۱یگ روز دَ حالِیکه عیسیٰ دَ خانِه خُدا مردُم ره تعلِیم مِیدَد و خوشخبری ره اِعلان مُوکد، پیشوایونِ عالی مقام، عالِمای دِین و رِیش سفیدا اَمَد ۲و سوال کده گُفت: ”دَز مو بُگی که قد کُدَم اِختیار اِی کارا ره مُونی و کِی اِی اِختیار ره دَز تُو دَده؟“
۳اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”ما ام از شُمو یگ سوال پُرسان مُونُم و شُمو دَز مه جواب بِدِید: ۴آیا غُسلِ تعمِیدِ یحییٰ از عالمِ باله بُود یا از اِنسان؟“ ۵اُونا قد یگدِیگِه خُو مشوَره کده گُفت: ”اگه بُگی که از عالمِ باله بُود، اوخته اُو مُوگیه، ’پس چرا دَزُو ایمان نَوُردِید؟‘ ۶و اگه بُگی که از اِنسان بُود، مردُم پگ شی مو ره سنگسار مُونه، چُون اُونا عقِیده دَره که یحییٰ پَیغمبر بُود.“ ۷پس اُونا دَ جواب شی گُفت: ”مو نَمِیدَنی که از کُجا بُود.“
۸اوخته عیسیٰ دَزوا گُفت: ”ما ام دَز شُمو نَمُوگُم که قد کُدَم اِختیار اِی کارا ره انجام مِیدیُم.“
۹بعد ازُو عیسیٰ اینی مَثَل ره دَ مردُم گُفت: ”یگ آدم یگ باغِ انگُور جور کد و اُو ره دَ باغوانا اِجاره دَد و خود شی بَلدِه کَلو وخت دَ سَفر رفت. ۱۰دَ فصلِ انگُور اُو یگ غُلام خُو ره دَ پیشِ باغوانا رَیی کد تا اُونا حق شی ره از حاصِلِ باغِ انگُور بِدیه؛ مگم باغوانا غُلام ره لَت-و-کوب کده دِست‌خالی رَیی کد. ۱۱اوخته اُو یگ غُلامِ دِیگه ره رَیی کد؛ مگم اُونا اُو ره ام لَت-و-کوب کده تحقِیر کد و دِست‌خالی رَیی کد. ۱۲بعد ازُو غُلامِ سِوّم خُو ره رَیی کد؛ مگم اُونا اُو ره ام زخمی کده از باغ بُرو پورته کد. ۱۳پس صاحِبِ باغ قد خود خُو گُفت: ’چِیز کار کنُم؟ بیه، باچِه دوست‌دَشتَنی خُو ره رَیی مُونُم؛ شاید اُونا دَزُو اِحترام کنه!‘ ۱۴مگم وختی باغوانا اُو ره دِید، اُونا دَ بَین خُو مشوَره کده گُفت: ’اینَمی وارِث اَسته. بیِید که اِی ره بُکُشی تا میراث شی از مو شُنه.‘ ۱۵پس اُونا اُو ره از باغِ انگُور بُرو پورته کد و کُشت.
آلی صاحِبِ باغ قد ازوا چِیز کار مُونه؟ ۱۶اُو مییه و امُو باغوانا ره نابُود مُونه و باغِ انگُور ره دَ دِیگه نفرا تسلِیم مُونه.“
وختِیکه مردُم اِی تورا ره شِنِید، اُونا گُفت: ”خُدا نَکنه.“
۱۷عیسیٰ سُون ازوا توخ کده گُفت: ”پس مقصدِ امزی نوِشته چی اَسته که مُوگیه:
’سنگی ره که اُستاکارا رَد کد
سنگِ مُهِمِ تادَو شُده.‘
۱۸هر کسی که دَ بَلِه امزُو سنگ بُفته تِکه-و-پرچه مُوشه؛
و اگه امُو سنگ دَ بَلِه کُدَم کس بُفته، اُو ره جَو جَو مُونه.“
۱۹وختی پیشوایونِ عالی مقام و عالِمای دِین پَی بُرد که اِی مَثَل ره دَ ضِدِ ازوا گُفته، اُونا قَصد کد که اُو ره دَ امزُو ساعت دِستگِیر کنه، مگم اُونا از مردُم ترس خورد.
۲۰پس نظرِ ازوا دَ عیسیٰ بُود و اُونا جاسُوسای خُو ره ام رَیی کد. امُو جاسُوسا خود ره راستکار نِشو مِیدَد تا عیسیٰ ره قد تورِه خود شی دَ دام بِندَزه و تا اُو ره دَ حُکمران و اِختیاردارای والی تسلِیم کنه. ۲۱اوخته اُونا ازُو پُرسان کده گُفت: ”اُستاد، مو مِیدَنی که تورِه تُو و تعلِیم تُو دُرُست اَسته و از کس طرفداری نَمُونی، بَلکِه راهِ خُدا ره دَ راستی تعلِیم مِیدی. ۲۲آیا مالیه دَدو دَ قَیصر بَلدِه مو رَوا اَسته یا نَه؟“
۲۳لیکِن عیسیٰ که حِیله-و-مَکرِ ازوا ره فامِید، دَزوا گُفت: ۲۴”یگ سِکِه یگ دِیناری ره دَز مه نِشو بِدِید. امی عکس و نشان از کِی اَسته؟“
اُونا گُفت: ”از قَیصر.“ ۲۵عیسیٰ دَزوا گُفت: ”پس چِیزی ره که از قَیصر اَسته دَ قَیصر بِدِید و چِیزی ره که از خُدا اَسته دَ خُدا.“
۲۶خُلاصه، اُونا نَتنِست که اُو ره دَ پیشِ مردُم قد تورِه شی دَ دام بِندَزه و اُونا از جوابِ ازُو حَیرو شُده چُپ مَند.
۲۷اوخته بعضی از صَدُوقیا که مُنکِرِ قیامت اَسته دَ پیشِ عیسیٰ اَمَد ۲۸و ازُو سوال کده گُفت: ”اُستاد، مُوسیٰ بَلدِه ازمو نوِشته کده که اگه بِرارِ یگ آدم بُمُره و خاتُون شی بےاَولاد دَ جای شی بُمَنه، اُو آدم باید قد امزُو خاتُو توی کنه و بَلدِه بِرار خُو اَولاد پَیدا کنه. ۲۹یگ زمان هفت بِرار بُود؛ اوّلنِه شی خاتُو گِرِفته بےاَولاد مُرد. ۳۰بعد ازُو دوّمنه ۳۱و سِوّمنه ام امُو خاتُو ره گِرِفت تا بِرارِ هفتُم و پگ شی بےاَولاد مُرد. ۳۲دَ آخِر امُو خاتُو ام مُرد. ۳۳پس دَ روزِ قیامت اُو خاتُونِ کُدَمِ ازوا مُوشه؟ چُون هر هفت شی اُو ره خاتُو کدُد.“
۳۴عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”مردُمای امزی عالم خاتُو مِیگِیره و شُوی مُونه. ۳۵مگم کسای که لایقِ عالمِ باله و قیامتِ مُرده ها اَسته، نَه خاتُو مِیگِیره و نَه شُوی مُوکُنه. ۳۶دَ حقِیقت اُونا نَمُومُره، چراکه اُونا مِثلِ ملایکه ها اَسته و بچکِیچای خُدا گُفته مُوشه و مردُمای اَسته که قیامت ره تجربه مُونه. ۳۷مگم دَ بارِه قیامتِ مُرده ها، مُوسیٰ خود شی دَ مَوضوعِ «بُوٹِه سوزان» واضِح کد وختِیکه خُداوند ره خُدای اِبراهِیم، خُدای اِسحاق و خُدای یعقُوب گُفت. ۳۸پس اُو خُدای مُرده ها نِییه، بَلکِه خُدای زِنده ها اَسته، چُون دَ پیشِ ازُو پگ زِنده یَه.“
۳۹اوخته بعضی از عالِمای دِین دَ جواب شی گُفت: ”اُستاد، خُوب گُفتی.“ ۴۰و بعد ازُو اُونا دِیگه جُراَت نَکد که ازُو سوال کُنه.
۴۱اوخته عیسیٰ دَزوا گُفت: ”مردُم چِطور مِیتَنه بُگیه که مسیح اَولادِه داوُود اَسته، ۴۲دَ حالِیکه داوُود خود شی دَ کِتابِ زبُور مُوگیه:
’خُداوند دَ مَولای مه گُفت:
”دَ دِستِ راست مه بِشی،
۴۳تا دُشمَنای تُو ره تَی‌پَیی زیرِ پای تُو جور کنُم.“‘
۴۴پس اگه داوُود مسیح ره مَولا مُوگه، چِطور مِیتَنه که باچِه شی بَشه؟“
۴۵دَ حالِیکه پگِ مردُم گوش مُوکد، عیسیٰ دَ یارای خُو گُفت: ۴۶”از عالِمای دِین خود ره اِحتیاط کُنِید، از کسای که خوش دَره قد چَپَن های دِراز اِی‌سُو-و-اُوسُو بِگرده و دَ کوچه-و-بازار اِحترام شُنه؛ اُونا خوش دَره که دَ عِبادت خانه ها چَوکی های مُهِم ره دَشته بَشه و دَ مِهمانی ها دَ باله-جای بِشِینه. ۴۷اُونا خانه های خاتُونوی بیوه ره قُورت مُونه و از رُوی ریاکاری نماز خُو ره دِراز مُونه. اُونا محکُومیَتِ سخت‌تَر ره مِینگره.“