۱عیسیٰ دوازده یار خُو ره کُوی کد و دَزوا اِختیار-و-قُدرت دَد تا اَرواحِ ناپاک ره بُر کُنه و هر مَرَض و هر ناجوری ره شفا بِدیه.
۲نام های دوازده رسُول اینیا اَسته: اوّل شِمعون مشهُور دَ پِترُس و بِرار شی اَندریاس، یعقُوب باچِه زِبدی و بِرار شی یوحَنّا، ۳فِیلِیپُس و بَرتولما، توما و متّای مالیه‌گِیر، یعقُوب باچِه حَلفی و تَدَّی، ۴شِمعونِ غَیرَتی و یهُودای اِسخَریوطی که یهُودای اِسخَریوطی عیسیٰ ره دَ گِیر دَد.
۵امی دوازده ره عیسیٰ رَیی کد و دَزیا نصِیحَت کده گُفت: ”دَ سرزمِینای غَیرِ یهُود نَرَوِید و دَ هیچ کُدَمِ از شارای سامِریا داخِل نَشُنِید، ۶بَلکِه دَ پیشِ گوسپندوی گُم شُدِه قَومِ اِسرائیل بورِید. ۷و دَ حالِیکه مورِید، اِعلان کده بُگِید که، ’پادشاهی آسمو نزدِیک شُده.‘ ۸ناجورا ره شفا بِدِید، مُرده‌ها ره زِنده کُنِید، کولی‌گِرِفته ها ره پاک کُنِید و جِنیات ره بُر کُنِید. مُفت پَیدا کدِید، مُفت بِدِید. ۹هیچ طِلّا یا نُقره یا سِکه مِسی دَ کَمربَندای خُو قد خُو نَبرِید، ۱۰و نَه ام خلطه بَلدِه راه یا دُو کالا یا کَوشره یا تَیاق، چراکه کارگر حقدارِ خوراک-و-پوشاک خُو اَسته. ۱۱دَ هر شار و آغِیل که داخِل مُوشِید، یَگو آدم ره سُراغ کُنِید که لایق شُمو ره دَشته بَشه، و دَ امُونجی بُمنِید تا وختِیکه امزُو جای بُر نَشُدِید. ۱۲وختِیکه دَ خانه داخِل مُوشِید، سلام بُگِید. ۱۳اگه امُو خانه لایق شُمو ره دَشت، بیلِید که سلام شُمو دَ سرِ ازوا قرار بِگِیره و اگه لایق شُمو ره نَدَشت، سلام شُمو پس دَ خودون شُمو مییه. ۱۴و اگه کس قد شُمو خوش‌آمَد نَکد و یا دَ تورای شُمو گوش نَدَد، دَ وختِ بُر شُدو امزُو خانه یا شار خاکِ پایای خُو ره ٹَک بِزنِید. ۱۵ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، دَ روزِ قضاوَت بَلدِه سرزمِینِ سَدُوم و عمُوره مَجازات سُبُکتَر مُوشه نِسبَت دَ امزُو شار.“
۱۶”اینه، ما شُمو ره رقمِ گوسپندو دَ مینکلِ گُرگا رَیی مُونُم. پس رقمِ مارها هُوشیار و رقمِ کَوترا بےآزار بَشِید.“
۱۷”و از مردُم اِحتیاط کُنِید، چراکه اُونا شُمو ره دَ محکمه ها تسلِیم مُونه و دَ عِبادت خانه های خُو قد قَمچی مِیزَنه ۱۸و شُمو بخاطر ازمه دَ پیشِ والی ها و پادشایو کش مُوشِید تا بَلدِه ازوا و مردُمای غَیرِ یهُود شاهِدی بِدِید. ۱۹مگم وختِیکه شُمو ره تسلِیم مُونه، غُصّه نَکُنِید که چی رقم توره بُگِید و یا چی بُگِید؛ چُون دَ امزُو غَیت دَز شُمو گُفته مُوشه که چی بُگِید، ۲۰چراکه توره‌گوی شُمو نِیَستِید، بَلکِه روحِ آتِه آسمانی شُمو اَسته که از طرِیقِ از شُمو توره مُوگه.“
۲۱”بِرار، بِرار ره و آته، باچه ره دَ مَرگ تسلِیم مُونه؛ و بچکِیچا دَ رُوی آته و آبِه خُو مِیخیزه و اُونا ره دَ کُشتو مِیدیه. ۲۲از خاطرِ نامِ ازمه، تمامِ مردُم از شُمو بَد مُوبره، مگم هر کسی که تا آخِر صَبر-و-حَوصِله کُنه، نِجات پَیدا مُونه.“
۲۳”وختِیکه شُمو ره دَ یگ شار آزار-و-اَذیَت مُونه، دَ شارِ دِیگه دُوتا کُنِید. ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، پیش از اَمَدونِ «باچِه اِنسان» شُمو نَمِیتَنِید دَ تمامِ شارای اِسرائیل بورِید.“
۲۴”شاگِرد از اُستاد خُو کده باله‌تَر نِییه و نَه ام غُلام از بادار خُو کده باله‌تَر اَسته. ۲۵بَلدِه شاگِرد امِیقَس بس اَسته که رقمِ اُستاد خُو شُنه و غُلام رقمِ بادار خُو. اگه اُونا کٹِه خانه ره «بَعلزِبُول» گُفت، پس چِیقس کَلوتَر عَیالِ خانِه ازُو ره بَد مُوگیه.“
۲۶”پس ترس نَخورِید ازوا، چُون هیچ چِیزی نِیَسته که پوشِیده بَشه و بَرمَلا نَشُنه و هیچ چِیزی نِییه که تاشه بَشه و معلُومدار نَشُنه. ۲۷چِیزی ره که دَ ترِیکی دَز شُمو مُوگُم، دَ روشنَیی بُگِید و چِیزی که دَ گوش شُمو گُفته شُد، از بَلِه بام ها اِعلان کُنِید. ۲۸و از کسای که جِسم ره مُوکُشه، ولے روح ره کُشته نَمِیتنه، ترس نَخورِید، بَلکِه امزُو ترس بُخورِید که مِیتنه ام روح و ام جِسم ره دَ دوزَخ نابُود کُنه. ۲۹آیا دُو مُرغَک دَ یگ پَیسه سَودا نَمُوشه؟ باوجُودِ ازی، یکی ازوا ام بِدُونِ خاست-و-اِرادِه آتِه آسمانی شُمو دَ زمی نَموفته. ۳۰و حتیٰ تمامِ مُوی های سر شُمو پگ شی دَ پیش ازُو حِساب شُده. ۳۱پس ترس نَخورِید، چُون اَرزِشِ از شُمو باله‌تَر از هزاران مُرغَک اَسته.“
۳۲”پس هر کسی که مَره دَ پیشِ مردُم اِقرار کُنه، ما ام اُو ره دَ حُضُورِ آتِه خُو که دَ عالمِ باله اَسته، اِقرار مُونُم. ۳۳لیکِن هر کسی که مَره دَ پیشِ مردُم اِنکار کُنه، ما ام اُو ره دَ حُضُورِ آتِه خُو که دَ آسمو اَسته، اِنکار مُونُم.“
۳۴”گُمان نَکُنِید که ما اَمَدیم تا صُلح-و-آشتی ره دَ زمی بیرُم. ما نَمَدیم که صُلح-و-آشتی ره بیرُم، بَلکِه اَمَدیم تا شمشیر ره بیرُم. ۳۵چُون ما اَمَدیم تا باچه ره دَ خِلافِ آتِه شی، دُختر ره دَ خِلافِ آبِه شی، بیری ره دَ خِلافِ خُسُرمادر شی قرار بِدیُم ۳۶و دُشمونِ یگ شخص، عَیالِ خانِه خود شی مُوشه.“
۳۷”هر کسی که آته یا آبِه خُو ره از مه کده کَلوتَر دوست دَشته بَشه، لایقِ ازمه ره نَدره و هر کسی که دُختر یا باچِه خُو ره ازمه کده کَلوتَر دوست دَشته بَشه، ام لایقِ ازمه ره نَدره. ۳۸و هر کسی که صلِیب خُو ره باله نَکُنه و از پُشت مه نَییه، لایقِ ازمه ره نَدره. ۳۹هر کسی که دَ طلبِ جان خُو بَشه اُو ره از دِست مِیدیه و هر کسی که جان خُو ره بخاطرِ ازمه از دِست بِدیه، اُو ره دَ دِست میره.“
۴۰”هر کسی که شُمو ره قبُول کُنه، مَره قبُول کده و هر کسی که مَره قبُول کُنه، امُو ره قبُول کده که مَره رَیی کده. ۴۱هر کسی که یگ پَیغمبر ره دَ عِنوانِ پَیغمبر قبُول کُنه، اَجرِ یگ پَیغمبر ره دَ دِست میره و هر کسی که یگ آدمِ عادِل ره دَ عِنوانِ یگ آدمِ عادِل قبُول کُنه، اَجرِ یگ آدمِ عادِل ره دَ دِست میره. ۴۲هر کسی که حتیٰ یگ پیله آوِ یَخ دَ یکی امزی آدمای ریزه دَ عِنوانِ یارِ ازمه بِدیه که وُچی کُنه، ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم که اُو بےاَجر نَمُومَنه.“