۱دَ امزُو غَیت بعضی از فرِیسیا و عالِمای دِین از اورُشَلیم دَ پیشِ عیسیٰ اَمَده گُفت: ۲”چرا یارای تُو از رسم-و-رَواجِ بابه‌کَلونا سرکشی مُونه؟ چُون اُونا پیش از نان خوردو دِستای خُو ره نَمُوشُیه؟“ ۳اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”چرا شُمو بخاطری رسم-و-رَواج خُو از حُکمِ خُدا سرکشی مُونِید؟ ۴چُون خُدا اَمر کده که، ’آته و آبِه خُو ره اِحتِرام کُو و هر کسی که دَ آته یا آبِه خُو دَو-و-دَشنام بِدیه، باید کُشته شُنه.‘ ۵مگم شُمو مُوگِید: ’اگه یگ نفر دَ آته یا آبِه خُو بُگیه، ”امُو کومَک که از دِستِ ازمه دَز شُمو مِیرَسِید، دَ خُدا وَقف شُد.“ ۶اوخته اُو نفر باید دَ آته و آبِه خُو اِحتِرام نَکُنه.‘ دَ امزی رقم شُمو بخاطرِ رسم-و-رَواج خُو حُکمِ خُدا ره تَی پای مُونِید. ۷اَی ریاکارا! اِشعیای نَبی دَ باره شُمو خُوب پیشگویی کد، وختِیکه گُفت:
۸’اِی مردُم قد لَبای خُو دَز مه اِحتِرام مُونه،
مگم دِل های شی از مه دُور اَسته.
۹اُونا بےفایده مَره پرستِش مُونه،
چُون اُونا رسم-و-رَواجی ره تعلِیم مِیدیه که اصُولِ اِنسانی اَسته.‘“
۱۰اوخته عیسیٰ جمعیَتِ مردُم ره کُوی کده دَزوا گُفت: ”بِشنَوِید و بُفامِید: ۱۱چِیزی که دَ دان موره اِنسان ره نَجِس نَمُونه، بَلکِه چِیزی که از دان بُر مُوشه، اُو اِنسان ره نَجِس مُوکُنه.“
۱۲دَ امزُو غَیت یارای شی اَمَد و دَزُو گُفت: ”آیا مِیدَنی که فرِیسیا از شِنِیدونِ امزی تورِه تُو رَنجِید؟“ ۱۳عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”هر نِهالی ره که آتِه آسمانی مه نَشَنده بَشه، از رِیشه کَنده مُوشه. ۱۴اُونا ره دَ حال شی ایله کُنِید؛ اُونا کورای اَسته که راهنُمای کورا یَه. هر وختِیکه یگ کور راهنُمای کورِ دِیگه شُنه، هر دُوی شی دَ چاه موفته.“
۱۵مگم پِترُس دَزشی گُفت: ”معنای امزی مَثَل ره دَز مو تشریح کُو.“ ۱۶اوخته عیسیٰ پُرسِید: ”آیا شُمو ام هنوز پَی نَمُوبرِید؟ ۱۷آیا نَمُوفامِید که هر چِیزی که دَ دان داخِل مُوشه دَ مِعده موره و بعد ازُو بُر شُده دَ کِنارآب پورته مُوشه؟ ۱۸مگم چِیزای که از دان بُر مُوشه از دِل سرچشمه مِیگِیره و امی چِیزا اَسته که اِنسان ره نَجِس مُونه. ۱۹چُون از دِلِ اِنسان اَسته که اینی چِیزا سرچشمه مِیگِیره: فِکر های خراب، قتل، زِنا، فِسادِ اخلاقی، دُزی، شاهِدی دروغ و تُهمَت. ۲۰اینَمی چِیزای اَسته که اِنسان ره نَجِس مُوکُنه، ولے نان خوردو قد دِستای ناشُشته اِنسان ره نَجِس نَمُوکُنه.“
۲۱بعد ازُو عیسیٰ اُونجی ره ایله کده دَ منطقه های صُور و صَیدون رفت. ۲۲اوخته یگ خاتُونِ کِنعانی امزُو جای دَ پیشِ عیسیٰ اَمَد و چِیغ زَده گُفت: ”یا مَولا، باچِه داوُود، دَز مه رَحم کُو، چراکه دُخترِ مه سخت گِرِفتارِ جِنیات اَسته.“ ۲۳مگم عیسیٰ دَزُو هیچ جواب نَدَد تا اِی که یارای شی اَمَد و ازُو خاهِش کده گُفت: ”اُو ره رَیی کُو، چُون اُو از پُشت مو چِیغ-و-شور کده مییه.“ ۲۴اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”ما فقط بَلدِه گوسپندوی گُمشُدِه خانَوارِ اِسرائیل رَیی شُدیم.“ ۲۵لیکِن امُو خاتُو اَمَده پیشِ پای شی اُفتَد و گُفت: ”یا مَولا، دَز مه کومَک کُو!“ ۲۶اُو دَ جواب شی گُفت: ”خُوب نِییه که نانِ بچکِیچا ره بِگِیری و دَ پیشِ سَگا پورته کُنی.“ ۲۷لیکِن امُو خاتُو گُفت: ”اَرے مَولا، قبُول دَرُم، مگم سَگا ام از مَیدگی های که از دِسترخونِ بادار شی موفته مُوخوره.“ ۲۸اوخته عیسیٰ دَ جواب شی گُفت: ”اَی خاتُو، ایمان تُو قَوی اَسته! خاهِش تُو پُوره شُنه.“ و دَ امزُو لحظه دُختر شی شفا پَیدا کد.
۲۹عیسیٰ از اُونجی حَرکت کد و از لب لبِ دریای جلِیلیه اَمَده دَ بَلِه یگ کوه بُر شُد و دَ امُونجی شِشت. ۳۰اوخته یگ جمعیَتِ کٹِه مردُم دَ پیش شی اَمَد و آدمای لَنگ، کور، شَل، گُنگه و غَدر ناجورای دِیگه ره قد خُو گِرِفته اَوُرد و دَ پیشِ پایای ازُو ایشت و اُو اُونا ره شفا دَد. ۳۱مردُم وختی دِید که گُنگه ها توره مُوگه، آدمای شَل جور مُوشه، لَنگا راه موره و کورا مِینگره، حَیرو مَند و خُدای اِسرائیل ره حمد-و-ثنا گُفت.
۳۲عیسیٰ یارای خُو ره کُوی کده گُفت: ”دِل مه دَ حالِ امزی جمعیَت مُوسوزه، چُون سِه روز شُده که قد ازمه اَسته و هیچ چِیز بَلدِه خوردو نَدره. ما نَمیخایُم که اُونا ره گُشنه رَیی کنُم، چُون اِمکان دَره که دَ بَینِ راه از حال بوره.“ ۳۳یارای شی دَزُو گُفت: ”دَ اِی بیابو از کُجا اُوقَس نانِ کَلو پَیدا مِیتنی که اِیطور یگ جمعیَتِ کٹه ره سیر کُنی؟“ ۳۴عیسیٰ ازوا پُرسان کد: ”چند نان دَرِید؟“ اُونا گُفت: ”هفت نان و چند ماهی ریزگگ.“ ۳۵پس دَ جمعیَتِ مردُم اَمر کد که دَ رُوی زمی بِشِینه. ۳۶اوخته امُو هفت نان و ماهیا ره گِرِفته شُکرگُزاری کد و ٹوٹه کده دَ یارای خُو دَد و یارا دَ جمعیَتِ مردُم بَخش کد. ۳۷پگِ ازوا خورده سیر شُد و اُونا ٹوٹه-و-پرچِه باقی‌مَنده ره که جم کد، هفت سَبَد پُر شُد. ۳۸کسای که نان خورد بغَیر از خاتُونو و بچکِیچا چار هزار مَرد بُود.
۳۹بعد از رُخصَت کدونِ مردُم عیسیٰ دَ یگ کِشتی سوار شُد و دَ منطقِه مَجدَل رفت.