۱دَ امزُو روز عیسیٰ از خانه بُرو رفت و دَ لبِ دریا شِشت. ۲جمعیَتِ کٹه دَ دَورِ ازُو جم شُد، دَ اندازِه که اُو دَ یگ کِشتی سوار شُده شِشت و پگِ مردُم دَ لبِ دریا ایسته شُد.
۳اوخته عیسیٰ چِیزای کَلو ره دَ مَثَل دَزوا بیان کده گُفت: ” یگ روز یگ دیغو بَلدِه تُخم زَدو بُرو رفت. ۴دَ حالِیکه تُخم ره پاش مِیدَد، یگ مِقدار شی دَ راه اُفتَد و مُرغَکو اَمَده اُونا ره خورد. ۵یگ مِقدارِ دِیگِه شی دَ زمِینِ سنگلاخ اُفتَد، دَ جایی که خاکِ کَلو نَدَشت؛ اُونا دَ زُودی سَوز کد، چراکه خاک غَوُج نَبُود. ۶مگم وختِیکه آفتَو بُر شُد اُونا سوخت و ازی که رِیشه نَدَشت خُشک شُد. ۷یگ مِقدار شی دَ مینکلِ خارا اُفتَد و خارا کٹه شُده اُونا ره قَپه کد. ۸مگم یگ مِقدارِ دِیگِه شی دَ زمِینِ خُوب اُفتَد و ثَمر دَد؛ یَگون شی صد برابر، یَگون شی شصت برابر و یَگون شی سی برابر. ۹هر کسی که گوشِ شِنَوا دَره گوش بِگِیره.“
۱۰اوخته یارای شی دَ پیشِ ازُو اَمَده ازُو پُرسان کد: ”چرا قد ازوا دَ مَثَل توره مُوگی؟“ ۱۱اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”پَی بُردونِ راز های پادشاهی آسمو بَلدِه شُمو بخشِیده شُده، مگم دَزوا بخشِیده نَشُده، ۱۲چُون کسی که دَره، دَزُو کَلوتَر دَده مُوشه تا پِرَیمو دَشته بَشه، مگم کسی که نَدره، حتیٰ امُو چِیزی ره که دَره ام از شی گِرِفته مُوشه. ۱۳امزی خاطر قد ازوا دَ مَثَل توره مُوگیُم، چراکه اُونا توخ مُونه، ولے نَمِینگره و گوش مِیگِیره ولے نَمِیشنَوه و پَی نَمُوبَره. ۱۴دَ بارِه ازوا پیشگویی اِشعیا نَبی پُوره مُوشه که مُوگیه:
’شُمو شِنِیده مورِید، مگم هرگِز پَی نَمُوفتِید،
دَوامدار توخ مُونِید، ولے هرگِز نَمِینگرِید،
۱۵چُون دِلِ امزی قَوم سخت شُده
و گوشای شی گِرَنگ شُده
و چِیمای خُو ره پُوٹ گِرِفته؛
نَشُنه که قد چِیمای خُو بِنگره
و قد گوشای خُو بِشنَوه
و قد دِل های خُو پَی بُبره
و پس تاو بُخوره و ما اُونا ره شفا بِدیُم.‘“
۱۶”مگم نیک دَ بَختِ چِیمای شُمو که مِینگره و گوشای شُمو که مِیشنَوه. ۱۷ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، غَدر پَیغمبرا و آدمای عادِل آرزو دَشت که چِیزی ره که شُمو مِینگرِید، بِنگره، ولے نَدِید و چِیزی ره که شُمو مِیشنَوِید، بِشنَوه، مگم نَشِنِید.“
۱۸”پس معنای مَثَلِ دیغو ره بِشنَوِید: ۱۹وختِیکه یَگو کس کلامِ پادشاهی آسمو ره مِیشنَوه و اُو ره نَمُوفامه، شرِیر مییه و چِیزی ره که دَ دِلِ ازُو کِشت شُده، دُزی مُونه. اِی تُخمی اَسته که دَ راه کِشت شُد. ۲۰ تُخمی که دَ زمِینِ سنگلاخ کِشت شُد، کسی اَسته که کلام ره مِیشنَوه و فَوری اُو ره دَ خوشی قبُول مُونه. ۲۱ولے ازی که از خود رِیشه نَدره، فقط بَلدِه یگ مُدَتِ کوتاه دَوام مُونه و غَیتِیکه مُشکِلات و آزار-و-اَذیَت بخاطرِ کلام پیش مییه، دِستی از راه بُر مُوشه. ۲۲تُخمی که دَ بَینِ خارا اُفتَد، کسی اَسته که کلام ره مِیشنَوه، لیکِن تشوِیشِ دُنیا و عِشقِ مال-و-دَولت کلام ره قَپه مُونه و اُو بےثَمر مُومنه. ۲۳مگم تُخمی که دَ زمِینِ خُوب اُفتَد کسی اَسته که کلام ره مِیشنَوه و اُو ره مُوفامه و پُرثَمر شُده یَگون شی صد، یَگون شی شصت و یَگون شی سی برابر ثَمر مِیدیه.“
۲۴عیسیٰ یگ مَثَلِ دِیگه ره اَوُرده دَزوا گُفت: ”پادشاهی آسمو رقمِ کسی اَسته که دَ زمِین خُو تُخمِ خُوب پاش دَد؛ ۲۵مگم وختِیکه مردُم دَ خاو بُود، دُشمو اَمَده دَ مَنِه کِشتِ گندُم تُخمِ علفِ بیکاره ره پاش دَد و رفت. ۲۶و غَیتِیکه گندُم سَوز کده خوشه کد، علفِ بیکاره ام بُر شُد. ۲۷اوخته غُلامای صاحِبِ زمی دَ پیش شی اَمَد و گُفت: ’صاحِب، آیا تُو تُخمِ خُوب دَ زمِین خُو پاش نَدَده بُودی؟ پس اِی علف های بیکاره از کُجا شُده؟‘ ۲۸اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ’اِی کارِ دُشمو اَسته.‘ غُلاما دَزُو گُفت: ’آیا میخاهی که مو بوری و اُونا ره جَم کُنی؟‘ ۲۹لیکِن اُو گُفت: ’نَه، نَشُنه که دَ وختِ پُوجی کدونِ علف های بیکاره گندُم ره ام قد ازوا از رِیشه بِکَنِید. ۳۰بیلِید که تا وختِ دِرَو هر دُوی شی یگجای رُشد کُنه، بسه دَ وختِ دِرَو، ما دَ دِرَوگرا مُوگُم که اوّل علف های بیکاره ره جم کده قَوده کُنه تا سوختَنده شُنه و بعد ازُو گندُم ره جم کده دَ دَی‌خانِه مه ذَخِیره کُنِید.‘“
۳۱عیسیٰ یگ مَثَلِ دِیگه اَوُرده دَزوا گُفت: ”پادشاهی آسمو رقمِ تُخمِ شَرشَم اَسته که یگ آدم گِرِفته دَ زمِین خُو کِشت کد. ۳۲اگرچِه از تمامِ تُخم ها کده ریزه‌تَر اَسته، ولے غَیتِیکه رُشد مُونه از تمامِ بُوٹه ها-و-سَوزی‌جات کده کٹه‌تَر مُوشه و رقمِ یگ دِرخت جور مُوشه، دَ اندازِه که مُرغَکوی هَوا مییه و دَ شاخچه های شی وور جور مُونه.“
۳۳عیسیٰ یگ مَثَلِ دِیگه اَوُرده دَزوا گُفت: ”پادشاهی آسمو رقمِ خمِیرمایه اَسته که یگ خاتُو اُو ره گِرِفت و قد سِه کاسه آرد گٹ کد تا تمامِ خمِیر رسِید.“ ۳۴عیسیٰ تمامِ ازی چِیزا ره دَ مَثَل دَ امزُو جمعیَت گُفت و بِدُونِ مَثَل هیچ چِیز دَزوا نَگُفت ۳۵تا چِیزی که دَ وسِیلِه پَیغمبر گُفته شُدُد، پُوره شُنه:
”ما دان خُو ره بَلدِه مَثَل گُفتو واز مُونُم،
ما چِیزای ره مُوگُم که از شُروعِ دُنیا پوشِیده مَنده.“
۳۶بعد ازُو عیسیٰ جمعیَت ره رُخصَت کد و دَ داخِلِ خانه رفت و یارای شی دَ پیشِ ازُو اَمَده گُفت: ”مَثَلِ علف های بیکارِه زمی ره دَز مو تشریح کُو.“ ۳۷اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”کسی که تُخمِ خُوب ره کِشت مُونه، «باچِه اِنسان» اَسته. ۳۸و زمی، امی دُنیا اَسته و تُخمِ خُوب بچکِیچای پادشاهی آسمو؛ علف های بیکاره اَولادای امزُو شرِیر اَسته؛ ۳۹و دُشمونی که اُونا ره کِشت کد، اِبلِیس اَسته. و فصلِ دِرَو آخِر زمان اَسته و دِرَوگرا ملایکه ها یَه. ۴۰پس امُو رقم که علف های بیکاره جَم مُوشه و دَ آتِش دَر دَده مُوشه، دَ آخِر زمان ام امُو رقم مُوشه. ۴۱«باچِه اِنسان» ملایکه های خُو ره رَیی مُونه و اُونا پگِ گُمراه کُنِنده ها و تمامِ بدکارا ره از پادشاهی شی جم مُوکُنه ۴۲و دَ کورِه آتِش پورته مُونه، دَ جایی که چخرا و دَندو خَیی اَسته. ۴۳اوخته آدمای عادِل دَ پادشاهی آتِه آسمانی خُو رقمِ آفتَو روشَنی مِیدیه. هر کسی که گوشِ شِنَوا دَره، گوش بِگِیره.
۴۴پادشاهی آسمو رقمِ گنجی تاشه شُده دَ یگ زمی اَسته که یگ آدم اُو ره پَیدا کده بسم تاشه مُونه؛ اوخته از خوشی ازُو رفته هرچِیزی که دَره سَودا مُونه و اَمَده امُو زمی ره میخَره.
۴۵بسم، پادشاهی آسمو رقمِ تُجاری اَسته که دَ طلبِ مُرواری های نُوربَند اَسته؛ ۴۶و غَیتِیکه یگ مُرواری قِیمَتبای ره پَیدا کد، اُو رفته تمامِ مال-و-مُلک خُو ره سَودا کد و امُو مُرواری ره خرِید.
۴۷امچُنان پادشاهی آسمو رقمِ یگ جالِ ماهی‌گِیری اَسته که دَ دریا اَندخته شُد و ماهیای رقم رقم دَ مَنِه شی جم شُد. ۴۸وختِیکه جال پُر شُد، اُونا اُو ره دَ لبِ-دریا کشِید و بعد ازُو شِشته ماهیای خُوب ره دَ سَبَدها جم کد، ولے ماهیای بَد ره دُور پورته کد. ۴۹دَ آخرِ زمان ام امی رقم مُوشه: ملایکه ها مییه و بدکارا ره از مردُمای عادِل جدا مُونه ۵۰و اُونا ره دَ کورِه آتِش پورته مُونه، دَ جایی که چخرا و دَندو-خَیی اَسته.
۵۱آیا تمامِ امزی تورا ره پَی بُردِید؟“ اُونا دَ جواب شی گُفت: ”اَرے“ ۵۲عیسیٰ دَزوا گُفت: ”امزی خاطر، هر عالِمِ دِین که دَ بارِه پادشاهی آسمو تعلِیم دَده شُده بَشه، اُو رقمِ صاحِبِ خانه اَسته که از خزانِه خُو چِیزای نَو و کُهنه بُر مُونه.“
۵۳وختی عیسیٰ گُفتونِ امزی مَثَل ها ره خلاص کد، اُو ازُونجی رَیی شُد. ۵۴و غَیتِیکه دَ منطقِه خود خُو رسِید، اُو مردُم ره دَ عِبادت خانِه ازوا تعلِیم دَد، بطَوری که اُونا حَیرو مَنده گُفت: ”اِی آدم امی حِکمت و امی قُدرتِ مُعجزه ها ره از کُجا کده؟ ۵۵آیا امی آدم باچِه نجار نِیَسته؟ آیا نامِ آبِه شی مریَم نِییه؟ آیا یعقُوب، یوسُف، شِمعون و یهُودا بِرارون شی نِیَسته؟ ۵۶و پگِ خوارون شی دَ اِینجی قد ازمو نِییه؟ پس تمامِ امزی چِیزا ره اِی آدم از کُجا یاد گِرِفته؟“ ۵۷و اُونا قد ازُو مُخالِفَت کد. مگم عیسیٰ دَزوا گُفت: ”دَ یگ پَیغمبر دَ هیچ جای بےاِحتِرامی نَمُوشه، جُز دَ منطقه و خانِه خود شی.“ ۵۸و اُو بخاطرِ بےایمانی ازوا مُعجزه های کَلو دَ اُونجی انجام نَدَد.