹اوخته عیسیٰ دَزُو گُفت: ”باله شُو و بورُو. ایمان تُو، تُو ره جور کد.“
۲۰ یگ روز فرِیسیا از عیسیٰ پُرسان کد که پادشاهی خُدا چی وخت مییه؟ اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”پادشاهی خُدا قد نشانی ها نَمییه که دِیده شُنه؛ ۲۱و نَه ام مردُم مُوگه که ’اینه، دَ اِینجی اَسته‘ یا ’اونه، دَ اُونجی اَسته،‘ چُون دَ حقِیقت پادشاهی خُدا دَ مینکل شُمو اَسته.“ ۲۲بعد ازُو دَ یارای خُو گُفت: ”روزای مییه که آرزو مُونِید یکی از روزای «باچِه اِنسان» ره بِنگرِید، ولے دِیده نَمِیتَنِید. ۲۳مردُم دَز شُمو مُوگه، ’اینه، دَ اِینجی اَسته‘ یا ’اونه، دَ اُونجی اَسته،‘ نَرَوِید و اُونا ره دُمبال نَکنِید، ۲۴چُون رقمی که آتِشَک مِیزَنه و آسمو ره از یگ طرف تا دِیگه طرف شی روشو مُونه، «باچِه اِنسان» ام دَ روزی اَمَدون خُو امُو رقم اَسته. ۲۵مگم اوّل لازِم اَسته که «باچِه اِنسان» کَلو رَنج-و-عذاب بِنگره و دَ وسِیلِه امزی نسل رَد شُنه. ۲۶امُو رقم که دَ روزای نوح بُود، دَ روزای «باچِه اِنسان» ام امُو رقم مُوشه. ۲۷ دَ روزای نوح مردُم مُوخورد و وُچی مُوکد و خاتُو مِیگِرِفت و شُوی مُوکد تا روزی که نوح دَ کِشتی داخِل شُد و طوفان اَمَده پگِ ازوا ره نابُود کد. ۲۸دَ روزای لوط ام امُو رقم بُود: مردُم مُوخورد و وُچی مُوکد و مشغُولِ خرِید و فروش، کِشت-و-کار و خانه آباد کدو بُود. ۲۹لیکِن دَ روزی که لوط از شارِ سَدُوم بُر شُد، آتِش و گوگِرد از آسمو بارِید و پگِ ازوا ره نابُود کد. ۳۰دَ روزی که «باچِه اِنسان» ظاهِر مُوشه ام امُو رقم مُوشه.
۳۱دَمزُو روز کسی که دَ بَلِه بام اَسته و یَگو چِیز شی دَ مَنِه خانه مَنده، بَلدِه گِرِفتون شی تاه نَشُنه و کسی که دَ سرِ کِشت اَسته، ام پس دَ خانه نَرَوه. ۳۲ سرگُذشتِ خاتُونِ لوط ره دَ یاد خُو بیرِید! ۳۳هر کسی که بِخایه جان خُو ره حِفظ کنه، اُو ره از دِست مِیدیه، مگم هر کسی که جان خُو ره از دِست بِدیه، اُو ره دَ دِست میره. ۳۴ما دَز شُمو مُوگیُم، دَ امزُو شاو دُو نفرِ که دَ یگ جاگه خاو اَسته، یگ شی بُرده مُوشه و دِیگِه شی مُومنه. ۳۵دُو خاتُو که دَ یگ جای دِستاس مُونه، یگ شی بُرده مُوشه و دِیگِه شی مُومَنه. ۳۶[دَ امزی رقم دُو نفرِ که دَ سرِ کِشت اَسته، یگ شی بُرده مُوشه و دِیگِه شی مُومنه.]“
۳۷اوخته یارای شی پُرسان کد: ”دَ کُجا، یا مَولا؟“ عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”دَ هر جای که لاش بَشه، لاشخورا ام دَ امُونجی جم مُوشه.“