۱دَ امزُو زمان هیرودیس حُکمران خبر ها ره دَ بارِه عیسیٰ شِنید ۲و دَ خِدمتگارای خُو گُفت: ”اِی یَحیای تعمِید دِهِنده اَسته؛ اِی از مُرده ها دُوباره زِنده شُده و امزی خاطر اِی مُعجزه ها دَ وسِیلِه ازُو ظاهِر مُوشه.“
۳چُون هیرودیس بخاطرِ هیرودیا خاتُونِ بِرار خُو فِیلِیپُس، یحییٰ ره گِرِفتار کده بسته کدُد و دَ بَندی‌خانه اَندختُد، ۴چراکه یحییٰ دَزُو مُوگُفت: ”بَلدِه تُو رَوا نِییه که امی خاتُو ره بِگِیری.“ ۵اگرچِه اُو میخاست که یحییٰ ره بُکُشه، مگم از جمعیَتِ مردُم ترس خورد، چراکه اُونا اُو ره بحَیثِ یگ پَیغمبر مِینَخشِید.
۶لیکِن وختِیکه جشنِ سالگِیرِه هیرودیس رسِید، دُخترِ هیرودیا دَ مَنِه مجلِس رَقص کد و هیرودیس ره خوشحال کد، ۷دَ اندازِه که اُو قَسم خورده وعده کد هر چِیزی که اُو طلب کُنه بَلدِه ازُو مِیدیه. ۸و اُو دَ پَندِ آبِه خُو گُفت: ”سرِ یَحیای تعمِید دِهِنده ره دَ امِینجی دَ یگ پطنُوس دَز مه بِدی.“ ۹اوخته پادشاه غَمگی شُد، ولے ازی که قَسم خورده بُود و ام بخاطرِ مِهمونای خُو اَمر کد که سرِ یحییٰ ره دَزُو بِدیه. ۱۰پس اُو نفر رَیی کد و سرِ یحییٰ ره دَ بَندی‌خانه از تَن شی جدا کد؛ ۱۱اوخته سرِ ازُو دَ یگ پطنُوس اَوُرده شُده دَ دُختر دَده شُد و دُختر اُو ره دَ پیشِ آبِه خُو بُرد. ۱۲بعد ازُو پَیرَوای یحییٰ اَمَد و جَسَدِ ازُو ره بُرده دَ خاک دَفن کد و رفته دَ عیسیٰ خبر دَد.
۱۳وختِیکه عیسیٰ اِی خبر ره شِنید، اُو دَ یگ کِشتی سوار شُده ازُونجی تنهای خُو دَ یگ جای گوشه رفت. مگم وختی مردُم خبر شُد، اُونا از شارای خُو پای‌پیده از پُشتِ ازُو رفت. ۱۴وختی عیسیٰ دَ خُشکه رسِید، یگ جمعیَتِ کٹه ره دِید و دِل شی دَ حالِ ازوا سوخت و اُو ناجورای ازوا ره شفا دَد.
۱۵نزدِیکِ شام، یارای شی دَ پیشِ ازُو اَمَد و گُفت: ”اِینجی بیابو اَسته و روز ام تیر شُده؛ مردُم ره رُخصَت کُو که دَ آغِیلا بوره و بَلدِه خُو نان بِخره.“ ۱۶عیسیٰ دَزوا گُفت: ”لازِم نِییه که مردُم بوره؛ شُمو بَلدِه ازوا یَگو چِیز بِدِید که بُخوره.“ ۱۷اُونا دَزُو گُفت: ”دَ اِینجی بَغَیر از پَنج نان و دُو ماهی دِیگه چِیز نَدَری.“ ۱۸عیسیٰ گُفت: ”اُونا ره دَ اِینجی دَ پیش مه بیرِید.“ ۱۹اوخته دَ جمعیَتِ مردُم اَمر کد که دَ رُوی سَوزه بِشِینه. بعد ازُو امُو پَنج نان و دُو ماهی ره گِرِفت و سُون آسمو توخ کده شُکرگُزاری کد و نان ره ٹوٹه کده دَ یارای خُو دَد و یارا دَ جمعیَتِ مردُم بَخش کد. ۲۰پگِ مردُم خورد و سیر شُد و اُونا ٹوٹه-و-پَرچِه باقی‌مَندِه شی ره که جَم کد، دوازده سَبَد پُر شُد. ۲۱کسای که نان خورد، بَغَیر از خاتُونو و بچکِیچا، تقرِیباً پَنج هزار مَرد بُود.
۲۲عیسیٰ فَوری یارای خُو ره وادار کد که دَ کِشتی سوار شُنه و پیشلونِ ازُو دَ اُو طرفِ دریا بوره، تا خود شی امُو جمعیَت ره رُخصَت کُنه. ۲۳بعد ازی که مردُم ره رُخصَت کد، خود شی تنهای خُو دَ بَلِه کوه رفت که دُعا کُنه. وختِیکه شام شُد، اُو دَ امُونجی تنها بُود. ۲۴مگم کِشتی که دَمزُو غَیت از خُشکه غَدر دُور بُود، دَ جلپه های دریا بَند مَندُد، چراکه باد از دَمِ رُوی شی مِیزَد. ۲۵دَ پَیرِه چارُمِ شاو عیسیٰ دَ رُوی آوِ دریا راه رفته سُون ازوا اَمَد. ۲۶وختی یارا اُو ره هُوش کد که دَ رُوی دریا راه موره، اُونا وَحشَت کده گُفت: ”اِی اَرواح اَسته.“ و اُونا از ترس چِیغ-و-شور کد. ۲۷مگم عیسیٰ فَوری قد ازوا گپ زَده گُفت: ”باجُراَت بَشِید! ما اَستُم، ترس نَخورِید.“ ۲۸پِترُس دَ جواب شی گُفت: ”یا مَولا، اگه تُو اَستی دَز مه اَمر کُو تا دَ رُوی آو راه رفته دَ پیشِ ازتُو بییُم.“ ۲۹عیسیٰ گُفت: ”بیه.“ پِترُس از کِشتی تا شُد و دَ رُوی آو رَیی شُد تا دَ پیشِ عیسیٰ بییه. ۳۰مگم وختی بادِ شَدِید ره دِید، ترس خورد و دَ حالِیکه دَرَو غَرق مُوشُد، اُو چِیغ زَده گُفت: ”یا مَولا، مَره نِجات بِدی!“ ۳۱عیسیٰ فَوری دِست خُو ره دِراز کده اُو ره گِرِفت و دَزشی گُفت: ”اَی کم ایمان، چرا شک کدی؟“ ۳۲وختِیکه اُونا دَ کِشتی سوار شُد، باد آرام شُد. ۳۳و امُو کسای که دَ کِشتی بُود اُو ره سَجده کده گُفت: ”واقعاً تُو باچِه خُدا اَستی.“
۳۴بعد از تیر شُدو از دریا، اُونا دَ سرزمِینِ گِنیسارِت اَمَد. ۳۵وختِیکه مردُمِ امزُو جای عیسیٰ ره شِنَخت، اُونا دَ سرتاسرِ امزُو منطقه خبر رَیی کد و مردُم تمامِ ناجورا ره دَ پیشِ ازُو اَوُرد ۳۶و دَ پیش شی عُذر-و-زاری کد که ناجورا ره بیله تا فقط دَ دامونِ چَپَن شی دِست بِزنه؛ و هر کسی که دِست زَد، شفا پَیدا کد.