۱پس عیسیٰ دَ کِشتی سوار شُد و از دریا تیر شُده دَ شارِ خود خُو اَمَد. ۲دَ امزُو غَیت چند نفر یگ آدمِ فَلج ره که دَ بَلِه یگ جاگه خاو بُود، دَ پیشِ ازُو اَوُرد. وختِیکه عیسیٰ ایمان ازوا ره دِید، دَ آدم شَل گُفت: ”باچِه مه، خاطرِجم بَش، گُناهای تُو بخشِیده شُد.“
۳اوخته بعضی از عالِمای دِین قد خود خُو گُفت: ”اِی آدم کُفرگویی مُونه.“ ۴و عیسیٰ فِکر های ازوا ره فامِیده گُفت: ”چرا اِی فِکر های فاسِد ره دَ دِل خُو جای مِیدِید؟ ۵کُدَم شی آسو اَسته: آیا گُفتونِ ازی که، ’گُناه های تُو بخشِیده شُد،‘ یا گُفتونِ ازی که ’باله شُو و راه بورُو؟‘ ۶مگم تا بِدَنِید که «باچِه اِنسان» دَ رُوی زمی قُدرت-و-اِختیارِ بخشِیدونِ گُناه ها ره دَره، بِنگرِید که چِیز کار مُونُم.“ پس دَ امزُو آدمِ فَلج گُفت: ”باله شُو و جاگِه خُو ره گِرِفته خانِه خُو بورُو!“ ۷و امُو آدم باله شُده خانِه خُو رفت. ۸وختی امُو جمعیَتِ مردُم اِی واقِعه ره هُوش کد، اُونا غَدر بِیم کد و خُدای ره که بَلدِه اِنسان امی رقم اِختیار-و-قُدرت ره دَده بُود، شُکر-و-سِپاس گُفت.
۹وختِیکه عیسیٰ از اُونجی پیش رفت، اُو یگ آدم دَ نامِ متیٰ ره دِید که دَ جای مالیه-گِرِفتو شِشتُد. عیسیٰ دَزُو گُفت: ”از پُشتِ ازمه بیه.“ متیٰ باله شُده از پُشتِ ازُو رَیی شُد.
۱۰دَ حالِیکه عیسیٰ دَ خانِه متیٰ سرِ دِسترخو شِشتُد، تِعدادِ کَلونِ مالیه‌گِیرا و گُناهکارا اَمَد و قد عیسیٰ و یارای شی شِشت. ۱۱وختِیکه فرِیسیا اِی کار ره دِید اُونا دَ یارای شی گُفت: ”چرا اُستاد شُمو قد مالیه‌گِیرا نان مُوخوره؟“
۱۲عیسیٰ تورِه ازوا ره شِنِیده گُفت: ”کسای که جور اَسته، دَ طبِیب ضرُورَت نَدره، بَلکِه کسای که ناجور اَسته دَ طبِیب ضرُورَت دَره. ۱۳بورِید و معنیٰ ازی توره ره پَی بُبرِید: ’ما رَحمت میخایُم، نَه قُربانی،‘ چُون ما نَمَدیم که مردُمای عادِل ره دعوَت کنُم، بَلکِه اَمَدیم که گُناهکارا ره دعوَت کنُم.“
۱۴بعد ازُو یارای یحییٰ دَ پیشِ ازُو اَمَده گُفت: ”چرا مو و فرِیسیا غَدر روزه مِیگِیری، ولے یارای ازتُو روزه نَمِیگِیره؟“ ۱۵عیسیٰ دَزوا گُفت: ”آیا مِهمونای توی‌خانه تا وختِیکه داماد قد ازوا اَسته، مِیتنه ماتَم کُنه؟ ولے روزای مییه که داماد ازوا گِرِفته مُوشه؛ اوخته اُونا روزه مِیگِیره. ۱۶هیچ کس یگ ٹوٹِه رختِ نَو ره دَ کالای کُهنه پِینه نَمُوکُنه، چراکه امُو پِینه از کالا کَنده مُوشه و پارَگی از بَد بَدتَر مُوشه. ۱۷و نَه ام شرابِ تازه ره دَ مَشک های کُهنه شیو مُونه؛ اگه بُکُنه، مَشک ها ترقِیده شراب لَوُو مُوشه و مَشک ها ضایع مُوشه؛ بَلکِه شرابِ تازه ره دَ مَشک های نَو شیو مُونه تا هر دُوی شی نِگاه شُنه.“
۱۸دَ حالِیکه عیسیٰ امی تورا ره دَزوا مُوگُفت، بےبلغه یکی از رهبرای عِبادت خانه اَمَده دَ پیشِ ازُو زانُو زَد و گُفت: ”دُختر مه امی آلی مُرد؛ لیکِن بیه و دِست خُو ره دَ بَلِه ازُو بیل و اُو زِنده مُوشه.“ ۱۹و عیسیٰ باله شُده قد یارای خُو از پُشتِ ازُو رَیی شُد.
۲۰دَ امزُو وخت یگ خاتُو که مُدَتِ دوازده سال خُونریزی دَشت، از پُشتِ عیسیٰ اَمَد و دَ دامونِ چَپَن شی دِست زَد، ۲۱چُون اُو قد خود خُو گُفتُد: ”اگه بِتَنُم تنها دَ چَپَن شی دِست بِزنُم، جور مُوشُم.“ ۲۲عیسیٰ دَور خورده طرفِ ازُو توخ کد و گُفت: ”دُختر مه، خاطرِجم بَش، چراکه ایمان تُو، تُو ره شفا دَد!“ و اُو خاتُو دَ امزُو لحظه شفا پَیدا کد.
۲۳وختی عیسیٰ دَ خانِه رهبرِ عِبادت خانه رسِید و نَوحه‌خانا و مردُمی ره که چخرا-و-مَخته مُوکد دِید، ۲۴اُو دَزوا گُفت: ”بُر شُنِید، چُون دُختر نَمُرده، بَلکِه خاو رفته.“ مگم اُونا سرِ ازُو خَنده کد. ۲۵وختِیکه مردُم ره ازُونجی بُر کد، عیسیٰ داخِل رفت و از دِستِ دُختر گِرِفت و اُو باله شُد. ۲۶خبر امزی واقِعه دَ سراسرِ امزُو منطقه تِیت شُد.
۲۷دَ حالِیکه عیسیٰ امزُو منطقه مورفت، دُو آدمِ کور از پُشتِ ازُو اَمَد و چِیغ زَده گُفت: ”اَی باچِه داوُود، دَ بَلِه ازمو رَحم کُو!“
۲۸وختِیکه عیسیٰ دَ خانه داخِل شُد، امُو دُو آدمِ کور دَ پیشِ ازُو اَمَد. عیسیٰ دَزوا گُفت: ”آیا شُمو ایمان دَرِید که ما امی کار ره کده مِیتنُم؟“ اُونا گُفت: ”اَرے، مَولا.“ ۲۹اوخته اُو دِست خُو ره دَ بَلِه چِیمای ازوا ایشت و گُفت: ”مُطابِقِ ایمان شُمو بَلدِه شُمو انجام دَده شُنه.“ ۳۰و چِیمای ازوا واز شُد. عیسیٰ تاکِید کده دَزوا اَمر کد: ”هُوش کُنِید که دَزی باره هیچ کس چِیزی نَفامه.“ ۳۱مگم اُونا بُرو رفت و خبر دَ بارِه عیسیٰ ره دَ سراسرِ امزُو منطقه تِیت کد.
۳۲دَ حالِیکه اُونا بُرو مورفت، مردُم یگ آدمِ جِندی ره که گُنگه بُود، دَ پیشِ عیسیٰ اَوُرد. ۳۳وختی عیسیٰ جِن ره ازُو بُر کد، امُو آدمِ گُنگه دَ توره گُفتو شُد و مردُم حَیرو مَنده گُفت: ”امی رقم یگ چِیز هرگِز دَ اِسرائیل دِیده نَشُده.“ ۳۴مگم فرِیسیا گُفت: ”اُو دَ وسِیلِه سردِستِه جِنیات، جِنیات ره بُر مُونه.“
۳۵عیسیٰ دَ تمامِ شارا و آغِیلا مِیگشت و دَ عِبادت خانه های ازوا تعلِیم مِیدَد و خوشخبری ره دَ بارِه پادشاهی آسمو اِعلان مُوکد و هر مَرَض و هر ناجوری ره شفا مِیدَد.
۳۶وختِیکه اُو جمعیَتِ مردُم ره دِید، دِل شی دَ حالِ ازوا سوخت چراکه اُونا رقمِ گوسپندوی بے‌چوپو سرگردو و دَرمَنده بُود. ۳۷اوخته دَ یارای خُو گُفت: ”حاصِل کَلو اَسته، لیکِن کارگر کم. ۳۸امزی خاطر از صاحِبِ حاصِل خاهِش کُنِید که کارگرا ره بَلدِه جم کدونِ حاصِل خُو رَیی کُنه.“